وبلاگدر خدمت بيماران
دنیای اقتصاد – هماكنون 15ميليون وبلاگنويس از طريق اينترنت با يكديگر در ارتباط هستند، كه بر طبق آمار جديد آمريكن آنلاين تقريبا نصف وبلاگنويسها از طريق وبلاگ خود به معالجه بيمارىها و مسايل روحى خود مىپردازند، هرچند كه بعضى از روانپزشكان معالجه از طريق اينترنت را براى درمان در بيمارستانها زير سوال بردهاند اما هماكنون اين روش نوين معالجه در يك بيمارستان در هاىپوينت ايالت كاروليناى شمالى مورد استفاده قرار گرفته و اين بيمارستان با اختصاص فضايى وبلاگنويسى را در سايت براى بيماران خود آغاز كرده است.
در اين بيمارستان بيماران از نام كوچك خود در وبلاگ استفاده مىكنند، مارى يكى از بيماران هاىپوينت كه در سيستم جديد اين بيمارستان به نوشتن در خصوص بيمارى خود پرداخته است مىگويد: تا قبل از نوشتن در وبلاگ و ارتباط با ديگران فكر مىكردم عمل جراحى من بزرگترين جراحى است اما نظرات خوانندگان اين تفكر را در من تغيير داد.
به گفته سخنگوى بيمارستان هاىپوينت اين پروژه بسيار موفقيتآميز بوده است و علاوه بر يك درمان گروهى كه از طريق ارتباط بيماران با خوانندگانشان صورت مىگيرد، بازاريابىهايى نيز در خصوص وسايل جراحى از اين طريق انجام مىشود.
همچنين Eric Fletcher سخنگوى اين بيمارستان اعلام كرده است كه High point در نظر دارد سيتم ويدئويى را در وبلاگ بيماران خود راهاندازى كند.
وى معتقد است: بيشتر كاربران اينترنت از امكانات سايتهايى مانند AOL و MSN، yahoo و google استفاده مىكنند كه به طور معمول اين سايتها نرمافزارها و خدمات خود را به صورت رايگان در اختيار كاربران با اعمال نظر خود قرار مىدهند.
اما وبلاگ با صفحه وب شخصى متفاوت است چون در وبلاگها ارتباط دو طرفه وجود دارد و طراحى آن به گونهاى است كه ارتباطى مستقيم بين خواننده و وبلاگنويس برقرار مىشود.
هر چند كه AOL قابليتهايى را فراهم كرده تا وبلاگنويسها بتوانند تعداد خوانندههاى خود را محدود كرده و آنها را انتخاب نند اما اكثر وبلاگنويسها اين كار را نمىكنند.
آقاى Bill Schreiner معاون رييس AOL در خصوص وبلاگنويسى مىگويد: اين برنامه به طورى است كه فرد نويسنده احساس مىكند در حال نوشتن رمانى از زندگى خود است در حالى كه مشاركت عمومى مردم و نظرات آنان به اين داستان صورتى واقعى مىبخشد.
برخى ديگر از وبلاگنويسها در خصوص مزاياى ديگر وبلاگنويسى مىگويند: وبلاگ انسان را قادر مىسازد تا مسايل و مشكلات خود را با كسانى كه دوست دارد و حتى با كسانى كه آنها را نمىشناسد به راحتى در ميان بگذارد و از تفكر و نظرات آنها استفاده كند.
خانم Judith Heart sony يك هنرپيشه 40ساله است و مىگويد: وبلاگنويسى راهى است براى ارايه احساسات روزمره و توجه بيشتر به حالت درونى خود و سپس عرضه آنها روى اينترنت و در معرض ديد ديگران قرار دادن آن و اين در حالى است كه در سالهاى كودكى و نوجوانى تمام يادداشتهاى روزانه خود را پنهان مىكردم و فكر مىكردم نبايد ديگران آنها را بخوانند در حالى كه اكنون تمامى نوشتههاى خود را در وب مىگذارم تا همه ببينند.
خانم Heart sony در آخرين صفحه از وبلاگ خود نوشته است: از زمان آغاز وبلاگنويسى سه سال مىگذرد و در اين سه سال الكل را كنار گذاشتهام و در اين مدت با هوشيارى و رهايى از الكل زندگى كردهام و ماه آينده نيز سومين سالگرد خداحافظى من از زندگى گذشتهام است.
در اين ميان روانپزشكان به وبلاگنويسها از اعلام مسايل شخصى و خصوصى در وبلاگهايشان اخطار دادهاند و مىگويند: مطرح شدن مسايل شخصى و خصوصى در اينترنت و در معرض ديد عموم قرار دادن آنها شايد حس خوبى به نويسنده بدهد اما در صورت سوءاستفاده افراد از اين مسايل آنها را دچار مشكل خواهد كرد.
چنانچه هماكنون برخى افراد تحقيقاتى در مورد اعترافات شخصى بر روى اينترنت آغاز كردهاند.
خانم PATRICIA WALLACE روانپزشك و محقق دانشكده JOHNS HOPKINS و نويسنده كتاب مىگويد: من به هيچ فردى وبلاگ نويسى را پيشنهاد نمىكنم زيرا كسانى كه در وبلاگها مىنويسند ريسك بسيار بزرگى مىكنند.
زيرا آنها به خاطر دريافت نظرات مردم در مورد زندگى شخصى خود موجب مىشوند تا اطلاعات و مشخصات شخصى آنها مورد تعرض قرار گرفته و حتى با دزديده شدن اطلاعات آنها و اعترافات آنها زندگى و كار خود را از دست بدهند.
خانم SUSAN B.BARNES معاون مدير يك آزمايشگاه مىگويد: وبلاگنويسها مىتوانند آنچه را كه مىنويسند از روى وبلاگ خود پاك كنند اما اغلب آنها با ذخيره كردن مطالب روى سرورهاى اينترنت، نوشتههاى خود را براى سالها قابل ديدن مىكنند.
آقاى MATTHEW G. KIRSCHENBAUM استاديار انگليسى در دانشگاه مريلند كه يك وبلاگنوي است، مىگويد: برخلاف احتمالات ريسكى و خطرآفرين در وبلاگها ارتباطى حقيقى و مثبت ميان نويسنده و خوانندهها وجود دارد.
چنانچه اگر وبلاگنويسى كه دچار بيمارى است هر روز پيامى براى خوانندههايش نگذارد از طرف همه خوانندگان ايميلهايى دريافت مىكند كه نشاندهنده نگرانى آنها از احوال او است.
يك خانم وبلاگنويس مىگويد: با وبلاگ ياد گرفتم كه چگونه و چطور مسايل و احساسات خود را با دوستان نزديك خود مانند خواهر و دختر 14 ساله و پسر 20 سالهام مطرح كنم اما از ميان 6هزار و 271 نظر كه از طريق وبلاگ دريافت كردهام در طول اين سالها بيشترين نظرات را نسبت به نوشتههايم از افراد غريبه كه در اينترنت با آنها آشنا شدهام دريافت كردهام.
منبع : واشنگتن پست