انگلیس برای اولین‌بار اقدام به آزمایش و بهره‌برداری از خودروهای “متصل” کرده است. این خودروها می‌توانند با چراغ‌های راهنمایی، وسایل نقلیه اورژانس و با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
به گزارش ایسنا، به تدریج، دولت انگلستان رؤیای خود را برای ساختن مرکز تحقیقاتی خودروهای خودران تحقق می‌بخشد.
مرکز “UK Autodrive”، یک کنسرسیوم راه‌اندازی شده با بودجه عمومی که شامل جگوار، لندروور، فورد و تاتا موتور می‌شود، امروز مجموعه جدیدی از آزمایش‌ها را در کاونتری اعلام کرد.
آنها بر خودروها و وسایل نقلیه خودران که می‌توانند مستقیما اطلاعات را با سایر رانندگان و زیرساخت‌های ترافیکی شهر به اشتراک بگذارند، تمرکز خواهند کرد.
محققان یک سیگنال را آزمایش می‌کنند که به عنوان مثال می‌تواند برای سرویس‌های اورژانسی مانند آمبولانس، ماشین آتش‌نشانی و ماشین‌های پلیس و به رانندگان نزدیک ارسال شود تا با آنها صحبت کنند.
سایر ویژگی‌های این آزمایش عبارتند از یک سیگنال هشداردهنده برای تقاطع‌هایی که بیش از حد ناامن به نظر می‌رسند، اطلاعات خودرو در مورد حوادث و ترافیک و یک سیستم هشدار زمانی که وقتی یک راننده در جلو به طور ناگهانی ترمز بزند، هشدار می‌دهد.
“Autodrive” به یکپارچه‌سازی چراغ‌های راهنمایی و اتصال آنها به خودروهای خودران نیز فکر می‌کند. این کار می‌تواند به تنظیم و بهینه‌سازی سرعت خودروهای خودران، اجتناب از چراغ قرمز و کاهش تراکم جاده کمک کند.
خودروهای خودران یک راننده پشتیبان برای موارد اضطراری خواهند داشت. مسیرهای این آزمایش کوتاه هستند، اما این اولین بار است که خودروهای خودران در محیط عمومی و شرایط طبیعی آزمایش می‌شوند. آنها تا کنون فقط در جاده‌های آزمایشی تست شده‌اند.
اگر نتایج این آزمایش مثبت باشد، آنها می‌توانند توجه و سرمایه “سیلیکون ولی”( Silicon Valley) را جذب کنند.
این امر موجب می‌شود بریتانیا نقش مهمی در گام بعدی تغییرات در حمل و نقل داشته باشد. همچنین می‌تواند منافع شرکت دایسون (Dyson) را نیز تامین کند.
“دایسون” سازنده لوازم خانگی نظیر سشوار و جاروبرقی است که چند ماه پیش ساخت یک خودروی برقی خودران را تایید کرد.
یک خودروی خودران که همچنین با نام خودروی روباتیک و به طور غیر رسمی با نام‌های خودروی بی‌راننده و خودروی خودگردان نیز شناخته می‌شود، نوعی وسیله نقلیه خودکار است که می‌تواند با قابلیت‌های یک خودروی سنتی، انسان‌ها را ترابری کند.
مانند همه وسایل نقلیه خودکار، یک خودروی خودران قادر است با احساس‌کردن محیط اطراف، خود را در آن ناوبری کند.
انسان ممکن است مقصدی را برای خود برگزیند، اما لازم نیست که هیچ کار مکانیکی‌ای بر روی خودرو، برای حرکت به سمت مقصد انجام دهد.
خودروهای خودران، جهان را با تکنیک‌هایی همچون رادار، لیدار، جی‌پی‌اس و بینایی رایانه‌ای احساس می‌کنند.
سامانه‌های کنترل پیشرفته اطلاعات به دست آمده را تفسیر می‌کنند و با استفاده از آنها مسیرهای ناوبری مناسب، موانع و علامت‌های مربوطه را شناسایی می‌کنند.
وسایل نقلیه خودکار معمولا می‌توانند نقشه‌های خود را با استفاده از ورودی حسی خود به‌روزرسانی کنند. از این رو این وسایل می‌توانند حتی در محیط‌های کاملا ناشناس نیز به خوبی حرکت کنند.
