ردیابی کاربران با اپلیکیشن چیزی است ایده‌آل شرکتها و کابوس کاربران است.
هرچند در بعضی ( مثلا سرقت یا گم شدن دستگاه ) ردیابی یک نیاز واضح است. اما شرکتهای تکنولوژیک همیشه به دلیل عدم رعایت اقدامات محافظتی برای حریم شخصی کاربران، در مظان اتهام قرار داشته‌اند.
طبق گزارش منتشر شده در New York Times، یکی از شاخص‌ترین اتهام‌ها به شرکتهای تکنولوژیک، قابلیت ردیابی مکانی کاربران از طریق برنامه‌های گوشی همراه بوده است که همیشه جای سوال‌های زیادی را بی‌جواب باقی گذارده است.
برخی از شرکتها که برجسته‌ترین آنها اپل است، مدت‌هاست که با توسعه اقدامات امنیتی و نظارت بیشتر به روی محصولات و سرویس‌های ارائه شده در این پلت فرم، در جهت محافظت حریم شخصی کاربران تلاش می‌کنند.
اما بازهم علامت سوال‌های زیادی در سیستم آنها وجود دارد.
کاربران گوشی‌های هوشمند هرگز به صورت واضح موافقت خود را با قابلیت ردیابی در هر زمان از شبانه روز اعلام نمی‌کنند اما شرکتهای ارائه دهنده خدمات اپراتوری، سازندگان گوشی‌های هوشمند، برنامه‌نویسان و شرکتهای وابسته به شبکه‌های اجتماعی همگی ادعا دارند که برای ردیابی دائمی کاربران، رضایت مستقیم آنها را دریافت کرده‌اند.
مشکل اصلی اینجاست که بیشتر مردم حتی نمی‌دانند که ردیابی از طریق گوشی‌های همراه چگونه کار می‌کند. و البته شرکتهای تکنولوژیک نیز قدمی برای آگاه سازی در این زمینه بر نمی‌دارند.
عدم تمایل به ارائه اطلاعات بیشتر درباره این مسئله را می‌توان تا حدودی عمدی تلقی کرد زیرا جزئیات اطلاعات کاربران بسیار ارزشمند است و می‌تواند برای شرکتهای تکنولوژیک، منبع درآمد بالایی محسوب شود.
مرتبط: چرا شرکتها به ردیابی کاربران در فضای مجازی تمایل دارند؟
چگونه کاربران به ردیابی خود رضایت می‌دهند؟
بیشتر شرکتها، اطلاعات مربوط به اقدامات امنیتی و حفاظتی خود را در قسمت privacy policy خود ارائه می‌کنند. اما برای نصب و استفاده اکثر نرم‌افزارها و برنامه‌ها، تیک قبول شرایط privacy policy توسط کاربر ضروری است.
کاربران معمولا در این شرایط، چاره دیگری جز قبول جزئیات مفاد ارائه شده ندارند.
یا قوانین را قبول کرده و ادامه می‌دهند و یا در صورت عدم قبولی، امکان استفاده از سرویس مورد نظر را ندارند. هر کاربری نیز که بخواهد از جزئیات شرایط ارائه شده توسط شرکت با خبر شود، معمولا باید متن بلند بالایی به زبان حقوقی را مطالعه کند که همین مسئله خود یک بازدارنده است.
تمام اینها تکنیک‌هایی است تا دست کاربر هنگام شکایت‌های قانونی بسته‌تر باشد.
privacy policy معمولا با این جمله آغاز می‌شود: حریم شخصی شما برای ما مهم است.
اما حقیقت اینجاست که با اعلام رضایت کاربر، شرکت مختار است هر کاری که می‌خواهد با اطلاعات شخصی وی انجام دهد زیرا بر طبق قانون در قسمت privacy policy، رضایت این مسئله را گرفته است.
در قانون فدرال آمریکا، نیاز به حفظ حریم شخصی کاربران توسط شرکتها، ضرورت محسوب نمی‌شود.
همچنین واجب نیست که شرکتها، اقدامات خود را به صورت واضح به کاربران اعلام کنند مثلا به زبان ساده و به نحوی که کاربران از هر قشری معنای کامل آن را درک کنند.
فروش اطلاعات کاربران به شرکتهای متفرقه
شرکتهای بزرگی همچون اپل و گوگل، تنها راهکارهای معدودی برای کاربران در زمینه جلوگیری از جمع آوری اطلاعاتشان اعمال می‌کنند.
