اپلتکنولوژیعکاسی

بهترین اپلیکیشن‌های ویرایش عکس برای گوشی‌های آیفون

اگر سری به اپ استور بزنید، با انبوهی از اپلیکیشن‌های عکاسی و ویرایش عکس مواجه‌ خواهید شد که ممکن است انتخاب را برایتان دشوار کنند.

اپلیکیشن‌هایی که هرکدام از ویژگی‌ها و قابلیت‌هایی بهره می‌برند و کاربر با دانلود آن‌ها می‌تواند انواع تغییرات مدنظر را روی تصاویر پیاده و یا عکس‌های حرفه‌ای را ثبت کند. در ادامه قصد داریم تا به چند نمونه از بهترین اپلیکیشن‌های ویرایش عکس اشاره و آن‌ها را معرفی کنیم.

Halide

این اپلیکیشن از محبوبیت بالایی نزد آن‌هایی که علاقه‌ زیادی به عکاسی موبایلی دارند، برخوردار است و در میان کاربران آیفون بسیار پرطرفدار است. Halide تمامی‌ابزارهای پیشرفته‌ای را که برای عکاسی پیشرفته به آن نیاز دارید، در خود جای داده است.

ابزارها و کنترل‌هایی همچون سرعت شاتر، ایزو و تنظیمات تعادل رنگ سفید که می‌توانند بسیار کاربردی باشند. اما تمامی‌امکانات این اپلیکیشن به این موارد خلاصه نمی‌شود؛ Halide از فناوری هوش مصنوعی و چند فناوری به‌روز دیگر بهره می‌برد که می‌تواند کیفیت تصاویر را ارتقا دهد.

برای نمونه، دارندگان گوشی‌های آیفون 10آر و آیفون SE نسل دوم می‌توانند بدون داشتن دوربین دوگانه و با کمک این اپلیکیشن، از سوژه‌های خود عکس‌های پرتره بگیرند. از دیگر قابلیت‌های این برنامه می‌توان به ثبت عکس‌های باکیفیت با فرمت RAW، چک کردن هیستوگرام و اطلاعات متادیتا، تنظیم فوکوس، تنظیم میانبرهای سیری و غیره اشاره کرد. Halide از طریق این لینک در اپ استور قابل دانلود است.

بهترین اپلیکیشن‌های ویرایش عکس برای گوشی‌های آیفون

Darkroom

بعد از ثبت چند عکس، می‌بایست از یک ابزار حرفه‌ای برای ویرایش تصاویر کمک بگیرید که البته با کمک Darkroom نیازی به کامپیوتر نخواهید داشت و می‌توانید با همین برنامه، تمامی‌تغییرات مورد انتظار را در آن اعمال کنید.

Darkroom یکی از بهترین اپلیکیشن‌های ویرایش تصاویر به شمار می‌رود که حتی کاربران آماتور هم می‌توانند به راحتی با آن کار کنند. این برنامه با آیکلاد فوتو لایبرری یکپارچه شده و وارد کردن عکس‌ها نیز در سریع‌ترین زمان ممکن انجام خواهد شد.

با این اپلیکیشن، شما می‌توانید میزان روشنایی، کنتراست، سایه، دمای رنگ،‌هایلایت و غیره را در تصاویر تغییر دهید. همچنین می‌توان با کمک Darkroom، ویدیوها و حتی لایو فوتو را نیز ویرایش کرد. این برنامه از قابلیت اضافه کردن واترمارک و پشتیبانی از فرمت RAW نیز برخوردار است. برای دانلود Darkroom می‌توانید روی این لینک کلیک کنید.

بهترین اپلیکیشن‌های ویرایش عکس برای گوشی‌های آیفون

Focus

این اپلیکیشن، یکی از ضروری‌ترین ابزارها برای علاقه‌مندان به عکس‌های پرتره است. با Focus می‌توان به راحتی میزان تار بودن بک‌گراند در تصاویر پرتره را تغییر داد و عکس را به شیوه‌ای ویرایش کرد که انگار توسط یک دوربین دیجیتال حرفه‌ای ثبت شده است.

از دیگر امکانات این اپلیکیشن می‌توان به قابلیت اضافه کردن نور سه‌بعدی و تغییر نقشه عمق عکس برای خروجی بهتر تصاویر پرتره اشاره کرد. Focus از فناوری هوش مصنوعی نیز بهره می‌برد و قادر است تصاویر را به طبیعی‌ترین شکل ممکن ویرایش کند. این اپلیکیشن را می‌توانید از طریق این لینک دانلود کنید.

