تکنولوژی

رويدادهاي تخصصي يا برنامه‌هاي تبليغاتي ؟

نام نویسنده: نگار عرب

اگر در بخش روابط عمومي و بازاريابي يك شركت بزرگ فعال باشيد، هر هفته ده‌ها نامه با مضمون برگزاري سمينار و كنفرانس و همايش و جشنواره و سمپوزيوم و ……دريافت می‌کنید كه به جرات مي‌توان گفت تقريبا 90 درصد آنها از يك ساختار ثابت تشكيل شده‌اند و تفاوت چنداني با هم ندارند.

اغلب این رویدادها هدفگذاری‌های کلان کشور را جزو موضوعات مورد نظر خود قرار می‌دهند و اینگونه عنوان می‌کنند که در این رویداد به بررسی آن می‌پردازند.

اما آنچه اغلب این رویدادها از آن استفاده و چه بسا سو استفاده می‌کنند تمایل شرکت‌ها به مطرح شدن و مقایسه شدنشان با دیگر رقباست. از این روست که رویدادهایی تحت عناوین شركت‌هاي تلاشگر يا كارآفرين يا نمونه يا خودساخته يا موفق و … تشکیل می‌شود و نامه‌ای از طرف برگزارکنندگان به شرکت‌ها ارسال می‌شود که شما به عنوان شرکت برتر انتخاب شده‌اید و قرار است به شما لوح افتخار و تندیس و … داده شود.

معمولا همه این همایش‌ها هم مدعی هستند که انبوهی از مدیران شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ و مهم کشور در این برنامه حضور دارند تا اشتیاق دریافت کنندگان جوایز را به پذیرش حضور در این رویداد جلب کنند.

در نهايت هم معمولا دو گزينه پيش روي قرار مي‌گيرد:

•       يا شما هم به ظاهر جزو شركت‌هاي مذكور انتخاب شده‌ايد و از شما مي‌خواهند كه با پرداخت مبلغي، برويد و تنديس‌تان را دريافت كنيد

•       يا شما جزء ليست‌ شركت‌هاي منتخب نيستيد ولي فرصت اين را داريد كه مبلغي را پرداخت كنيد و جزء حاميان برنامه باشيد و از فرصت‌هاي تبليغاتي رويداد استفاده كنيد.

اما در پس برگزاري اين رويدادها، هميشه چند سوال مهم وجود دارد كه عمدتا پاسخ شفافي براي آنها وجود ندارد:

•       كدام نهاد يا سازمان مسئول ارزيابي كيفي اين رويدادها است؟

•       شركت‌هاي منتخب در اين رويدادها بر اساس چه شاخص‌ها و با چه فرايندي انتخاب شده‌اند؟

•       هدف از برگزاري اين همه رويداد چيست و چه نتايج مشخص يا ارزش افزوده‌اي را براي جامعه علمي يا صنعتي كشور به دنبال دارد؟

يك بررسي مختصر به شما نشان خواهد داد كه به غير از موارد انگشت شمار، اكثر اين رويدادها با كيفيت پايين و محتواي ضعيف برگزار مي‌شود و با كمي جستجو در اين زمينه، به اين نتيجه خواهيد رسيد كه اغلب با تعدادي برنامه تبليغاتي درآمدزا براي برگزاركننده طرف هستيد تا رويدادهايي علمي و كاربردي.

نوشته های مشابه

‫1,072 دیدگاه ها

  1. سوال‌هایی که پرسیدید را شاید نتوان به آسانی جواب داد و شاید هم بتوان سردستی پاسخ‌هایی داد. هر چند که سوال‌ها استفهام انکاری هستند و پاسخ‌ها در فضایی گنگ و مبهم موج می‌زنند. این که چرا چنین شده را باید بررسی کرد. در این میان رسانه‌ها، شرکت‌های تبلیغاتی، شرکت‌ها و صنعت و البته مردم هر کدام نقش دارند. این طور نیست که فقط یکی مسئول باشد و باقی نه. رسانه‌ها به همان اندازه مقصرند که شرکت‌های تبلیغاتی و شرکت‌ها همان قدر آب به آسیاب این رویدادها می‌ریزند که مردم. رسانه‌ها علاقمند به انتشار خبرهای «ترین» هستند و شرکت‌ها دوست دارند دیده شوند و راه را در «ترین» شدن می‌بینند. مردم هم به این «ترین»ها روی خوش نشان می‌دهند و شرکت‌های تبلیغاتی هم از آب گل آلود ماهی می‌گیرند. این حلقه بسته تکراری است که در آن گرفتار شدیم و راه رهایی هم به دست دولت و مدیران و مسئولان و مقامات نیست. راه رهایی کجاست؟ بزرگ کردن کیک. به جای جنگیدن برای گرفتن سهم بیشتر باید کیک تولید را بزرگ و بزرگ‌تر کرد. هر کسی در هر جایی که هست اگر به این سمت برود که تولید کننده باشد و روحیه دولتی را از خودش دور کند تغییر اتفاق می‌افتد. و البته که این به آسانی رخ نمی‌دهد!

