نام نویسنده: علی مطهری
تمامی امور زمان‌بندی خاص خود را دارند و هر ساختاری تا یک زمانی می‌تواند پاسخگوی نیازها باشد و پس از آنکه از آن مرحله خاص رد شد، باید ساختار جدید شکل بگیرد. روزگاری در ایران شرکت مخابرات ایران یک شرکت همه کاره در حوزه ارتباطات بود اما پس از آن تبدیل به وزارت پست و تلگراف و تلفن شد و سپس در سال 82 با تغییر ماهیتی جدید به وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تبدیل شد و به دنبال آن خصوصی‌سازی در این میدان به وقوع پیوست. این درحالی است که در اوایل ایجاد وزارت ارتباطات بحث خصوصی‌سازی بدین صورت و به این معنی وجود نداشت اما اکنون تغییر ساختار از دولتی به خصوصی، پیش‌نیازهایی را برای خود طلب می‌کند.
مسیری که اکنون وزارت ارتباطات در آن قرار گرفته و آن را دنبال می‌کند، ساختار جدیدی را برای خود مطالبه می‌کند. این درحالی است که طی سال‌های گذشته در یک دوره‌ای ساختار وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات تنها به بحث ارتباطات گرایش داشته و اکنون نیز غلظت مباحث فناوری اطلاعات بیش از بحث ارتباطات است و موضوع ارتباطات به تدریج به فراموشی سپرده می‌شود. تغییر ساختارها به سمت خصوصی شدن موجب شده تا بخش دولتی در سایه خصوصی‌ها قرار بگیرد و ما باید تغییر مهیت ساختار و تغییر شکلی ساختار را ضرورتا دنبال کنیم اما متاسفانه سرعت تغییر افکار ما و مدیریت فناوری اطلاعات به اندازه‌ای در کشور کند است که موجب فرصت‌سوزی و تلف شدن منابع می‌شود. مثال بارز آن عدم توجه به بخش خصوصی است.
اکنون وقت آن رسیده تا افکار ما به سمت بخش خصوصی تغییر یابد. اگر مطالباتمان را با نگاه توجه به بخش خصوصی از شرکت‌های خصوصی طلب کنیم، اگر گرایش به این سمت داشته باشیم که بخش خصوصی متولی بخش فناوری اطلاعات کشور است، باید به این بخش در پذیرش مسوولیت جدید و پیگیری آن به صورت منطقی کمک کنیم. بحث فعلی روی تغییر ماهیت و اصلاح نگرش‌ها است چراکه اگر بخش خصوصی بتواند وضعیت فناوری اطلاعات کشور را بهتر از دولت، با سرعت و شتاب بیشتری پیش ببرد، می‌تواند نگاه متفاوتی از دولتی ایجاد کند درصورتیکه اگر بخواهیم همه امور را حتی جزیی‌ترین موارد را به بخش خصوصی دیکته کنیم، در لاک دولتی خود باقی خواهیم ماند.
منبع : عصر ارتباط