فرزاد مؤتمن در «خارج از کادر» مادرم به سینما علاقه‌مندم کرد/ همسرم نیروی محرکه‌ام در ساخت فیلم بود/ «پوپک و مش‌ماشالله» را برای فروش ساختم فرزاد مؤتمن در «خارج از کادر»ی که گذشت، از علت علاقه‌اش به سینما و کارنامه کاری‌اش برای آی‌فیلمی‌ها گفت. فرزاد موتمن، کارگردان سینما، در برنامه «خارج از کادر» که از شبکه آی‌فیلم پخش شد، علت گرایشش به سینما را موقعیت شغلی پدرش عنوان کرد و گفت: چون پدرم پزشک شرکت نفت بود به شهرهای مختلف جنوب کشور برای ماموریت می‌رفت و به همین دلیل، در بچگی دوستان زیادی نداشتم چون همینکه می‌خواستم در مدرسه‌ای جا بیفتم باید جابه‌جا می‌شدیم. این یکی از دلایل نزدیک شدن من به سینما بود، یعنی سینما را از شش‌هفت‌سالگی دنبال می‌کردم و مرتب فیلم می‌دیدم. موتمن با افزودن اینکه از نه‌ده‌سالگی سینما خیلی برایم جدی شد و اوقات تنهایی‌ام را پر می‌کرد، گریزی زد به کودکی‌اش و گفت: یازده‌دوازده‌سالگی در زنگ‌هایی که موضوع انشا آزاد بود، نقد فیلم می‌نوشتم و سر کلاس برای معلممان که نوشته‌هایم را نمی‌فهمید، می‌خواندم. کودک تنهایی بودم و هنوز هم همینم. اصولاً آدم منزوی گوشه‌گیر تنهایی‌ام. فقط موقعی که فیلم می‌سازم دورم شلوغ است و الا معمولا بسیار تنهایم. او با اشاره به اینکه فیلم «دیدار» برنهارد ویکی را در هشت‌سالگی با مادرم در سینما دیدم، گفت: مادرم سینما دوست داشت و مرا به سینما می‌برد. انگرید بردمن بازیگر مورد علاقه‌ی مادرم بود. یادم هست، سر فیلم «دیدار»، از صحنه‌ای که بردمن همه شهر را اجیر می‌کند که آنتونیکوین را بکشند، توی سالن سینما گریه کردم. مؤتمن افزود: دلم می‌خواست فیلم بسازم و این خیلی مورد پسند پدرم نبود. پدرم خیلی دوست داشت من پزشک بشوم اما من می‌خواستم فیلمساز بشوم و بالاخره مرا برای تحصیل در رشته مهندسی مکانیک فرستادند آمریکا، ولی من رفتم آنجا سینما خواندم. وقتی که انقلاب شد نتوانستم آنجا بمانم. فیلم‌های خبری که از تلویزیون پخش می‌شد و مردم را که می‌دیدم توی خیابان شعار می‌دهند مرگ بر شاه، من که دل خوشی از رژیم شاه نداشتم، برگشتم. سازنده «مجموعه مستند کودکان سرزمین ایران»، با اشاره به اینکه در مدت سیزده‌چهارده سال نزدیک به چهل فیلم مستند ساختم، این مدت را دوره خوبی در زندگی‌اش شمرد و گفت: با وجود اینکه درآمد خوبی از ساخت مستند داشتم و لذت زیادی از ایران‌گردی و شناختن ایران بردم، خیلی فیلم مستند دوست نداشتم و اصلا با مفهومش مشکل دارم زیرا معمولا سینمای مستند می‌خواهد بگوید دارد واقعیت را نشان می‌دهد؛ اما به‌نظرم هرجا که دوربین می‌گذاری، واقعیت را تحریف می‌کنی، برای اینکه همه دنیا را حذف می‌کنی و چیزی را به ما نشان می‌دهی که فکر می کنی آن واقعیت است! مؤتمن همسرش را نیروی محرکه ساخت فیلم داستانی دانست و گفت: عجله‌ای برای ساخت فیلم سینمایی نداشتم و از مستندسازی لذت می‌بردم. هنوز اعتماد‌به‌نفسش را نداشتم و با این فیلم‌های کوچک خودم را راضی می کردم. همسرم که دانشجوی سینما و منشی صحنه بود، یک بار گفت دیگر چهل سالت شده و عشق واقعی‌ات فیلم سینمایی است. پس یا الان می‌سازی یا دیگر بهش فکر نکن. من یک سال کار نکردم و خودم را آماده کردم برای اولین فیلم سینمایی. کارگردان فیلم «هفت پرده» درباره اولین تجربه‌اش در ساخت فیلم سینمایی گفت: سعید حقیقی را با نوشته‌هایش به‌عنوان منتقد و تئوریسین فیلم می‌شناختم و نوشته‌هایش را دوست داشتم. قراری گذاشتیم توی خانه سینما و من از او