  2. اینقدر رویدادهایی که برای نشستن در ردیف اول و عکس گرفتن با فلان سخنران زیاد شدند که باعث شده تر و خشک با هم بسوزند و چند همایش تخصصی هم که برگزار میشه را با دید فلان همایش یا کنفرانس نگاه کنند که برای کسب درآمد اقدام به برگزاری همایش میکنند

  3. به نظر ميرسه كه در حال حاضر برگزاري سمينار و همايش به يك كسب و كار تبديل شده و به همين دليل عده اي پاي ثابت اين رويدادها هستند
    من خودم افرادي رو ميشناسم كه در تمامي رويدادهاي يك حوزه حضور دارند و هميشه هم جزء كميته علمي هستند ولي در سخنراني هايشان هيچ حرف جديدي ندارند و حتي يك فايل ارائه را در چندين سمينار ارائه ميكنند
    خب اين نشانه چيست؟ نشانه اين است كه هيچ كار تخصصي اي در اين زمينه انجام نمي شود و دست اندركاران همه يكي هستند و فقط پرده عوض مي شود درحالي كه افراد پشت پرده ثابت هستند

  4. بنده از یک دیدگاه دیگه موضوع را بررسی می کنم. چندی پیش یکی از همین دوستانی که در اجرای همایش های گران قیمت استاد شده اند و خیلی هم البته خودشان آدم شناخته شده و محترمی هستند در ایران، خیلی به من اصرار می کرد که حتما در فلان سمینار به عنوان سخنران شرکت کنم. من هم راستش اصلا زمان و موقعیت اینکه بیام ایران را نداشتم. خلاصه وقتی با عدم استقبال من مواجه شد اینطور مطرح کرد که بالاخره افرادی مثل تو که سال ها در این زمینه فعالیت داشته اند هم “حق” دارند مطرح بشوند و معروف بشوند!
    از آنجا فهمیدم که اصولا این همایش ها شده ابزاری برای بزرگ کردن تعدادی از افراد که در جمع دوستان خود و برای اهداف صرفا تجاری، مورد استفاده قرار می گیره و کسانی که مثلا در یک سمیناری که در برج میلاد اجرا بشه، سخنرانی کنند حتما معروف خواهند شد.
    ضمن اینکه این افراد آنقدر خود را بزرگ می بینند (شاید واقعا هم اجرای یک سمینار در ایران خیلی سخت هست و من خبر ندارم) که برای تعیین و تقسیم “حق” بین سایر افراد هم تصمیم می گیرند.
    به نظرم کیفیت سمینارها نباید فدای باند بازی ها و اهداف صرفا تجاری بشود. حیفه…
    یادم هست سال ها پیش در زمانی که طرح تکفا در ایران فعال بود هم یک همایش هر سال برگزار می شد که به بهترین دستاوردهای آی تی در ایران جایزه می داد. یک فروشگاه ساز بود که هر سال برنده می شد. یعنی در طی چند سال، در یک کشوری مثل ایران، یک فروشگاه ساز بود که به عنوان دستاورد اصلی آی تی، حرف اول را می زد. این نیز از پیامدهای منفی عدم نظارت بر نحوه شکل گیری این نوع همایش هایی است که قرار هست در آن، تعدادی از شرکت ها یا افراد، به عنوان نمونه معرفی شوند تا برای سایرین، آموزنده و الگو قرار بگیرند. واقعا موضوع حیاتی و مهمی است که باید با وسواس و دقت زیادی اجرا بشه. از همان زمان بود که همه دیدند ظاهرا فروشگاه ساز خیلی کار خوبی هست که هر سال به اون جایزه میدن، همه رفتن شدن متخصص فروشگاه ساز!

  5. این یادداشت خیلی به‌جا بود. آی‌تی ایران خیلی عالی شده. خسته نباشید.
    اینطور یادداشت‌های تحلیلی چیزی است که خیلی بیشتر از خبر‌های تک برای ارتقای این صنعت لازمه.
    نکات رضا و شهرام هم خوب بود. کاش بحث بیشتری شکل بگیره.

  6. به جز نکته‌ای که رضا به درستی اشاره کرد به نظرم دیدگاه شرکتهایی که تصور می کنند چنین جوایز، لوح‌ها یا تقدیرنامه‌های خریدنی برای آن‌ها اعتبار می‌آورد هم باید تغییر کند. بعضی از این شرکت‌ها با چنین جوایزی عمدتا کمپین‌های تبلیغاتی خود را پر می‌کنند در حالی که مشخص است یک همایش یا جشنواره تبلیغاتی که فرآیندهای ارزیابی آن مشخص نیست و صرفا جوایز را به سمت اسپانسرهای خود سرازیر می‌کند هیچ اعتباری در جامعه ندارد.

  7. مطلب به جا و خواندنی بود. متاسفانه حتی برخی دانشگاهها یا سازمانهای علمی خوشنام نیز نام (برند) خود را در اختیار این بنگاههای تجاری موقتی قرار می دهند و از ضررهای آن غافلند.

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا