غفلت ناخواسته يا فراموشي خود خواسته
نام نویسنده: امير عباس تقی پور *
آی تی ایران – 27 ارديبهشت ماه 86 كه براي نخستين بار در تقويم رسمي كشور به نام روز روابط عمومي نامگذاري شده بود بهانه اي شد براي گرهم ايي خانواده بزرگ روابط عمومي كشور.
برگزاري همايش ملي روابط عمومي با حضور رييس جمهور و رييس مجلس شوراي اسلامي و همچنين برپايي دومين همايش روابط عمومي الكترونيك با پيام رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام ، سبب شد عالي ترين مقامات كشوري در باب اهميت روابط عمومي و نقش آن در تنظيم مناسبات و تعامل ميان مردم و دستگاه هاي اجرايي به اظهار نظر پرداخته و بدين ترتيب يكي از محسنات نامگذاري روزي به نام روابط عمومي ، يعني جلب توجه و بيان اهميت و كاركردهاي آن عملي شد . البته اين ، آغاز راه و كف خواسته هاي جامعه روابط عمومي است .
بررسي وضعيت فعلي روابط عمومي ها در كشور نشان دهده آنست كه اين نهاد قدرتمند و فعالان آن به دليل بي مهري هاي كهنه كه پيش و بيش از هر چيز بدليل عدم آشنايي مديران ارشد وزارتخانه ها ، سازمان ها و مؤسسات دولتي و عمومي از كاركردها و نقش روابط عمومي ناشي مي شود رنج برده و بدليل روبرو شدن با انبوه انتظارات بعضا” ناعادلانه به هنگام پاسخگويي به مردم و مخاطبانشان در عذابند. انتظاراتي كه مانع از توجه مديران و كارشناسان روابط عمومي در انجام وظايفشان بر اساس اصول اخلاقي و حرفه اي مي شود.
به نظر مي رسد با تعيين روز روابط عمومي گام نخست براي احياي روابط عمومي هاي كشور و تنظيم انتظارات مديران از اين واحدها برداشته شده است . وابط عمومي ، به عنوان مهم ترين واحد سازماني علاوه بر اطلاع رساني و معرفي توانمندي ها و عملكرد سازمان ها وظيفه ديگري دارد كه معمولا” مورد غفلت ناخواسته كه نه ؛ بلكه مورد فراموشي خود خواسته بسياري از مديران واقع شده است و آن وكيل مدافعي مخاطبان در سازمان است.
* دبير دومين همايش روابط عمومي الكترونيك