خواستم برای فیلمنامه اولین فیلم سینمایی‌ام، کمکم کند و نتیجه شد فیلمنامه‌ی «هفت پرده». فیلمی که اکشن شروع می‌شد اما می‌زد به جاده خاکی و یک ساعت با مکالمه فقط می‌دیدیم و احتمالا سردترین فیلم سینمای تاریخ ایران است ولی آن را با عشق ساختم. مؤتمن که «شب‌های روشن» را به‌عنوان دومین کار بلند سینمایی‌اش در کارنامه دارد، با بیان اینکه به‌دلیل بازخوردهای منفی که در اکران اولیه از سوی مناقدان و مسئولان سینمایی دریافت کردیم، هیچ امیدی نداشتیم این فیلم محبوب شود، ابراز کرد: این فیلم جزو استثناهای سینمای ایران است از این نظر که مردم کشفش کردند و در جشنواره فیلم یک‌باره محبوب شد. روز اول جشنواره حاضر نشدم بروم فیلم را ببینم چون احساس کردم مردم وسط فیلم بلند می‌شوند و من بهم برخواهد خورد. ساعت ده صبح ما نمایش داشتیم در سینما سپیده و ساعت یک بعدازظهر یکی از دانشجوهایم تلفن کرد و گفت که توی سالن سینما بوده و موقع پخش فیلم سالن ساکت بود و همه در سکوت فیلم را دیدند و کسی بیرون نرفت و وقتی فیلم تمام شد بعضی‌ها اشک توی چشمشان بود. کارگردان «باج‌خور»، این فیلم را به شکلات تلخ تشبیه کرد و افزود: سعی کردیم که فیلمنامه به یک نوار نزدیک بشود، چون رگ و ریشه نواری داشت. فکر می‌کنم هنوز هم تنها فیلمی است که این حال‌وهوا را دارد؛ یعنی مثل شکلات تلخ است که هم دوستش داری هم تلخ است. مؤتمن درباره فیلم «جعبه موسیقی» با بیان اینکه در برنامه‌ام نبود که همچین فیلمی بسازم، گفت: بعد از «باج‌خور» سه سال نتوانستم فیلم بسازم و انگار بای‌کد شده بودم. تا اینکه «جعبه موسیقی» را به من دادند؛ فیلمی با مایه‌های مذهبی. من فیلمسازی‌ام که دوست دارم تجربه کنم، ژانرهای مختلف کار کنم و یک درام فانتزی ماورایی هم می‌توانست برایم جذاب باشد. مسعود فراستی خیلی در این مرحله به ما کمک کرد و روی فیلمنامه کار کرد و صحنه مرگ پدربزرگ را او نوشت. او که «صداها» را مهم‌ترین فیلمش عنوان کرد و درباره ایده ساختش توضیح داد: ایده این بود که قتلی اتفاق بیفتد و ما قتل را نبینیم و فقط صدایش رو بشنویم. من به آخرین پلان این فیلم افتخار می‌کنم و این بهترین پلانی است که به عمرم ساختم؛ جایی که رویا نونهالی متوجه می‌شود تلفنی که به شوهرش شده از طرف شوهر سابقش است، از قاب خارج می‌شود و ما فقط صدای پا را می‌شنویم که می‌رود بالا، می‌توانیم حدس بزنیم که لباسش را می‌پوشپ و به سرعت از خانه خارج می‌شود و در خانه بسته می‌شود و فقط دو فنجان چای نخورده و دو تکه کیک نخورده می‌بینیم که تنها چیزی است که از یک ازدواج باقی می‌ماند. کارگردان فیلم «پوپک و مش‌ماشالله» با بیان اینکه این فیلم را برای گیشه و فروش ساختم، گفت: وقتی خانم حکمت به من پیشنهاد داد که پوپک و مش ماشاالله را بسازم، بدون خواندن فیلمنامه قرارداد بستم و بهشان گفتم قرارداد ببندید این فیلم می‌فروشد. یادم هست که بعضی از دوستانم، وقتی پوپک فروخت، گفته بودند مؤتمن دیگر فقط اینجوری می‌سازد و برنمی‌گردد طرف فیلم‌های خودش. مؤتمن افزود: بعد از پوپک سه سال فیلم نساختم به قیمت اینکه نمی‌خواستم چنین چیزی را دوباره بسازم و فکر می کنم با یکی از تجربی‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران برگشتم. «سایه روشن!» فیلمی که دیده نشد اما برای خودم خیلی فیلم باارزشی بود. «خارج از کادر» به‌کارگردانی ایمان احمدی، جمعه‌شب‌ها ساعت ۲۳:۳۰ روانه آنتن می‌شود. بازپخش این برنامه نیز در ساعت‌ ۰۷:۳۰ شنبه‌ها است.

