تقریبا 15 دقیقه پیش از پایان روز کاری در روز جمعه، 27 ژانویه، ترامپ، رئیسجمهوری منتخب ایالات‌متحده، یک فرمان اجرایی را امضا کرد که پناهندگان سوری را از ورود به آمریکا منع و پذیرش همه پناهندگان را به مدت 120 روز معلق میکرد. دستور او شهروندان ایران، عراق، لیبی، سومالی، سودان، سوریه و یمن (کشورهایی با اکثریت مسلمان) را صرف‌نظر از اینکه پناهنده هستند یا خیر، به مدت 90 روز از ورود به آمریکا منع میکرد. این فرمان جرقه اعتراض‌های بسیاری در فرودگاههای سراسر آمریکا شد و و رهبران کسب وکار علیه این تصمیم دولت نظرات تند و صریحی را ابراز کردند. هرچند این تصمیم پس از کش وقوسهای فراوان از سوی قاضی فدرال‌آمریکا لغو شد، اما در این مقاله یک وکیل مهاجرت توضیح میدهد که دستورات اجرایی ترامپ در مورد مهاجرت و ویزا برای حفظ و استخدام کارمندان به چه معناست.
به گفته آنجلو پاپارلی، از گروه مهاجرتی Seyfarth Shaw «این دستورات به فعالیتهای آنها، تعهد آنها به مشارکت مدنی و حاکمیت قانون ضربه زده است.» پاپارلی یادآوری میکند که همه این کسب وکارها بر اساس سرمایه انسانی کار می‌کنند و توانایی کارفرمایان برای به‌کارگیری فوری کارکنان مفید در هر جایی از کره‌زمین و در هرجا که کسب وکار به آنها نیاز دارد، بدون توجه به مکان تولد یا ملیت برای خلق مشاغل جدید و برای ایالات‌متحده‌آمریکا در ادامه رهبری اقتصاد جهان، ضروری است. اطلاعات بنیاد ملی برای سیاست آمریکا (NFAP) که یک سازمان تحقیقاتی بیطرف در زمینه سیاست‌گذاری عمومی است که بر مهاجرت و مسائل مرتبط با آن تمرکز میکند، میگوید که بیش از نیمی از کسبوکارهای آمریکا که یک میلیارد دلار یا بیشتر ارزش دارند در ابتدا از سوی مهاجران آغاز شده اند. NFAP همچنین دریافته است که مهاجران بیش از 70درصد اعضای کلیدی تیمهای مدیریت یا توسعه محصول را در این شرکت‌ها تشکیل میدهند.
این فرمان برای کارگران خارجی که درحال‌حاضر در آمریکا استخدام هستند به چه معناست؟
به گفته پاپارلی آخرین چیزی که رهبران کسب وکار شرکت‌های چندملیتی ایالات‌متحده میخواهند بشنوند این است که کارمندانشان که گرین کارت آمریکا دارند نمیتوانند سوار هواپیما شده و توسط «اداره گمرک و محافظت مرزی ایالات‌متحده آمریکا» به سرعت ترخیص شوند. به گفته او دلیل این امر آن است که در حال‌حاضر آنها به کارمندان مضطرب خود که میلیونها دلار برای وکلا، هزینه های دولتی، آگهی برای آزمونهای استخدام بازار کار و هزینه های جابه‌جایی پرداخت کرده اند، این قوت قلب را داده اند تا با قوانین مهاجرتی پیچیده آمریکا تطبیق یابند.
