بیش از یک دهه است که مدیران ارتباطی ایران هرکدام به نوعی روی جویشگر (جستوجوگر)های ملی سرمایه‌گذاری و بر راه‌اندازی آنها تاکید کرده‌اند. مدیران ارتباطی کشور با نگاهی به الگوهای موفق جهان مانند گوگل، یاندکس روسیه یا بایدوی چین تصور کردند که مسیر توسعه محتوا در ایران حمایت از ایجاد جستوجوگر ملی است.
بر این اساس هر سه دولت اخیر میلیاردها تومان هزینه صرف جست‌وجوگرهایی کردند که کاربردی برای کاربران نداشتند و اساسا با استقبالی هم از سوی آنان روبه رو نشده‌اند. چرا به‌رغم این هزینه میلیاردی که صرف این سایت‌ها شده هنوز هیچ‌کس راغب به استفاده از آنها نیست؟ دلیل آن واضح است؛ چون این موتورهای جست‌وجو برای رفع نیازهای کاربران طراحی و توسعه داده نمی‌شوند، بلکه با هدف تامین نظرات مدیران دولتی و گرفتن پروژه ایجاد و پس از پایان تزریق مالی تعطیل می‌شوند. با این حال این شکست‌های دولتی ظاهرا آموزه‌ای برای مدیران نمی‌شود و همچنان تاکید بر ادامه همین مسیر است. مسلما ایراد از برنامه‌نویسان یا تیم‌های پشت جست وجوگرها نیست. آنها هم شبیه هر تیم یا شرکت دیگری به دنبال برنده شدن و موفق شدن بوده‌اند، همانند هر گروه دیگری تصور کرده‌اند وام‌های بلاعوض و حمایت‌های دولتی به آنها کمک می‌کند تا تیم‌های بزرگ‌تر و امکانات بیشتری را در اختیار گیرند.
آنها به پشتوانه همین حمایت‌های مالی دولتی نگران بازار و رقابت و… نبود‌اند و ایده‌های شخصی و فنی مورد علاقه خود را دنبال کرده‌اند و البته به نتیجه نرسیده‌اند. ایراد اصلی از مدل حمایتی دولت است. هر سه دولت آمریکا، روسیه و چین اگر با مدل ایران می‌خواستند از جست وجوگرهای حمایت کنند الان نه گوگلی وجود داشت نه یاندکس و نه بایدو. در دنیایی که استارت‌آپ‌ها با سرمایه بذری ۲۵ میلیون تومان می‌توانند برای مدت ۶ ماه در جریان راستی‌آزمایی کسب‌وکار قرار بگیرند، واضح است تزریق میلیاردی به صفحاتی که صرفا قرار است اطلاعات جست‌وجو کنند، اشتباه است. پس چرا باز بر راه‌اندازی وحمایت از جویشگرهای ملی اصرار داریم؟
جویشگر یا جستوجوگر دیگر حداقل سرویسی است که یک سایت یا شرکت اینترتنی می‌تواند به کاربران خود بدهد پس خود این جست‌وجو به تنهایی مزیتی نیست. جویشگرهای ملی ما شکست می‌خورند؛ چون برای برنده شدن تجهیز نشده‌اند و شاید اساسا دوران جویشگرها سال‌هاست به سر آمده و بزرگ‌ترین جست‌وجوگرهای جهان حالا حداقل سرویس‌شان جست‌و‌جوست. بسیاری از کسب وکارهای نوپا و استارت‌آپ‌های ایرانی امروزه نیاز سرمایه دارند؛ اما نحوه و چگونگی دریافت این سرمایه و ترکیب شدن آن با تجربه مدیریتی (که معمولا از سوی سرمایه‌گذاران خبره به کارآفرینان ارائه می‌شود) در موفقیت آنها نقش اساسی دارد. به همین دلیل هم هست که در میان لیست سرمایه‌گذاری‌های بخش خصوصی یا صندوق‌های سرمایه‌گذاری و شرکت‌های VC از جست وجوگرهای ملی خبری نیست. صرف دادن پروژه و تزریق پول باعث موفقیت کسب وکار نمی‌شود؛ هرچند احتمالا برای ارائه عملکرد ممکن است کفایت کند.
منبع : دنیای اقتصاد
علت قعطی اخیر اینستا چیه آخه؟