Lightroom

ادوبی لایت‌روم یکی از معروف‌ترین و محبوب‌ترین ابزارهای ویرایش تصاویر است که توسط بسیاری از حرفه‌ای‌های حوزه عکاسی در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. ادوبی، نسخه آی او اس این برنامه را نیز برای کاربران آیفون عرضه کرده تا بتوانند تصاویر خود را بسیار سریع و راحت ویرایش کنند.

لایت‌روم به ابزارها و قابلیت‌های متعددی مجهز شده که از جمله آن‌ها می‌توان به پشتیبانی از فایل‌های RAW، تنظیم نور، اضافه کردن افکت، تصحیح لنز، برخورداری از چندین پروفایل رنگی و غیره اشاره کرد.

همچنین کاربرانی که جزو مشترکان سرویس Adobe Creative Cloud هستند، می‌توانند تمامی‌اطلاعات و تصاویر را میان نسخه موبایلی و دسکتاپ این اپلیکیشن یکسان‌سازی کنند. این اپلیکیشن را از طریق این لینک قابل دانلود است.

فرزاد مؤتمن در «خارج از کادر» مادرم به سینما علاقه‌مندم کرد/ همسرم نیروی محرکه‌ام در ساخت فیلم بود/ «پوپک و مش‌ماشالله» را برای فروش ساختم فرزاد مؤتمن در «خارج از کادر»ی که گذشت، از علت علاقه‌اش به سینما و کارنامه کاری‌اش برای آی‌فیلمی‌ها گفت. فرزاد موتمن، کارگردان سینما، در برنامه «خارج از کادر» که از شبکه آی‌فیلم پخش شد، علت گرایشش به سینما را موقعیت شغلی پدرش عنوان کرد و گفت: چون پدرم پزشک شرکت نفت بود به شهرهای مختلف جنوب کشور برای ماموریت می‌رفت و به همین دلیل، در بچگی دوستان زیادی نداشتم چون همینکه می‌خواستم در مدرسه‌ای جا بیفتم باید جابه‌جا می‌شدیم. این یکی از دلایل نزدیک شدن من به سینما بود، یعنی سینما را از شش‌هفت‌سالگی دنبال می‌کردم و مرتب فیلم می‌دیدم. موتمن با افزودن اینکه از نه‌ده‌سالگی سینما خیلی برایم جدی شد و اوقات تنهایی‌ام را پر می‌کرد، گریزی زد به کودکی‌اش و گفت: یازده‌دوازده‌سالگی در زنگ‌هایی که موضوع انشا آزاد بود، نقد فیلم می‌نوشتم و سر کلاس برای معلممان که نوشته‌هایم را نمی‌فهمید، می‌خواندم. کودک تنهایی بودم و هنوز هم همینم. اصولاً آدم منزوی گوشه‌گیر تنهایی‌ام. فقط موقعی که فیلم می‌سازم دورم شلوغ است و الا معمولا بسیار تنهایم. او با اشاره به اینکه فیلم «دیدار» برنهارد ویکی را در هشت‌سالگی با مادرم در سینما دیدم، گفت: مادرم سینما دوست داشت و مرا به سینما می‌برد. انگرید بردمن بازیگر مورد علاقه‌ی مادرم بود. یادم هست، سر فیلم «دیدار»، از صحنه‌ای که بردمن همه شهر را اجیر می‌کند که آنتونیکوین را بکشند، توی سالن سینما گریه کردم. مؤتمن افزود: دلم می‌خواست فیلم بسازم و این خیلی مورد پسند پدرم نبود. پدرم خیلی دوست داشت من پزشک بشوم اما من می‌خواستم فیلمساز بشوم و بالاخره مرا برای تحصیل در رشته مهندسی مکانیک فرستادند آمریکا، ولی من رفتم آنجا سینما خواندم. وقتی که انقلاب شد نتوانستم آنجا بمانم. فیلم‌های خبری که از تلویزیون پخش می‌شد و مردم را که می‌دیدم توی خیابان