موبایل‌های آینده زندگی را هوشمند می‌کنند

طی سال‌های اخیر تلفن‌های هوشمند از یک پدیده به یک ابزار مهم ضروری زندگی انسانی تبدیل شده‌اند. از زمانی که تلفن آیفون و به دنبال آن سایر گوشی‌های هوشمند لمسی جهان پیرامون ما را تغییر دادند و باعث رشد صنایعی چون پردازنده‌ها و نمایشگرها شده‌اند همواره این بحث وجود داشته که پیشرفت‌ها در این مسیر تا به کجا ادامه خواهد داشت.  باوجود همه پیشرفت‌ها و مدل‌های گوناگون تلفن هوشمند هنوز از این تلفن‌ها به همان‌گونه بهره می‌گیریم که در سال ۲۰۰۷ (که موج جدید گوشی‌های هوشمند مانند آیفون وارد بازار شد) استفاده می‌کردیم. با این همه، مدل تغییر در تلفن‌های هوشمند به گونه‌ای است که بزودی شاهد تغییرهای شگرفی در آن خواهیم بود، تغییراتی که در این مطلب به چند مورد آن اشاره خواهیم کرد.

عمق میدان دوربین
دوربین‌های تلفن همراه  طی سال‌های اخیر محل اصلی منازعه و رقابت بین شرکت‌های مختلف سازنده گوشی بوده است. مهمترین عامل مورد رقابت در این زمینه استفاده از لنزهای بهتر، عملکرد سریع‌تر و رزولوشن (وضوح تصویر) بالاتر بوده است. این عوامل در کنار هم باعث تولید  عکس‌های با کیفیت‌تری توسط دوربین‌های تلفن همراه  شده است اما شکل کاربری آنها تغییری نکرده است. دوربین‌های تلفن همراه  به همان اندازه‌ای خوب هستند که قبلاً هم بودند و نسبتاً همان کاربری را دارند که پیش از این هم داشته‌اند. حالا تولیدکنندگان تلفن همراه  می‌توانند به چه سمتی حرکت کنند؟ پاسخ در «عمق میدان» است.  عمق میدان یک امکان کم استفاده و تزئینی مثل دوربین استریو از نوعی که در نینتندو  Ds3 و یا EVO 3D شاهد آن بودیم، نیست. عمق میدان دوربین چیزی است که در دوربین‌های نگاتیوی و دیجیتالی بزرگ به دلیل نداشتن محدودیت فیزیکی باعث ایجاد محدوده واضح یا تار در تصویر می‌شود. در دوربین‌های تلفن همراه  این موضوع طی چند سال اخیر با بهره‌گیری از نرم‌افزار حل شده اما نتیجه چندان رضایت بخش نیست. حالا با عمق میدان واقعی مواجه خواهیم بود جایی که ارزش هر پیکسل در تصویر حفظ شده و می‌توان با آن مدل‌های سه بعدی از تصویر درست کرد. این چیزی است که شبیه آن در Kinect 2.0 استفاده شده است. حالا با استفاده از تکنولوژی به نام SLAM تلفن هوشمند شما قادر خواهد بود تا یک نقشه سه بعدی از اطراف تهیه کند تا شما متوجه شوید در چه فضایی قرار دارید و اجسام اطراف چگونه‌اند.  نوع استفاده از چنین قابلیتی کم نیست. از بهره‌گیری برای بازی‌های مبتنی بر واقعیت افزوده گرفته تا خرید مبلمان منزل یا حتی مشخص کردن جای شما در داخل یک فروشگاه و راهنمایی قدم به قدم برای رسیدن به لوازم مورد نظرتان از جمله مزایای چنین تکنولوژی است. گوگل با طرح تانگو یکی از شرکت‌هایی است که احتمالاً در آینده در این زمینه حرف‌های زیادی برای گفتن خواهد داشت هر چند هنوز زمان دقیقی برای عرضه آن اعلام نشده است اما احتمالاً طی یک یا دو سال آینده آن را در بازار خواهیم دید.
  صفحه نمایش قابل انعطاف
در حالی که تلفن‌های همراه  هوشمند در حال لاغرتر شدن و در عین حال پهن‌تر شدن هستند نحوه کاربرد آنها نیز در حال تغییر است. نمونه مشخص آن آی‌پد است که به نوعی از امتداد تفکر تلفن همراه  نشأت می‌گیرد. با این حال حمل و نقل این تبلت‌ها و گوشی‌های با صفحه نمایش بزرگ آسان نیست. راه حل، صفحه نمایش‌های قابل انعطاف است جایی که صفحه نمایش OLED روی بستری سخت‌افزاری و منعطف قرار می‌گیرد که قابلیت لوله شدن یا خم شدن مانند کاغذ  دارد. چنین صفحه نمایش‌هایی قابلیت خم شدن و تا شدن و حمل و نقل آسان دارند. به این ترتیب صفحه نمایشی که به اندازه یک آی‌پد است را می‌توان به ابعاد یک گوشی هوشمند تا کرد و در جیب گذاشت. مدل‌های پیشرفته‌ای از صفحه نمایش‌های خم شدنی را طی هشت سال آینده در بازار خواهیم دید که باعث تولید مدل‌های ارگونومیک‌تر و منعطفی از محصولاتی می‌شود که امروزه در بازار می‌بینیم.
