نام نویسنده: مهدى كيانپور
شرق – تلويزيون، در همين مدت كوتاه عمر خود، نقش قابل توجهى در انتقال اطلاعات داشته است. امروزه، تلويزيون در تمام دنيا رسانه اى با بيشترين مخاطب است. بر طبق تحقيقات، به طور ميانگين يك چهارم از وقت بيدارى مردم در پاى تلويزيون مى گذرد. دلايل محبوبيت تلويزيون بسيار است كه خود بحث ديگرى مى طلبد. اما از دلايل اصلى آن مى توان به سادگى آن (عدم نياز به دريافت اطلاعات زياد از مخاطب) و امكان انتقال مقدار زيادى اطلاعات اشاره كرد. ضمن آنكه از تلويزيون مى توان هم براى اهداف تفريحى و هم امور جدى همچون آموزش استفاده كرد.
اما در حال حاضر، نسل جديدى از تلويزيون در حال ورود به عرصه رسانه ها است. ميليون ها دلار اكنون هزينه مى شود تا ما در خانه هايمان واقعاً فرد ديگرى داشته باشيم و بتوانيم با او رابطه برقرار كنيم.
اما تلويزيون هوشمند (ITV) چيست؟ در معناى كلى آن، تلويزيون هوشمند تلويزيونى است كه به بيننده اجازه مى دهد از راه هايى به جز كم و زياد كردن صدا يا تغيير كانال با آن ارتباط برقرار كند. براى مثال، در يك تلويزيون هوشمند شما مى توانيد از يك بانك فيلم، فيلمى را براى پخش مخصوص خود انتخاب كنيد، يا با استفاده از آن با افراد ديگر يك بازى انجام دهيد يا خريدى را از خانه و توسط تلويزيون خود انجام دهيد. به عبارتى ديگر، تلويزيون هوشمند تلويزيونى است كه داراى يك «مسير بازگشت» است. يعنى در اين تلويزيون، اطلاعات نه تنها از پخش كننده به بيننده مى رسد، بلكه اطلاعاتى ني از سوى بيننده به پخش كننده باز مى گردد. ويژگى جالب سيستم هاى تلويزيون هوشمند آن است كه توانايى آن را دارد تا مخصوص هر دستگاه تلويزيون يا بيننده، محتواى مخصوص به آن بيننده را در اختيار بگذارد. اكنون دو كاربرد مشخص ITV ميان مخاطبان طرفدار بيشترى دارد:
۱- T-commerce يا تجارت از طريق تلويزيون: مثلاً شما مى توانيد با استفاده از تلويزيون خود پيتزا سفارش دهيد، بدون آنكه نياز باشد تلفنى اين كار را انجام دهيد يا كامپيوتر خود را روشن كنيد و از طريق اينترنت اين عمليات را انجام دهيد.
۲- ارتباط با برنامه ها: تصور كنيد كه بتوانيد پخش يك فيلم را براى چند لحظه متوقف كنيد (pause) بدون آنكه چيزى را از دست بدهيد و يا با كليك كردن، اطلاعات بيشترى از يك تبليغ تلويزيونى به دست آوريد.
تا همين جا مى بينيد كه به نظر مى رسد، ارتباط زيادى ميان اينترنت و تلويزيون هاى هوشمند وجود داشته باشد. اما حقيقت آن است كه تلويزيون هوشمند مفهومى كلى تر است و اينترنت تنها يكى از ابزارهاى رسيدن به چنين سيستمى است. در واقع پيش از رواج اينترنت به عنوان يك شبكه گسترده عمومى، ايده تلويزيون هوشمند شكل گرفته است. دهه ،۱۹۷۰ زمانى است كه براى اولين بار تله تكست و تبليغات تلويزيونى interactive معرفى شد. به اين ترتيب، نوعى سيستم تلويزيون هوشمند شكل گرفت. اما در دهه ،۱۹۹۰ يكسرى تغييرات اساسى در دنياى ارتباطات شكل گرفت و در زمينه تلويزيونى، هم امكانات توليد و هم شبكه هاى پخش به فرآيند ديجيتالى شدن وارد شدند و در نهايت در اواخر اين دهه سرويس هاى تلويزيونى هوشمند كاملى ارائه شد. شركت skydigital به عنوان اولين ارائه دهنده در اكتبر سال ،۱۹۹۸ سرويس خود را معرفى كرد، سپس cable&wireless,NTL و ONdigitd سرويس هاى خود را طى سال هاى ۱۹۹۹ و ۲۰۰۰ ارائه كردند. در حال حاضر، اين سيستم ها امكانات مختلفى براى كاربر فراهم كرده اند. براى مثال، در يكى از اين برنامه ها كه در حقيقت يك مسابقه است («چه كسى مى خواهد ميليونر شود؟») بيننده مى تواند نسخه اى از مسابقه را مخصوص خود داشته باشد و مسابقه را انجام دهد و در صورتى كه مايل بود نتايج را ارسال كند، با ارسال نتايج او قادر خواهد بود خود را با ديگران مقايسه كند و يا حتى جايزه مسابقه را ببرد، به عنوان مثال ديگر، برنامه هاى ورزشى اى هستند كه امكان شرط بندى را در هنگام انجام مسابقه فراهم مى كنند. به اين ترتيب، بيننده در يك وضعيت فعال قرار مى گيرد.
همان طور كه پيشتر اشاره شد، براى ارائه چنين سرويس هايى روش هاى مختلفى وجود دارد كه اينترنت يكى از اين روش ها و شايد مهم ترين آنها است. از ديگر روش ها مى توان به استفاده از شبكه موبايل و يا سرويس كابلى اشاره كرد. اما اينترنت، به دليل ويژگى هايش روش بسيار منسبى براى اين منظور است كه در هفته بعد به آن خواهيم پرداخت.