شعار می‌دهند مرگ بر شاه، من که دل خوشی از رژیم شاه نداشتم، برگشتم. سازنده «مجموعه مستند کودکان سرزمین ایران»، با اشاره به اینکه در مدت سیزده‌چهارده سال نزدیک به چهل فیلم مستند ساختم، این مدت را دوره خوبی در زندگی‌اش شمرد و گفت: با وجود اینکه درآمد خوبی از ساخت مستند داشتم و لذت زیادی از ایران‌گردی و شناختن ایران بردم، خیلی فیلم مستند دوست نداشتم و اصلا با مفهومش مشکل دارم زیرا معمولا سینمای مستند می‌خواهد بگوید دارد واقعیت را نشان می‌دهد؛ اما به‌نظرم هرجا که دوربین می‌گذاری، واقعیت را تحریف می‌کنی، برای اینکه همه دنیا را حذف می‌کنی و چیزی را به ما نشان می‌دهی که فکر می کنی آن واقعیت است! مؤتمن همسرش را نیروی محرکه ساخت فیلم داستانی دانست و گفت: عجله‌ای برای ساخت فیلم سینمایی نداشتم و از مستندسازی لذت می‌بردم. هنوز اعتماد‌به‌نفسش را نداشتم و با این فیلم‌های کوچک خودم را راضی می کردم. همسرم که دانشجوی سینما و منشی صحنه بود، یک بار گفت دیگر چهل سالت شده و عشق واقعی‌ات فیلم سینمایی است. پس یا الان می‌سازی یا دیگر بهش فکر نکن. من یک سال کار نکردم و خودم را آماده کردم برای اولین فیلم سینمایی. کارگردان فیلم «هفت پرده» درباره اولین تجربه‌اش در ساخت فیلم سینمایی گفت: سعید حقیقی را با نوشته‌هایش به‌عنوان منتقد و تئوریسین فیلم می‌شناختم و نوشته‌هایش را دوست داشتم. قراری گذاشتیم توی خانه سینما و من از او خواستم برای فیلمنامه اولین فیلم سینمایی‌ام، کمکم کند و نتیجه شد فیلمنامه‌ی «هفت پرده». فیلمی که اکشن شروع می‌شد اما می‌زد به جاده خاکی و یک ساعت با مکالمه فقط می‌دیدیم و احتمالا سردترین فیلم سینمای تاریخ ایران است ولی آن را با عشق ساختم. مؤتمن که «شب‌های روشن» را به‌عنوان دومین کار بلند سینمایی‌اش در کارنامه دارد، با بیان اینکه به‌دلیل بازخوردهای منفی که در اکران اولیه از سوی مناقدان و مسئولان سینمایی دریافت کردیم، هیچ امیدی نداشتیم این فیلم محبوب شود، ابراز کرد: این فیلم جزو استثناهای سینمای ایران است از این نظر که مردم کشفش کردند و در جشنواره فیلم یک‌باره محبوب شد. روز اول جشنواره حاضر نشدم بروم فیلم را ببینم چون احساس کردم مردم وسط فیلم بلند می‌شوند و من بهم برخواهد خورد. ساعت ده صبح ما نمایش داشتیم در سینما سپیده و ساعت یک بعدازظهر یکی از دانشجوهایم تلفن کرد و گفت که توی سالن سینما بوده و موقع پخش فیلم سالن ساکت بود و همه در سکوت فیلم را دیدند و کسی بیرون نرفت و وقتی فیلم تمام شد بعضی‌ها اشک توی چشمشان بود. کارگردان «باج‌خور»، این فیلم را به شکلات تلخ تشبیه کرد و افزود: سعی کردیم که فیلمنامه به یک نوار نزدیک بشود، چون رگ و ریشه نواری داشت. فکر می‌کنم هنوز هم تنها فیلمی است که این حال‌وهوا را دارد؛ یعنی مثل شکلات تلخ است که هم دوستش داری هم تلخ است. مؤتمن درباره فیلم «جعبه موسیقی» با