نام نویسنده: علی پرند
شرق – موضوع حمايت و پشتيبانى از خدمات پس از فروش هر قدر در زمينه هاى مختلف سابقه اى طولانى و جدى داشته باشد در زمينه اينترنت بسيار نوپا و شكننده است. كاربران اينترنت زمانى را به خاطر مى آورند كه براى گرفتن يك اكانت اينترنتى نياز به مراجعه حضورى به مركز ISP و پركردن يك فرم بلندبالا و ارائه مداركى چون فتوكپى شناسنامه را داشتند.
به مرور اما رقابت براى ارائه اينترنت عملاً ازار آزادى را به وجود آورد كه نه تنها مشكلاتى از آن دست را حل كرد بلكه از سوى ديگر بام افتاد و مشكلات ديگرى را بر نحوه استفاده از اينترنت افزود. هر چند به مرور برخى شركت ها به دليل سرويس ها و كيفيت نسبتاً مطلوب شان در بين كاربران بيشتر شناخته شدند اما در اين ميان شركت هايى نيز حضور داشتند كه سرويس هاى بى كيفيت و پردردسرى را به كاربران تحميل مى كردند.
از آنجا كه تقريباً در ويترين فروشندگان اينترنت در ايران شناخت نسبت به نوع جنس ارائه شده تنها از روى ظاهر كارت هاى اينترنتى قابل تشخيص است در اين ميان همواره كاربرانى وجود دارند كه به ناچار مجبور به خريد كارت هاى مخلف- حداقل براى آزمايش- مى شوند و چه بسا برخى شركت ها كه دل به همين يك بار خريدن ها و آزمايش ها بسته اند و از اين راه سودهاى كلانى را نصيب مى برند بى آنكه به فكر استفاده كننده اينترنت باشند.
چنين وضعيتى نياز به وجود يك استاندارد مطمئن در زمينه خدمات رسانى اينترنتى بيش از پيش احساس مى شد اما متاسفانه طى سال هاى اخير تعاملات دولت و بخش خصوصى هيچ گاه به سمت و سوى حمايت از مشتريان انتهايى اينترنت سرازير نشده و همواره اين گروه كه اصلى ترين گروه حاضر در اين عرصه هستند و مسئولان همواره آمارهاى مختلفى را از صعود روزافزون تعداد آنها ارائه مى كنند در اين چرخه ناديده گرفته شده اند. اقدامى كه انجمن شركت هاى انفورماتيك در اين مسير پيشقدم شد در واقع حركت به سمت يكسان سازى سرويس ها و ارزيابى كيفى از اينترنتى بود كه توسط شركت هاى مختلف ارائه مى شد. آنها در واقع مى خواستند از طريق ايجاد يك خط استاندارد واحد شركت هاى مختلفى را كه مايل به پيوستن به اين مجموعه هستند به رعايت نكات فنى در اين زمينه وادارند.
اما در سوى ديگر قضيه انجمن شركت هاى اينترنتى يا انجمن ISP ها نيز كه خود را به نوعى متولى جريان توزيع اينترنت در كشور مى داند به اين حركت معترض شد. اين انجمن البته از سال ها قبل طرح هايى را در اختيار داشت كه از طريق آن به تضمين كيفى محصولات اينترنتى دست يابد. طرح هايى مثل درجه بندى كردن شركت هاى آى اس پى از آن جمله بود كه به دليل مشكلات پيش آمده در اين انجمن و همچنين عدم همكارى شركت ها براى ارائه اطلاعات مربوط به شركت هايشان عملاً به نتيجه نرسيد.
در موقعيت فعلى با توجه به اين كه انجمن صنفى آى اس پى ها مراحل انتهايى اتحاديه شدن را طى مى كند و با توجه به اينكه دولت نيز در اين زمينه دخالت كرده و طرح تضمين كيفيتى را در دست اجرا دارد و با توجه به اينكه انجمن شركت هاى انفورماتيك نيز طرح هولوگرام ها را تا مرحله نهايى پيش برده مناسب است كه اين سه نهاد با كمك هم چنين معضلى را به سرانجام برسانند.
واقعيت اين است كه بودن يا نبودن هولوگرام به تنهايى نمى تواند موضوع ارائه سرويس هاى نامطلوب را به مشتريان حل كند بلكه در اين زمينه فقدان يك طرح جامع براى هر نوع سرويس اينترنتى به تفكيك مورد نياز است. مشخص است كه هم اكنون سرويس هايى مثل اينترنت پرسرعت و يا حتى اينترنت اعتبارى كه از سرويس هاى هوشمند تلفن ثابت استفاده مى كنند نياز به هولوگرام را كاملاً از بين مى برند بنابراين دورانديشى در اين زمينه مى تواند مشكلات كاربران و سرويس دهندگان را فارغ از داشتن يا نداشتن يك نشان حل كند