 تلفن‌های ماژولار
امروزه اگر یک تلفن هوشمند مثلاً سامسونگ گلکسی اس ۶ بخرید همه مشخصات ازجمله صفحه نمایش، پردازنده و اسپیکرها را دارد اما از سال‌ها پیش با مدل دیگری از خرید آشنا شدیم و آن خرید قطعه به قطعه است. به این ترتیب می‌توان کارت گرافیک سریع‌تری را جایگزین کارت گرافیک قبلی کرد یا مثلاً صفحه کیبورد ارگونومیک را با کیبورد عادی عوض کرد. طرح Ara که توسط گوگل پیگیری می‌شود قصد دارد همین کار سفارشی‌سازی را در زمینه تلفن‌های هوشمند انجام دهد. گوگل به نوعی می‌خواهد قطعات گوشی را شبیه چیزی مثل لوگو بسازد که هر کسی بتواند مدل تلفن هوشمند خود را با بهره‌گیری از آن تغییر دهد. احتمالاً مدل این‌گونه خواهد بود که مشتری یک اسکلت تلفن همراه را می‌خرد و سپس بر اساس سلیقه خود پردازنده، اسپیکر، حافظه و باتری را هم جداگانه خریداری می‌کند و سپس خودش آن را روی اسکلت موبایل سوار می‌کند. این کار در آینده بسیار ساده خواهد بود و نیاز به تخصص خاصی ندارد این کار باعث می‌شود که کاربران تلفن همراه در آینده کنترل کاملی روی تجربه کاربری خود داشته باشند و بر اساس نیاز خود مثلاً دوربین یا باتری با ظرفیت‌ها و مشخصات‌های مختلف را خریداری کنند و به عبارتی باید گفت در آینده این کاربران هستند که مشخصات موبایل‌هایشان را تعیین می‌کنند و احتمالاً دستشان برای خرید محصولات مختلف از برندهای مختلف هم باز خواهد بود.
 واقعیت افزوده
تلفن‌های هوشمند امروزه با رایانه‌های بزرگ قدیمی از نظر پردازش برابری می‌کنند و به عبارتی تلفن‌های هوشمند امروزی تقریباً حدود 90 درصد آنچه برای راه‌اندازی اسباب واقعیت افزوده لازم است را دارند به همین دلیل هم‌اکنون در بازار ابزارهای کمکی مثل  هدست Gear VR وجود دارند تا بتوان با آن تصاویر واقعیت افزوده تولید کرد.  در حال حاضر شرکت‌هایی چون سامسونگ، ال جی و گوگل مشغول کار روی ساخت این گونه هدست‌ها هستند و برخی نمونه‌ها را هم به بازار ارائه داده‌اند که با گوشی‌هایشان کار می‌کند. بعضی از هدست‌ها خود صفحه نمایش دارند و برخی دیگر از صفحه نمایش گوشی موبایل برای ایجاد تصاویر واقعیت افزوده بهره می‌گیرند. واقعیت افزوده روی موبایل تجربه جذاب خود را در هنگام دیدن فیلم به نمایش می‌گذارد با استفاده از چنین ابزاری می‌توان تجربه دیدن فیلم به صورت سه بعدی را داشت و حس و حال زنده‌تری نسبت به دیدن فیلم روی صفحه نمایش معمولی به همراه دارد.
 باتری‌های غول آسا
یکی از مهمترین محدودیت‌های تلفن‌های همراه امروزه محدودیت باتری است. واقعیت این است که باتری‌ها در طی سال‌های اخیر رشد قابل توجهی داشته‌اند و حالا با انبوهی از ظرفیت‌های حجیم باتری‌ها مواجه‌ایم اما این نکته هم حقیقتی است که سرعت رشد تکنولوژی باتری‌ها همپای صنعت نمایشگرها، حافظه‌ها و پردازنده‌ها نبوده است. همین محدودیت در رشد تکنولوژی باتری‌ها محدودیت‌های زیادی را هم برای دیگر بخش‌ها ایجاد کرده و به نوعی سرعت رشد بقیه تجهیزات را هم تحت تأثیر قرار داده است.  امروزه تکنولوژی‌های مختلفی برای بهبود باتری‌ها ایجاد شده که یکی از آنها تکنولوژی به نام ultra-capacitors  است. این تکنولوژی با استفاده از فرآیندی از نانوتکنولوژی باعث شارژ بسیار سریع باتری و نگهداری شارژ در زمان بسیار بالاتری نسبت به باتری‌های معمولی می‌شود.  در این باتری‌ها از ماده‌ای به نام گرافن استفاده می‌شود و مزیت‌های بسیار بیشتری نسبت به باتری‌های امروزی در اختیار سازندگان گوشی قرار می‌دهد و البته مصرف‌کنندگان را هم راضی‌تر می‌کند.
 ماشین‌های یادگیرنده
احتمالاً چیزهایی درباره اینترنت اشیا (Internet of Things) شنیده‌اید. ایده کلی این است که روزی همه اشیای اطراف ما به شکل دستگاه‌های هوشمندی در بیایند که با همدیگر ارتباط دارند و زندگی ما را ساده‌تر کنند. موضوع ماشین‌های یادگیرنده یا ابزارهای هوشمندی که قابلیت یادگیرنده دارند سال‌هاست در مرکز توجه بسیاری از متخصصان رایانه‌ای است. به عنوان مثال پلتفرم هوش مصنوعی Watsonکه توسط شرکت IBM انجام می‌شود به شکل دکتر، وکیل و حتی اخیراً به صورت آشپز فعالیت می‌کند. وقتی تمام این تکنولوژی‌ها روی گوشی قرار بگیرد بسیاری از اشیا تغییر می‌کند و زندگی هوشمند‌تر خواهد شد. مثلاً بعد از یک مشکل می‌توانید این پرسش را از تلفن همراه خود مطرح کنید که آیا به خاطر این مشکل باید دکتر را ببینم؟ یا چه چیزی را یادم رفت از سوپرمارکت بخرم؟ اینها نمونه‌هایی برای درک بهتر ماشین‌های یادگیرنده است.