بیان اینکه در برنامه‌ام نبود که همچین فیلمی بسازم، گفت: بعد از «باج‌خور» سه سال نتوانستم فیلم بسازم و انگار بای‌کد شده بودم. تا اینکه «جعبه موسیقی» را به من دادند؛ فیلمی با مایه‌های مذهبی. من فیلمسازی‌ام که دوست دارم تجربه کنم، ژانرهای مختلف کار کنم و یک درام فانتزی ماورایی هم می‌توانست برایم جذاب باشد. مسعود فراستی خیلی در این مرحله به ما کمک کرد و روی فیلمنامه کار کرد و صحنه مرگ پدربزرگ را او نوشت. او که «صداها» را مهم‌ترین فیلمش عنوان کرد و درباره ایده ساختش توضیح داد: ایده این بود که قتلی اتفاق بیفتد و ما قتل را نبینیم و فقط صدایش رو بشنویم. من به آخرین پلان این فیلم افتخار می‌کنم و این بهترین پلانی است که به عمرم ساختم؛ جایی که رویا نونهالی متوجه می‌شود تلفنی که به شوهرش شده از طرف شوهر سابقش است، از قاب خارج می‌شود و ما فقط صدای پا را می‌شنویم که می‌رود بالا، می‌توانیم حدس بزنیم که لباسش را می‌پوشپ و به سرعت از خانه خارج می‌شود و در خانه بسته می‌شود و فقط دو فنجان چای نخورده و دو تکه کیک نخورده می‌بینیم که تنها چیزی است که از یک ازدواج باقی می‌ماند. کارگردان فیلم «پوپک و مش‌ماشالله» با بیان اینکه این فیلم را برای گیشه و فروش ساختم، گفت: وقتی خانم حکمت به من پیشنهاد داد که پوپک و مش ماشاالله را بسازم، بدون خواندن فیلمنامه قرارداد بستم و بهشان گفتم قرارداد ببندید این فیلم می‌فروشد. یادم هست که بعضی از دوستانم، وقتی پوپک فروخت، گفته بودند مؤتمن دیگر فقط اینجوری می‌سازد و برنمی‌گردد طرف فیلم‌های خودش. مؤتمن افزود: بعد از پوپک سه سال فیلم نساختم به قیمت اینکه نمی‌خواستم چنین چیزی را دوباره بسازم و فکر می کنم با یکی از تجربی‌ترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران برگشتم. «سایه روشن!» فیلمی که دیده نشد اما برای خودم خیلی فیلم باارزشی بود. «خارج از کادر» به‌کارگردانی ایمان احمدی، جمعه‌شب‌ها ساعت ۲۳:۳۰ روانه آنتن می‌شود. بازپخش این برنامه نیز در ساعت‌ ۰۷:۳۰ شنبه‌ها است.

DoubleTake

از آنجایی که کارکرد دوربین گوشی، تنها عکاسی نیست، این فهرست بدون ذکر نام یک اپلیکیشن ویرایش ویدیو، ناقص خواهد بود. بنابراین، DoubleTake می‌تواند یکی از بهترین گزینه‌ها برای انتخاب باشد. این اپلیکیشن، امکان ضبط ویدیو از چند زاویه مختلف و با کمک سنسورهای دوربین گوشی را فراهم می‌کند.

در واقع، با کمک این برنامه می‌توان چند سنسور دوربین از گوشی آیفون را انتخاب و همزمان شروع به فیلمبرداری کرد. همچنین کاربران می‌توانند با توجه به نیاز خود، از سرعت 24، 25 یا 30 فریم بر ثانیه برای فیلمبرداری استفاده کنند. استفاده از این برنامه از طریق این لینک قابل دانلود است.

بهترین اپلیکیشن‌های ویرایش عکس برای گوشی‌های آیفون

منبع
9to5mac

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا