چرا اپل نیوز پلاس به نفع روزنامه‌نگاری نیست؟

سرویس اپل نیوز پلاس دیروز توسط اپل معرفی شد. سرویسی که شامل باندلینگ ۳۰۰ مجله است که کاربر با یک اشتراک ماهانه ۹.۹۹ دلار آن را می‌تواند در اختیار داشته باشد. کیسی نیوتون (  Casey Newton ) از مشهورترین نویسندگان سایت The Verge در مطلبی که ترجمه آن را در زیر می‌خوانید توضیح می‌دهد چرا مدل قرارداد اپل با ناشران مجلات به نفع روزنامه‌نگاری نیست.

***
ماه گذشته وقتی قراردادهای اپل با ناشران برای سرویس جدید اپل نیوز پلاس منتشر شد من هشدار دادم که این مدل به نفع ناشران نیست. شرکت ( اپل) درخواست ۵۰ درصد از تمام درآمد فروش را داشت و برنامه ریزی کرده بود که بر اساس میزان خوانده شدن مطالب یک ناشر روی سرویسش به ناشران پرداخت داشته باشد. این کاری بود که فیسبوک و گوگل نیوز هم قبل از این انجام داده بودند، ناشران کنترلی روی عرضه محتوای خود نداشتند و مستقیما با مشترکان ارتباطی برقرار نمی‌کردند.

این نوعی از الگوریتمی است که امروز بین روزنامه‌نگاران و مخاطبان آنها قرار گرفته و در حالی که رسانه‌ها مرتبا در حال کاستن از نیروهای خود هستند این پیشنهاد اپل واقعا ترسناک به نظر می‌رسد.

خیلی شگفت زده شدم وقتی هنگام رونمایی سرویس ( اپل نیوز پلاس ) متوجه شدم وال استریت ژورنال هم می‌خواهد بخشی از سرویس باندل ماهانه ۹.۹۹ دلاری این شرکت باشد ( پیش از این اعلام شده بود که روزنامه‌ها  حاضر به بستن قرارداد با اپل نشده‌اند ). اشتراک سالانه خود وال استریت ژورنال صدها دلار است چرا این شرکت باید با پیوستن به اپل علیه خودش اقدامی انجام بدهد؟

امروز پاسخ را گرفتم:‌اینگونه نخواهد شد. برایان استلتر ( Brian Stelter ) گزارشگر سی ان ان در توییتر نوشت، بر اساس یادداشتهای داخلی خود وال استریت ژورنال، مشترکان اپل نیوز پلاس به بخشی از محتوای عمومی این روزنامه دسترسی خواهند داشت.

آمول شارما  (Amol Sharma) یک روزنامه نگار و مدیر مارکتینگ وال استریت ژورنال آن را دقیق‌تر می‌کند که همه مقالات این روزنامه روی اپلیکیشن ( اپل نیوز پلاس) وجود خواهند داشت اما عملا برای مشترکان غیر ممکن است آنها را پیدا کنند.

به نظر می‌رسد مشترکان اپل نیوز پلاس محدوده‌ای از محتواهای مورد علاقه عمومی را خواهند دید و ناشر انتظار دارد که بیشتر کاربران بیش از این دنبال محتوای دیگری نباشند.

این آرایش عجیب و غریبی است. از یکسو وال استریت ژورنال مقالاتی به ارزش صدها دلار را با مدلی ناشناخته به ارزش ۹.۹۹ دلار معامله می‌کند. از طرف دیگر این شرکت ( روزنامه وال استریت ژورنال ) شرط بندی می‌کند که هیچ کاربر واقعی این روزنامه حاضر به خواندن آن به این شکل ( از طریق اپلیکیشن ) نیست.

این احتمالا همان منطقی است که بسیاری از مجلات و ناشران آنها را به بستن قرارداد به این شکل ترغیب کرده است. بسیاری از آنها از مدتها قبل چنین کرده‌اند. نمونه آن را در اپلیکیشن Texture شاهد بودیم که مدل اشتراک مجله را به شکل باندلینگ پیش می‌برد و اپل با خرید آن را تبدیل به اپل نیوز پلاس کرد. همچنین سرویس Scribd هم از سال گذشته به مجلات پیشنهادی مشابه را برای حضور باندلینگ می‌دهد.

اپل می‌گوید حدود ۳۰۰ مجله در اپل نیوز پلاس در دسترس مشترکان است، مجلاتی شامل عناوین قابل توجهی چون نیویورکر، آتلانتیک، نشنال جئوگرافی و Vogue .

اینکه بخش روزنامه‌نگاری چگونه سرمایه‌‌ خود را تامین می‌کند و اینکه خبر چگونه در جامعه منتشر می‌شود برای من بسیار مهم است چون کیفیت اطلاعات ما به طور مستقیم به سلامت دموکراسی ما مرتبط است. وقتی ناشران ( مجلات ) برای عقد قرارداد و گرفتن هزینه ژورنالیسم ( از شرکتهایی چون اپل ) بیش از اندازه ضعیف باشند این به همه ما آسیب می‌زند. به خصوص اینکه بدانیم اپل ۲۰۰ میلیارد دلار پول نقد در دستانش داشته باشد توهین را به این آسیب هم اضافه می‌کند.

اما وقتی به معامله وال استریت ژورنال و اپل نگاه می‌کنم … متنفر نباشم؟ مطمئنا گرفتن ۵۰ درصد مالیات یک عدد مضحک برای یک ناشر است. اما من فکر میکنم این بحث هم می‌تواند مطرح شود که پول به دست آمده از این بخش نوعی خلق پول است ( از کسانی به دست آمده که عملا از مسیر دیگری مشترک وال استریت ژورنال نمی‌شدند ) و نوعی همنوع خواری برای مشترکان وال استریت ژورنال ایجاد نخواهد کرد.

اما آنچه در مورد وال استریت ژورنال نمی‌فهمم این است که آنها گفته‌اند قصد استخدام ۵۰ نفر را دارند که برخی از آنها به این شکل اختصاصا برای پلتفرم خبر اپل تولید محتوا کنند. این به معنای هزینه چند میلیون دلاری خواهد بود.

گری اسمیت بلومبرگ : ناشر ( وال استریت ژورنال ) می‌خواهد ۵۰ نفر روزنامه‌نگار را استخدام کند که مقاله بنویسند و برخی از آنها به طور اختصاصی محتوا برای سرویس اپل تولید خواهند کرد.آنها روی محتواهای غیر مالی مثل ورزش، سیاست، فرهنگ و سبک زندگی تمرکز خواهند کرد. همچنین روزنامه به احتمال زیاد پوشش بخش ورزش خود را به خصوص برای این سرویس  (‌اپل نیوز پلاس ) افزایش خواهند داد و خبرنگاران سیاسی بیشتری را استخدام خواهد کرد.

این کار بسیار بزرگی خواهد بود اما به هر حال روپرت مورداک ( صاحب و بنیانگذار ده‌ها بنگاه خبری و صاحب وال استریت ژورنال)  که از نظر تاریخی بسیار فرد موفق‌تری در کسب وکار رسانه نسبت به من بوده است . ( البته به یاد بیاوریم  نخستین روزنامه روی آی پد به نام  Tha Daily با حمایت روپرت مرداک  و نیوز کورپوریشن خیلی زود شکست خورد. چون نتوانست به اندازه کافی مشترک جذب کند)

البته رسانه‌هایی هم بودند که به پیشنهاد اپل نه گفته‌اند. واشنگتن پست و نیویورک تایمز از جمله آنها هستند. هردوی این روزنامه‌ها در دوره ریاست جمهوری ترامپ با افزایش درآمد ناشی از اشتراک خود روبه رو شده‌اند و ه مین باعث شده که در برابر پیشنهاد اپل مقاومت کنند و رابطه مستقیم با مشترکان را خودشان بسازند. قطعا هر کسی در عصر درآمد اشتراک روزنامه‌نگاری موفق نخواهد شد اما قطعا نیویوک تایمز و واشنگتن پست بهترین‌ها در این زمینه هستند. ( همین جا باید افشا کنم که کمپانی مادر The Verge یعنی Vox Media هم به اپل نیوز پیوسته است )

در نهایت معتقدم که ناشران مجلات باید خودشان به دنبال ساختن مخاطب باشند تا اینکه از طریق اپل به دنبال مخاطب بروند.  اگر قصد دارید با آهن قراضه مبارزه کنید می‌توانید به روش وال استریت ژورنال اینکار را انجام دهید به دیگران چیزی را بفروشید که می‌توانند جای دیگر آنرا را رایگان به دست بیاورند و انتظار داشته باشید پولی را به دست آورید که انتظارش را نداشتید.