نام نویسنده: احمد علیپور*
که به تازگی از کارزار رقابت انتخابات اتحادیه فناوران رایانه تهران فارغ شده است با توجه به عقبه و تجربه صنفی که دارد این بار با نگاهی فراگیر به آسیب‌شناسی تشکل‌های صنفی در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور پرداخته است. هفته‌نامه عصر ارتباط برای گسترش و عمق‌بخشی به این بحث از طرح نظارت کارشناسی تمامی فعالان صنفی استقبال می کند.
ب گذشت قریب به دو دهه از ایجاد اولین تشکل‌های صنفی حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات، به نیت و انگیزه‌های گوناگون، گاه به‌واسطه خواست دولت‌های وقت و گاه با اراده جمعی از خود فعالان صنف، تشکل‌های متعددی اعلام وجود کرده‌اند، اگرچه همه آنان کم و بیش حداقل در ظاهر «حمایت از منافع اعضا»، «تحکیم انسجام صنفی» و «ارتقاء حوزه تخصصی خود یا گسترش کاربرد فناوری‌اطلاعات» را به‌عنوان هدف اعلام‌شده فعالیت برگزیده‌اند، اما بر کمتر کسی از اهالی و آحاد این صنف پوشیده است که نه تنها اغلب قریب به اتفاق این تشکل‌های ریز و درشت در راستای اهداف فوق حرکت نکرده‌اند، بلکه عملا د بسیاری موارد نیز شاهد آن بوده‌ایم که هیات مدیره و مسوولان اجرایی آن تشکل‌ها همه تلاش و همت خود را بر برخورد با سایر تشکل‌های داخل صنف و تحدید منافع اعضای همین صنف، سمپاشی و حتی در بعضی موارد برخورد عیان و مفتخرانه با رقیبان صنفی خود پایه‌گذاری کرده‌اند.
هم‌اکنون تعدد این تشکل‌ها و بعضا سوءاستفاده برخی از مدیران و راهبران اصلی آنان (در صحنه و یا در سایه!) به‌عنوان یکی از مهم‌ترین معضلات و مشکلات صنف فناوری اطلاعات، عملا موجب ضعف بنیه صنف و نیز تفرق و دشمنی‌های ناخواسته و بی‌منطق داخلی و در واقع علت اصلی عدم نتیجه‌گیری از تعاملات داخلی و خارجی فعالن با حسن نیت این صنف شده است.
تاریخ 20ساله تشکل‌های صنفی این حوزه به تکرار، شاهد تظلم‌خواهی عده‌ای از ظلم وارد شده یا ادعای فساد و انحراف مدیریت یک تشکل بوده است که گاه همان عده به ظاهر مظلوم دست به کار انشعاب و ایجاد یک تشکل دیگر برای وجیه نشان دادن فعالیت خود علیه عده ظالم زده‌اند و گاه با فعالیت جمعی و دموکراتیک، عنان اختیار و رهبری تشکل را از کف اسلاف ربوده و خود در کمترین وقت ممکن، همان شیوه ناصواب سوءاستفاده از قدرت در حذف رقیبان و هدایت تشکل بر اساس منافع شخصی و در نهایت ظلم بر اعضای صنف را به دست خود تکرار کرده‌اند.
بارها دیده شده است که مدیران و اعضای هیات‌مدیره یک نهاد صنفی به نام تشکل خود و با بهانه تعامل با دولت برای تامین منافع صنف به دیدار مقامات و مسوولان کشوری می‌روند و در این دیدارها هنگامیکه فرصت صحبت به نمایندگی از آحاد صنف را می‌یابند، مشکلات و معضلات صواب یا نا صواب شخصی و شرکتی و مغازه‌ای خود را به‌عنوان معضل صنف مطرح و آن را مشکل عمده همه قلمداد می‌کنند. چه بسا که این درخواست شخصی مغایر و در تضاد کامل با منافع اعضای دیگر صنف بوده است.