به عنوان مثال سیستم‌های عامل هر دو شرکت فوق الذکر،به کاربران این امکان را می‌دهد تا سرویس‌های ردیابی مکان خود مانند GPS tracking را غیر فعال کنند.
هرچند غیر فعال کردن این قابلیت باید از دسترسی بیشتر برنامه‌ها به جمع آوری اطلاعات مکانی کاربر جلوگیری کند اما همیشه این کار را نمی‌کند و اطلاعات مکانی کاربر همچنان در معرض دسترسی قرار دارد.
بسیاری از اپلیکیشن‌ها حتی در هنگام خاموش بودن GPS مکان کاربران را دریابی می‌کنند
برنامه نویسان نیز معمولا در قانع کردن کاربران برای خاموش نکردن قابلیت ردیابی خود، موفق هستند. این مزیت در سیستم عامل آی‌اواس وجود دارد که کاربران می‌توانند دسترسی برنامه‌ها به اطلاعات مکانی را بهتر مدیریت کنند مثلا اجازه استفاده فقط در صورت باز کردن برنامه.
به علاوه، بعد از غیر فعال سازی قابلیت ردیابی مکانی، پیغام‌های زیادی از طرف برنامه ارسال می شود مبنی بر اینکه برای بالا بردن کیفیت استفاده از برنامه، گزینه ردیابی مکانی باید فعال شود. در این شرایط، کاربر هرگز نمی‌تواند مطمئن شود که تاریخچه اطلاعاتش برای فروش به شرکتهای سوم شخص استفاده نمی‌شود.
همچنین، بسیاری از کاربرانمطمئن نمی‌شوند که آیا نام و اطلاعات تماسشان از اطلاعات مکانی آنها جداست یا خیر.
در بسیاری از تاریخچه‌های مکانی کاربر، اسم آدرس محل زندگی افراد به راحتی قابل شناسایی است.
این تاریخچه‌های اطلاعات می‌تواند به سادگی سرنخ‌هایی از هویت، وضعیت سلامت و ارتباطات خصوصی کاربر را هویدا کند.
برای جلوگیری از ردیابی با اپلیکیشن چه می‌توانیم بکنیم؟
وبسایت‌ها و اپلیکیشن‌ها، معمولا شرایط سخت و بعضا غیر ممکن برای بیشتر کاربران ایجاد می‌کنند تا وی نتواند به راحتی از مقاصد آنها مطلع شود.
برای جلوگیری از ردیابی با اپلیکیشن چه باید کرد. شاید یک نکته اینکه گزینه استفاده از تنظیمات دیفالت دستگاه، همیشه پیش روی ماست که باید بیشتر درباره آن بدانیم.
زمانی که یک شرکت، تنظیمات دیفالتی برای سیستم خود اعمال می‌کند، معمولا گزینه «ردیابی مکانی» یا Location Services را در حال فعال قرار می‌دهد و فرض را بر این می‌گذارد که کاربر برای تغییر آن اقدامی نمی‌کند.
همچنین، اعمال قانون اجبار در قبول قوانین Privacy Policy نیز راهکاری برای بازداشتن کاربر از غیر فعال سازی این قابلیت است.
محققان حریم شخصی اما به خوبی می‌دانند که همه کاربران برای ردیابی لحظه به لحظه خود، رضایت ندارند و به نوعی به شگردها و حقه‌های زیرکانه شرکتهای مختلف، تن به خواسته‌های آنها می‌دهند. اما به عنوان یک کاربر ما چه می‌توانیم بکنیم؟ در ادامه چند پیشنهاد ارائه می‌دهیم:
- حتما شیوه‌های خاموش کردن قابلیت Location Services را روی آیفون یا دستگاه اندرویدی خود یاد بگیرید.
- قابلیت Location Services را تنها برای برنامه‌هایی که نیاز به دسترسی اطلاعات مکانی شما دارند، فعال کنید مانند نقشه‌ها.
- تا جایی که امکان دارد از برنامه‌هایی که برای دسترسی به اطلاعات شخصی شما، بیشتر از بقیه کنکاش می‌کند دوری کنید مانند موبایل Facebook Mobile و به جای آن، از مرورگر مطمئن‌تری مانند FireFox برای ورود به پروفایل‌های خود استفاده کنید.
با آگاهی، اجازه ندهید که تنظیمات پیش‌فرض روی گوشی‌تان، بیشتر از آنچه می‌خواهید به شرکت سازنده اطلاعات بدهد.
خیلی جالب بود