شبکه تحليل گران تکنولوژى – مقايسه وضعيت كشور ما با كشورهاى پيشرفته نشان مى‌دهد، عليرغم اينکه ارائه اينترنت پرسرعت از طريق خطوط DSL ضرورى است، در نحوه اجراى آن مشكلاتى وجود دارد كه استفاده از اين خطوط را با چالش‌هايى مواجه کرده است.
به گزارش شبکة تحليلگران تکنولوژى ايران –ايتان- يکى از کارشناسان اين شبکه ضمن بيان اين مطلب افزود: هزينة زياد دسترسى به زيرساخت ديتاى كشور، به بالا رفتن هزينة استفاده از خطوط DSL منجر شده است. علاوه بر آن، كمبود پهناى باند كافى مخابرات جهت ارائه به خدمات‌دهندگان اينترنت پرسرعت، پهناى باند اين سرويس را به kbps 60 محدود کرده است که بر خلاف فلسفه اصلى ارائه اين خطوط يعنى رسيدن به سرعت‌هاى بالاتر و در حدود 5/1 مگابيت است.
وى با بيان اينکه چنين عواملى، توجيه اقتصادى استفاده از اين سرويس را براى کاربران عادى، در مقاسه با سرويس کنونى Dial-UPدر پرده‌اى از ابهام قرار داده است، با مقايسه ميان خطوط ADSL و Dial-Up گفت: با توجه به هزينة ساعتى سرويس‌هاى Dial-Up (در حدود 300 تومان) و نيز هزينه ارتباط تلفنى بابت اتصال به اينترنت (طبق تعرفه 47/4 تومان براى هر پالس)، مجموع هزينة هر ساعت استفاده از خطوط Dial-Up 568 تومان خواهد بود. اگر ميزان استفاده هر کاربر از خطوط Dial-UP را در روز به طور متوسط 5/1 ساعت در نظر بگيريم، هزينة ماهانة استفاده از Dial-Up ساعتى، حداکثر در حدود 26هزار تومان مى‌شود. البته کاربران مى‌توانند با پرداخت مبلغى در حدود 17هزار تا20هزار تومان در ماه، به طور نامحدود و با سرعتى در حدود 45 کيلوبيت بر ثانيه از سرويس Dial-Up استفاده کنند.
وى در ادامه افزود: اين در حاليست که هزينة ماهانة دسترسى به اينترنت از طريق خطوطADSL، با توجه به قيمتهايى که از طرف ارايه‌کنندگان اين سرويس پيشنهاد شده است، در حدود 70هزار تومان است که فقط پهناى باندى معادل 64 کيلوبيت (شبيه پهناى باند خطوط Dial-Up) را در اختيار کاربر قرار مى‌دهد.
به گفتة اين کارشناس، مقايسة ارقام فوق نشان مى‌دهد که استفاده از خطوط ADSL نسبت به Dial-UP هزينة بيشترى دارد، به‌طوريکه براى کاربران عادى از توجيه اقتصادى مناسبى برخوردار نيست. در واقع در حال حاضر استفاده از اين خطوط فقط براى شرکتها و مراکزى مقرون به صرفه است که بخواهند با پرداخت هزينة بيشتر از مزاياى ديگر ADSLکه براى کاربران عادى چندان مورد استفاده نيست، بهره‌مند گردند.
اين کارشناس در ادامه گفت: در كشورهاى پيشرفته، سرويس اينترنت پرسرعت از طريق DSL، بر خلاف وضعيت كنونى كشور ما، توانسته است جايگاه اصلى خود را پيدا كند و از نظر هزينه نيز كاملاً مقرون به صرفه است. به عنوان مثال، در آمريكا، 7/7 ميليون مشترك، خدمات اينترنت پرسرعت را با پرداخت ماهانه 30 دلار و با پهناى باند 5/1 مگابيت، از شركت‌هاى تلفنى و از طريق خطوط DSL دريافت مى‌کنند. همچنين در کشور كره، 68درصد ارتباطات اينترنتى از طريق خطوط DSL برقرار مى‌شود، به‌گونه‌اى که تا سال 2001، 694 هزار ميزبان اينترنتى از طريق ADSL به اينترنت پرسرعت دسترسى داشتند و فقط 2درصد کاربران از اتصال Dialup استفاده مى‌کردند.
وى در پايان اين گزارش، پيشنهاد کرد که شرکت مخابرات ايران نيز مانند بسيارى ديگر از شركت‌هاى مخابراتى دنيا، يارانه مناسبى را جهت دسترسى به زيرساخت پرداخت كند تا هزينة دسترسى به زيرساخت به تعرفه‌هاى بين‌‌المللى نزديک شود. در اينصورت ارائه‌كنندگان سرويس اينترنت پرسرعت، مى‌توانند قيمت سرويس‌هاى خود را کاهش دهند و بدين ترتيب امکان استفادة همة اقشار جامعه از مزاياى اينترنت پرسرعت فراهم آيد.
