نام نویسنده: شهرام شریف
حدود ۱۵ – ۱۶ سال قبل – اگه درست به خاطر داشته باشم – وقتی صبح‌ها از محل زندگی‌ام که آن موقع در کرج بود به محل کارم در تهران می‌آمدم و غروب دوباره به کرج برمی‌گشتم مهمترین موضوع برایم گذراندن وقت زیاد و اضافه‌ای بود که در وسط این رفت و آمد‌ها ایجاد می‌شد. هر چند آن زمان سفر بین این دو شهر به خاطر ترافیک آنقدرها طولانی نبود اما به هر حال چند ساعتی آزاد در خودرو برایم ایجاد می‌کرد.
در آن زمان‌ها البته اینترنت روی موبایل وجود نداشت و ما که اتفاقا در نخستین مقالات و ستون‌های روزنامه‌ای در زمینه تکنولوژی شگفت زده درمورد اینترنت و کاربردهای آن می‌نوشتیم فقط از موهبت یک اینترنت فیکس کم سرعت در منزل و در محل کار برخوردار بودیم. فکر میکنم در همان زمان هم به اندازه امروز به اینترنت متصل بودیم و به نوعی سفرهای روزانه به قطع ارتباطمان با شبکه منجر می‌شد. یکی از مهمترین تکنولوژی‌هایی که در آن زمان آرزویش را داشتم امکان اتصال یک رادیوی اینترنتی Live به خودرو بود و در آن زمان این تکنولوژی – به اندازه سیستم‌های خودران خودرو – دور از دسترس بود.
***
همیشه به این فکر میکنم چرا مدیوم رادیو را دوست دارم آن هم در فضایی که رسانه‌هایی به مراتب کاراتر و با قابلیت‌تر در دسترس‌اند و پاسخ آن را در خیال‌انگیز بودن این رسانه می‌دانم. محدودیت ندیدن شخص گوینده و فضای پیرامون او در ذهن شنونده یک فضاسازی ایجاد میکند و همین پرنده خیال شنونده را پرواز می‌دهد. اگر هم نسل من بوده باشید که در روزگاری دور « قصه‌های شب» رادیو فضاهای غریب و کنجکاوی برانگیزی درذهن‌تان ایجاد کرده باشد نیازی به این توضیحات ندارید و به طور حسی می‌فهمید از چه سخن می‌‌گویم. داستان‌هایی که هرکدام با فضاسازی صدا در ذهن شنونده رنگ و شکل می‌گرفت با شخصیت‌‌های تکرار نشدنی و فراموش نشدنی و صداهای محونشدنی.
در روزهای سفر از کرج به تهران و بالعکس من تازه یک آی‌پد نانو را با یک MP3 Player از مدل Creative جایگزین کرده بودم و هنگامی که در منزل یا محل کار بودم پادکست‌هایی را روی آن انتقال می‌دادم و در طول مسیر گوش می‌دادم. پادکست در آن زمان چیزی مثل واقعیت مجازی امروز بود و حالا به لطف آن زمان روانی سفر از کرج به تهران با همین تکنولوژی برای من بسیار کاهش پیدا کرده بود.
در همه این‌سالها روی ساختن پادکست فکر کرده‌ام و ومثل همه کارهایی که ما بالاخره یک روز را برای انجامش در آینده گذاشته‌ایم این پادکست هم برای چنین روزی گذاشته شده بود. هرچند حداقل دو سال در رادیو برنامه‌هایی در زمینه تکنولوژی داشتم اما اصلا حاضر نیستم آن برنامه‌ها را دوباره گوش کنم چون به نظرم آن برنامه‌ها از چیزی رنج می‌برد که بسیاری از دیگر برنامه‌های رادیویی ما در همه این سالها رنج می‌برند: نداشتن روح.
***
گذشت زمان تکنولوژی‌های مختلفی را از رده خارج کرده اما به نظرم پادکست شامل این موضوع نبوده . یک گزارش در اینجا نشون میده که میزان گوش دادن به پادکست بین سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۶ حدود ۲۳ درصد رشد داشته است. پادکست‌های فوق‌العاده جذابی هم به زبان‌های دیگر هم به زبان فارسی حالا وجود دارند. پادکست کانال B یکی از آن‌هاست که داستان‌های جنایی و جذابی را به طور سلسله وار تعریف میکند و فکر کنم اگر یه مقدار به قصه و گوش دادن قصه علاقه‌مند باشید تمام قسمتهای آن را یکجا گوش بدهید.
پادکست مسیر را در شنوتو بشنوید
پادکست مسیر در SoundCloud بشنوید
پادکست مسیر یک پادکست گروهی است ایده ساخت پادکست مسیر را امیرحسین مددی و حسین سعید زاده مدیران سایت شنوتو به من دادند. سایتی که یکی از بهترین مراجع برای گوش دادن به پادکست یا دانلود کتاب صوتی است. این دو بعدا برای ساخت و انتشار آن هم خیلی کمک و تشویقم کردند. برای ساختن پادکست مسیر به دنبال تکنولوژی پیچیده و سختی نبودیم برای همین فرمتی لازم بود که ما را از استودیو و تجهیزات مرتبط خلاص کند و در عین حال آزادی عملی هم بدهد. یک روز با دوست خوبم ناصرغانم زاده به جای اینکه برویم پیاده‌روی در داخل ماشین نشستیم و پادکست را ضبط کردیم. موسیقی را هم حتی خودمان همزمان پخش کردیم. قسمتهای بعدی البته به کمک دوستان شنوتو حرفه‌ای‌تر میکس شد. انتخاب خودرو برای محل ضبط پادکست یک انتخاب اتفاقی بود و هیچ فلسفه و دلیل خاصی برایش وجود نداشت ضمن اینکه با ناصر به این فکر کردیم که شاید بتوان با این انتخاب افراد دیگری را برای سوار شدن در این پادکست راحت‌تر ترغیب کرد .
برای قسمتهای بعدی پادکست مسیر دوستان دیگرم مهیار مهرجو و پوریا آسترکی هم به ما پیوستند و دوستان دیگری هم در روزهای آینده به جمع ما اضافه خواهند شد. اینجا درمورد تکنولوژی صحبت میکنیم و هدفمان تحلیل وقایع و موضوعات مربوط به حوزه تکنولوژی در ایران و جهان است بیشتر گپ و گفت است و قرار نیست چیز بزرگی را جابه جا کنیم و راستش نمی‌دانم تا چه حد آن را ادامه خواهیم داد و تا کجا اما دوست داریم با آدم‌های زیادی در این پادکست گفت و گو کنیم و آن را تا زمانی که خودمان از آن لذت ببریم و چیز تازه‌ای برای گفتن وجود داشته باشد ادامه می‌دهیم.
ضبط صدا همانند عکاسی نوعی ثابت نگاه داشتن قطعه‌ای از زمان است. مردم وقتی دارند از زمانی خاص لذت می‌برند و یا شگفت زده می‌شوند آن را عکاسی می‌کنند و فکر میکنم برای داشتن هر کار خوبی ابتدا باید فضای جذابی برای لذت بردن آدمها در آن ایجاد کنید. بقیه چیزها خود به خود ساخته خواهد شد. ما به دنبال اون لحظه جذابیم.