اگر چه در زمان فعالیت‌های انتخاباتی، نامزدها، چه مستقل و یا گروهی و متحد به بیان وعده‌های گوناگون پرداخته، ژست دموکرات و مردم‌دوست می‌گیرند، وعده ایجد کمیسیون‌هایی با شرکت آحاد صنف برای تصمیم‌سازی و مشارکت عمومی می‌دهند، اما فردای انتخابات، چنان متکبر و سرمست از پیروزی می‌شوند که با فراموشی وعده‌های داده شده، پاسخگویی به اعضا و حتی رسانه‌ها را لازم ندانسته و خود با پیوستن به باشگاه منحرفین، تشکل، امکانات و منابع متعلق به صنف و نیز کمیسیون‌های مذکور را جایگاه و پایگاه گشایش عقده‌های دیرین و اتلاف وقت سایر اعضای صنف می‌کنند.
در مقابل البته گاهی شاهد انتقادات و ایرادات بی‌اساس و گاه تهمت‌های بی‌روا به مدیران خوشنام تشکل‌های صنف نیز بوده‌ایم و مطمئنا در بازار گرم و رایج انحراف و خودخواهی مدیران تشکل‌ها و نبود فضای شفاف برای قضاوت عمومی، این اقلیت دلسوز نیز یا باید بدنامی‌ها را تحمل کنند یا پس از مدتی مانند بسیاری از پیش‌کسوتان دیگر صنف عطای حضور در تشکل‌ها را به لقای آن برای همیشه ببخشند.
متاسفانه در این فضای مسموم آنچه برخی از قدیمی‌های صنف به جوان‌ترها در قالب نصیحت عنوان می‌کنند، این است:«به جای اعلام حضور و تلاش در مدیریت تشکل‌ها، بگذار گماشتگان وامدار و غیرمستقل و البته یک‌بارمصرف صنف مدیریت تشکل‌ها را بر عهده بگیرند و شما چراغ خاموش در حیاط خلوت آنان حضور و آنان را به مسیر دلخواه هدایت کن!» همان پدیده‌ای که اخیرا به شدت رایج شده است.
در این فضا کافی است در زمان انتخابات و در جواب تماس فرد معروف و به‌ظاهر مظلومی در صنف که معمولا برای اخذ رای در زمان انتخابات صنفی، کارگزار اتحادهای 5 ،7ا،15 و… برای تماس با اعضای صنف است، قول همکاری و تحویل برگ رای سفید به ایشان داده و البته ایشان تضمین خواهند کرد شما و بنگاه‌تان برای دو تا چهار سال حداقل از شر و گزند سمپاشی ایشان و دوستان‌شان و اعضای محترم هیات مدیره منتخب در امان باشید!
بدون شک نظارت مردمی از طریق ایجاد سامانه‌ای مستقل که بدنه صنف بتوانند بدون ترس از برخوردهای متقابل بعضی قلدرصفتان صنف، مدیریت تشکل‌های متعلق به خود را به مسیر صحیح راهری کنند و به جای انتظار دو یا سه و چهارساله برای تغییر مدیریت آن تشکل، یا تحمل فضای تاریک و مملو از سمپاشی‌های غیرحرفه‌ای، هر گونه انحراف و سوءاستفاده احتمالی مدیران یا حتی برخوردهای غلط اعضای صنف با مدیران سالم را شفاف کرده و با قضاوت جمعی بدنه صنف با آن برخورد جمعی و به‌موقع کنند، می‌تواند راه‌حلی برای رفع این معضل بزرگ باشد.
بدین ترتیب ضمن تامین امنیت فکری و حرفه‌ای اعضای صنف و بازگشت امید آنان به عملکرد تشکل‌ها، عملا هزینه‌های سوءاستفاده و انحراف مدیران تشکل‌ها، وابسته شدن آنان به پدرخوانده‌ها یا استفاده آنان از شعبان بیمخهای صنفی بالا رفته و اه برای ورود افراد صالح به هیات مدیره نهادهای صنفی و کارکرد آنان در فضایی سالم و با حمایت مستقیم افکار عمومی صنف هموار خواهد شود.
به منظور همفکری و تبادل نظر در این رابطه و یافتن راه‌حل‌های مناسب در رفع این معضل، پیشنهاد می‌شود رسانه‌ها و بعضی تشکل‌های هنوز مردمی و حتی جمع‌های داخلی دوستان صنفی، جلساتی را با حضور برخی از اعضای فعال و خوشنام صنف تشکیل داده و با کمک رسانه‌های مستقل صنفی نتایج را به نحوی شفاف اطلاع‌رسانی کنند.
* عضو پیشین هیات مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور
منبع : عصر ارتباط
