نام نویسنده: اشکان تبريزى -tabrizi_ashkan@yahoo.com
آی تی ایران – تقريبا بعد از گذشت يکسال از شروع مراحل اوليه اعطاى مجوز ندا، زمزمه هاى اعطاى مجوز راه اندازى ارتباطات ماهواره اى در کشور شروع شد و شرکت مخابرات در اقدامى سريع با اعلام يک فراخوان آنهم فقط از طريق سايت اينترنتى tra.ir شرايط و مقررات شرکت در اين فراخوان را اعلام نمود.
اولين مطلبى که در اين فراخوان به چشم مى خوردمهلت کوتاه 15 روزه براى کل مراحل شرکت در فراخوان از جمله ثبت شرکت جديد ، جذب سرمايه گذار ، ارايه طرح تجارى براى ارايه خدمات 5 ساله ، ارايه طرح فنى و معرفى مشاورين و …. است آنهم براى پروژه با نياز به سرمايه گذارى نزديکبه 10 ميليارد تومان ،که آماده کردن دقيق و منظم آن بدون اطلاع پيش از موعد کاى بسيار سخت به نظر مى رسد.
مساله ديگر تعداد بسيار محدود شرکتهايى است که در نهايت مورد تاييد قرار خواهند گرفت .
اعطاىتنها 5 پروانه براى کشورى پهناور با جمعيت 70 ميليونى و بدون بستر مخابرات زمينى لازم که نياز به ارتباطات ماهواره اى را دوچندان مى کند بسيار سوال بر انگيز است.
خصوصى سازى ولى بصورت انحصارى نه تنها سودى براى کشور ندارد بلکه ضررهاى جبران ناپذيرى را براى صنعت نوپاى IT در کشور به دنبال خواهد داشت که مشابه آن را در اعطاى مجوز ICP مشاهده کرديم.
اعطاى مجوز فوق بصورت محدود که در برخى شهرهاى بزرگ کشور فقط يک مجوز ارايه شده ، راه هر گونه رقابت سالم بي بخش خصوصى که منجر به ارايه سرويس بهتر به مشترکين خواهد شد را بسته است (بدون توجه به اينکه آيا شرکت فوق واقعا ارجحترين شرکت دربين متقاضيان بوده است يا خير ) حال بعد از تجربه هاى نه چندان موفق مجوز هاى ICP و PAP ( تقريبا با شرايط بوجود آمده اکثر شرکت هاىICP از شرايط ناراضى و ضررده مى باشند و هنوز هيچ شرکت PAP موفق به راه اندازى حتى بخشى از طرح اوليه خود نشده است ) بار ديگر شرکت مخابرات اقدام به استفاده از روش مشابه اما با شرايط بسيار سخت تر براى مجوز ارتباطات ماهواره اى نموده است .
يکى از نکات حايز اهميت در رابطه با فراخوان فوق، هزينه 5 ميليارد تومانى براى 5 سال فعاليت
رکتهاى داراى پروانه مى باشد که مى بايست به عنوان حق امتياز به دولت پرداخت نمايند.
جالب اينجاست که براى مجوز PAP که مخابرات مى بايست بخشى از امکانات خود را در اختيار شرکتها قراردهد بجاى حق شارژ ، ضمانتنامه 5/1 ميلياردتومانى از متقاضيان دريافت شد ولى در ارتباطات ماهواره اى که بخش خصوصى هيچ نيازى به استفاده از امکانات شرکت مخابرات ندارد براى هر سال يک ميليارد تومان هزينه از هر شرکت دريافت خواهد شد. اين سوال در ذهن مطرح مى شود که مخابرات در قبال اين هزينه چه سرو!
يس و يا امکاناتى را بجز اجازه راه اندازى سرويس در اختيار بخش خصوصى قرار مى دهد و چرا برخى از شرکتها بزرگ خصوصى ( که اکثرا هم سابقا در بخش IT فعال نبوده اند ) حاضر به پرداخت چنين مبلغى می شوند ؟
آيا اين پول براى خريد انحصار ارايه خدمات بسيار پر متقاضى با بازار ى بسيار جذاب پرداخت مى شود؟
