نام نویسنده: شهرام شريف
همشهرى – نيويورك تايمز مى‌نويسد:« تعدادى از مغازه‌هاى خواربار فروشى و سوپرماركت‌ها در آمريكا ماشين تصويرگر اثر انگشتى را آزمايش مى كنند كه پرداخت وجه صندوق را تنها به يك تماس نوك انگشت با صفحه الكترونيكى محدود مى كند. در اين سيستم از اثر انگشت،يك الگوى ديجيتالى ضبط مى‌شود و اين تصوير رمز نگارى شده به يك سرور با ضريب امنيت بالا فرستاده مى‌شود و در آنجا تصوير انگشت با فايل‌هاى موجود مقايسه شده قيمت كالا از كارت‌هاى اعتبارى فرد حذف مى‌شود.»
خبر بالا نمونه‌اى از اخبار روزانه‌ى است كه هر روزه مى شنويم يا مى خوانيم. تمام مراحلى كه در اين تكنولوژى ذكر شده تنها طى چند ثانيه انجام ميگيرد. چند ثانيه درست به اندازه زمانى كه شما انگشت خود را روى نشان گر حساس قرار مى دهيد. در حقيقت چنين فناورى از آن‌رو شكل گرفته كه مردم عادى در سوپرماركت‌ها چند دقيقه هم براى پرداخت پول پاى صندوق‌ها معطل نشوند!
سرعت و امنيت در تبادل داده ها ،اين راز تكنولوژى اطلاعات است.
تكنولوژى اطلاعات (Information Technology)شامل مجموعه تكنيك ها و ابزارهايى است كه در جهت بهينه سازى سيستم‌هاى فعال بر محوريت اطلاعات و دانش مى باشد. اين تكنولوژى همچنين شامل مطالعه ، طراحى .گسترش ،اجرا ،نگهدارى و مديريت سيستم‌هاى اطلاعاتى مبتنى بر كامپيوتر به خصوص كاربردهاى نرم افزار وسخت افزار كامپيوترى است.
هر قدر اين روزها اين واژه دركشور ما تازگى و جذابيت دارد،در كشورهاى پيشرفته سال‌هاست روش ها و مدل‌هاى مختلفى از آن تهيه و پياده‌سازى شده است. چرا كه تاثيرات اقتصادى ، اجتماعى و فرهنگى آن ديگر بر كسى پوشيده نيست.
كشور آمريكا مهد تكنولوژى هاى مبتنى بر كامپيوتر و اينترنت و از نخستين كشورهايى است كه سال‌هاست در انديشه ايجاد زيربناى ملى اطلاعات است. اين زيربنا امروز به گونه‌اى در مسير تحولى سريع قرار گرفته كه صنايع ارتباطات و اطلاعات در ايالات متحده را در قله‌اى دوراز دسترسى قرار داده است. در اين ميان البته ميراث پر بار گذشته به جورج بوش و جمهورى خواهان رسيد اما در حقيقت ال‌گور و كلينتون و كنگره سابق براى تعيين استراتژى ملى و ادامه آن در عصر اطلاعات زحمت بسيارى زيادى كشيدند هر چند در نهايت جورج بوش كوچك در انتخابات رياست جمهورى سه انگشت خود را به نشانه WWW بالا برد و اينك در ميان بحران بى سابقه مخابراتى و رسوايى‌هاى Worldcom نيز سخت تنها مانده است.
از ميان كشورهاى اروپايى دانمارك و ايرلند در اقدام براى رسيدن به جامعه اطلاعاتى (Information Society) عجول‌تر و موفق تر بودند. دانمارك محور اصلى سياست‌ها خود را بر سه مبناى ايجاد مسئوليت اجتماعى،گفت‌و گو و تبادل نظرجامعه قرار داده است. همچنين فعاليت براى گسترش كاربرد IT در مدارس و از جمله گنجاندن IT در نظام آموزشى مدارس نيز در برنامه اين كشور قرار دارد.
در آسيا ، مالزى و هند عصر اطلاعات را به خوبى درك كرده و از آن استفاده‌هاى اقتصادى متنابهى هم برده‌اند. توجه ماهاتير محمد نخست وزير مالزى به اين عرصه چنان چشمگير است كه مجله تايمز در شماره 22 سپتامبر 1997 دكتر ماهاتير محمد را نفر بيست و نهم پيشگام دنياى ديجيتال معرفى مى‌كند. او اقتصاد مبتنى بر دانايى محور را برگزيد و امروز به جايى رسيده است كه حتى هندى‌ها با د‌آمد سرشارشان از فروش نرم افزار نيز به آن غبطه مى‌خورند.
در ايران تكنولوژى اطلاعات حتى نامى ناشناخته و نامفهوم دارد. هرچند لوازم اين تكنولوژى خيلى زود وارد كشور شد و مورد استفاده قرار گرفت اما نبود يك برنامه جامع براى گسترش فرهنگ ديجيتالى دستگاه‌هاى كامپيوتر را تا سطح ماشين حساب و اينترنت را تا حد گفت و گوى روزمره CHAT پايين آورده است
در حالى كه آمارها از ايجاد حدود 200 ISP و بيش از يك ميليون و نيم كاربر اينترنت در داخل كشور حكايت دارد و در حالى كه قيمت لوازم كامپيوتر و تجهيزات شبكه در داخل كشور روز به روز كاهش پيدا مى‌كند و اين ريسك دسترسى به منابع اطلاعاتى راافزايش مى دهد،با اين وجود همه ميدانند كه اين كودك رشدى نامتوازن دارد و اگر به همين گونه پيش رود هيچ مشخص نخواهد بود كه جايگاه ما در جامعه اطلاعاتى دنيا كجا خواهد بود.
با توجه به مشكلات متعدد اقتصادى و اجتماعى كه گريبانگير جامعه امروز ايران است به نظر مى‌رسد نگرش به اقتصاد مبتنى بر فناورى اطلاعات مى‌تواند يك راه گريز باشد، آيا سياستمداران ايران كه اخيراً برنامه فناورى اطلاعات مالزى با پيش روى خود گشوده‌اند ،هوشمندى ماهاتير محمد را خواهند داشت؟ و يا چنين برنامه كاربردى هم در كشور در غبار وضعيت سياست‌زده گم خواهد شد؟
بايد ديد در ايران چه كسى سه اگشت خود را به نشانه WWW بالا خواهد برد و در مقابل عكاسان قرار خواهد گرفت.