چگونه این امر میتواند بر آینده استخدام ها تاثیر بگذارد؟
پاپارلی همچنین میگوید که این فرمان اجرایی به عوامل فدرال دستور میدهد گزارشی در مورد اینکه آیا مصاحبه های شخصی بیشتر در دفاتر مهاجرتی آمریکا نیاز است یا خیر تهیه کنند؛ گرچه یک نکته مبهم را اضافه میکند و آن این است که آنها «ارزیابی می‌کنند یک کارمند خارجی که از سوی کارفرمایش حمایت می شود، یک عضو مفید جامعه هست یا نه.» اما این فرمان تعیین نمیکند که چگونه کارفرمایان باید این را ثابت کنند.این فرمان اجرایی صریحا آن دسته از کارمندانی که دارای ویزای کار هستند را خطاب قرار نداده است. ویزای کار یکی از بزرگ‌ترین برنامه های کارگران مهمان در ایالات‌متحده آمریکاست. سایرین شامل ویزاهای بینالمللی کاری دانشجویی، ویزاهای سفر کاری و ویزا برای دانشجویان بینالمللی که در آمریکا مدارج تحصیلی را طی می‌کنند، میشود. گرچه در اطلاعیه دیگر کاخ‌سفید بیان شد که ممکن است رئیس جمهوری بخواهد فرمان اجرایی دیگری را با هدف محدودیت این برنامه های کارگران ماهر میهمان امضا کند. طبق نظرات رون هیرا، دانشیار سیاست‌گذاری عمومی در دانشگاه هوارد و معاون تحقیق در موسسه سیاست اقتصادی (Economic Policy Institute)، بین سالهای 2005 و 2014، دولت آمریکا مجوز 170535 ویزای کارگران مهمان برای 10 کسبوکار IT را اعطا کرده است. هیرا معتقد است که اینها مشاغلی هستند که باید توسط شهروندان آمریکا پر شوند. گرچه پژوهش NFAP در جهت مخالف میگوید که داده های آنها نشان میدهد که برای هر موقعیتی که ویزای کارگران مهمان درخواست میشود، شرکت‌های تکنولوژیک آمریکا استخدام خود را تا 5 کارگر افزایش میدهند.
اکنون کارفرمایان باید چه کنند؟
مدیران باید ارتباطات خود را با پرسنل خود حفظ کنند. پاپارلی پیشنهاد میدهد که کارفرمایان به کارگران اجازه دهند تا بدانند که هنوز هیچ‌چیز در مورد قانونی بودن و حدود دستورات مشخص نیست. او مدعی است که «هیچ دلیلی برای ترس و اضطراب یا اقدام عجولانه وجود ندارد.» اما او پیشنهاد میدهد اگر شرکت شما یک دفتر خارجی در کشوری دارد که قوانین مهاجرتی آن مهمان نوازانه تر است، ارزیابی گزینه های جایگزین تحت قوانین مهاجرتی یا ملاحظه گزینه های ذخیره برای استخدام، گامهای اولیه خوبی هستند. به گفته پاپارلی کارفرمایان باید یک سیاست شرکتی جدید را توسعه دهند یا سیاست موجود را در حمایت از کارگران خارجی که تحت‌تاثیر این فرمان اجرایی قرار دارند، بازبینی کنند. او میگوید: «این سیاست باید شامل دارندگان موجود گرین کارت و دیگر شهروندان خارجی با ویزای موقت کار یا مجوزهای کاری که ممکن است فرمان اجرایی ترامپ به آنها ضربه بزند نیز شود». این امر را به‌طور واضح برای کارمندان خود بیان کنید. به گفته او ممکن است کارفرمایان کارگران ارزشمند یا کارگرانی که مدت طولانی تصدی شغلی را داشتهاند تصمیم بگیرند تا برای مزایای دیگر مهاجرتی یا مشارکت (یا تشویق کارمندان به مشارکت) به صورت فردی یا دادخواهی های سنخی1 برای به چالش کشیدن این فرامین در دادگاه از آنها حمایت کنند. پاپارلی اشاره میکند که گرچه در برخی موارد، اگر این فرمان اجرایی یا تفسیر یا اجرای آن تحت قوانین مهاجرتی نیاز به اخراج یک کارگر داشته باشد، این کارفرما ممکن است این کار را انجام دهد.
پی نوشت:
1- class action به معنای دعوی حقوقی و دادخواهی است که نتیجه آن متوجه دسته به‌خصوصی از مردم میشود.
منبع: fastcompany
منبع : دنیای اقتصاد
