دنياى اقتصاد- در پى ساخت رايانه‌اى با نام Blue GeneIL توسط شركت IBM، سياستگذاران علوم وفناورى آمريا نفس راحتى كشيدند.
اين رايانه عنوان سريع‌ترين ابررايانه جهان را از آن خود كرد.
سياستگذاران علوم و فناورى آمريكا، دو سال گذشته را با هراس هيجان پشت سر گذاشتند، از آنجايى كه نشانه‌هايى حاكى از دست رفتن جايگاه آمريكا به عنوان مهم‌ترين توليدكننده رايانه‌هاى با سرعت بالا وجود داشت و اين اتفاق قادر بود تاثيراتى اساسى در رقابت ميان شركت‌هاى آمريكايى از خود به جاى گذارد.
در آمريكا گروه‌هاى مختلفى وجود دارند كه به آژانس‌هاى فدرال فشار مى‌آورند تا پول بيشترى را خرج تحقيق بر روى ابررايانه‌ها بكنند.
مبارزه اين گروه‌ها وقتى جدى‌تر شد كه شركت ژاپنى NEC موفق به ساخت ابررايانه‌اى با نام گشت كه قادر بود تغييرات جوى زمين را مدل‌سزى كند.
با منتشر شدن مشخصات فنى در اوايل سال 2002 مشخص شد ژاپن علاوه بر آنكه توانسته كه در سرعت پردازش، آمريكا را پشت سر بگذارد، اختلافى تقريبا دست‌نيافتنى ايجاد كرده است.
ابررايانه NEC قادر بود، كاركرد پيوسته‌اى به اندازه 35 ترافلوپ يا 35 هزار ميليارد عمليات در ثانيه انجام دهد.
اين مقدار چهار برابر سريع‌تر از سريع‌ترين رايانه آن زمان بود.
راهى كه براى رسيدن به اين كاركرد نيز طى شده، از اهميت ويژه‌اى برخوردار بود.
>شبيه‌ساز زمين> نتيجه همكارى درازمدت ميان بخش‌هاى دولتى وخصوص ژاپن بودو ارزشى در حدود 300 ميليون دلار داشت.
اين ابررايانه برخاف روش رايج ابررايانه‌سازان آمريكايى كه براى ساخت محصولات خود، از مجموعه‌اى از لوازم و قطعات موجود استفاده مى‌كنند، همه قطعاتش مخصوص پروژه طراحى و اجرا شده بود.
در دهه 1990 بخش‌هاى مختلف دولت آمريكا، بودجه تحقيقات بر روى ابررايانه‌ها را كاهش دادند.
اين بودجه در سال‌هاى قبل از اين دهه به ضرورت جنگ سرد و به عنوان يكى از نيازهاى صنايع ساخت سلاح‌هاى اتمى در نظر گرفته شده بود.
در نتيجه پژوهشگران رايانه‌اى مجبور به جمع‌آورى قطعات موجود براى ساخت رايانه‌هاى خود شدند به جاى آنكه تلاشى براى طراحى و توليد آنها نمايند.
اين روش هزينه بسيار كمترى براى موسسات پژوهشى داشت. پردازشگر اپل با نام5 G كه با استفاده از همين روش در موسسه پلى‌تكنيك ديرجينيا در سال گذشته ساخته شد، يكى از نمونه‌هاى موفقى است كه ساخته شده است.
اين پردازشگر جزو 10 ابررايانه ابرتر جهان به شمار مى‌رود.
همينطور مركز ملى كابرد ابررايانه‌ها در دانشگاه الينويز با استفاده از مجموعه چيپ‌هاى مختلف موفق به ساخت دستگاه بسيار سريعى شد كه هم‌اكنون در پلى استيشن‌هاى سونى از آن استفاده مى‌شود.
اما جمع‌آورى واستفاده از مجموعه چندين چيپ هميشه روش موفقى نيست.
موفقيت كه براى مدل سازى وضعيت هزاران ساله آب و هواى زمين طراحى شده است، گواه اين مساله است و نشان مى‌دهد انجام طرح‌هاى ابتكارى مورد غفلت قرار گرفته است.
نياز به پردازش‌گرها و رايانه‌هاى قدرتمند از آنجا ناشى مى‌شود كه تعداد زيادى از رشته‌هاى علمى از داروسازى گرفته تا فيزيك به خوبى به شبيه‌سازى‌هاى بسيار پيچيده وابسته‌اند كه تنها از طريق ابر رايانه‌هاى بسيار سريع ممكن است.
به عقيده محققان، شبيه‌سازى رايانه‌اى به سومين ركن اكتشافات علمى بعد از تجربه و تئورى، تبديل شده است.
شركت‌هاى مختلف نيز كم‌كم در حال يافتن دركى اجمالى از آينده‌اى هستند كه در آن ابررايانه‌ها مى‌توانند نقشى اساسى در كاهش هزينه‌ها و بهبود تولد، داشته باشند.
به گفته مدير سياستگذارى فناورى و علوم كاخ سفيد، فشار گروه‌هاى حامى ابررايانه‌ها باعث شده تخصيص بودجه براى دستگاه‌هاى پردازشگر با سرعت بالا دوباره به ميان برنامه‌هاى دولت آمريكا باز گردد.
گرچه جالب است بدانيد،Blue GeneIL بدون كمك دولت و تماما توسط بخش خصوصى، با تركيبى از قطعات مختلف ساخت ديگر شركت‌ها و قطعات منحصر به فرد طراحى شده فقط براى اين پروژه ساخته شده است. IBM
كار براى ساخت اين ابررايانه را از سال 1999، يعنى مدت زيادى قبل از آنكه معرفى شود، شروع كرد و از آن زمان تا كنون 100 ميليون دلار براى آن هزينه كرده است .
IBM قصد دارد سرعت اين رايانه را كه هم اكنون 36 هزار ميليارد عمليات در ثانيه است را تا سال 2005 به 360 هزارميليارد عمليات در ثانيه برساند.
در همين حال دانشمندان ژاپنى در پى تكرار موفقيت هستند.
اتفاق مهم ديگرى كه صنعت ابررايانه‌ها در انتظار آن به سر مى‌برند، ساخت ابررايانه‌هايى با قدرت پردازش 1000 ترافلوپ يا هزار تريليارد عمليات در ثانيه است. اين رايانه‌ها پر قدرت كه ذهن انسان را مجسم مى‌كنند، ديگر در داستان‌هاى علمى-تخيلى جاى ندارند. بلكه پروژه‌اى قريب الوقوع هستند.
