نام نویسنده: شهرام شریف
بزرگراه فناوری – با قطع شدن اینترنت د هفته گذشته بار دیگرـ و این بار بسیار پررنگ‌تر از قبل‌ـ موضوع ثبات و پایداری مهم‌ترین زیرساخت ارتباطی کشورمان بعد از خطوط تلفن مورد تردید قرار گرفت. این قطعی در شرایطی اتفاق افتاد که تنها شش ماه قبل بزرگ‌ترین قطعی تاریخ اینترنت کشورمان رخ داده بود.
هر دو قطعی یک نقطه مشترک دارند و آن نقطه، بروز این اتفاق از محور ارتباطی اتصال ایران به فیبرنوری بین‌المللی از طریق خطوط شبکه فلگ (مسیر جاسک‌ـ فجیره) است. هرچند در نوبت قبل دلیل قطعی فیبرنوری لنگر یک کشتی عنوان شد، اما این بار ظاهرا جابه‌جایی تجهیزات دلیل محروم شدن چندساعته ایران از این شاهراه اطلاعاتی است.
اینکه دلایل این قطعی چه بود و آیا می‌شد این اتفاق نه‌چندان غیرمنتظره را به‌سادگی پیش‌بینی کرد، موضوع بحث ما نیست. این قطع و وصل‌ها به‌همراه انبوهی از قطع و وصل‌های ریز و درشت دیگر که معمولا در طول سال رخ می‌دهد و چندان توجهی به آن نمی‌شود، یک پیام روشن و هشدارآمیز برای ما دارد و آن عدم اعتماد به مهم‌ترین زیرساخت ارتباطی و اطلاعاتی است. هم‌اکنون شرکت‌های بزرگی در داخل ایران وجود دارند که روابط بین‌المللی و داخلی خود را بر بستر اینترنت قرار داده‌اند به‌طوری که قطع حتی چند دقیقه این شبکه می‌تواند ضمن مختل کردن سرویس‌های آنان، ضررهای هنگفتی را به آن‌ها وارد سازد. باید بپذیریم هرچند هنوز هم‌چون بسیاری از کشورهای پیشرفته سرویس‌های حیاتی چندانی در کشور ما روی اینترنت قرار ندارند اما کم و بیش برخی از شرکت‌ها در طی این سال‌ها اینترنت را به‌عنوان بستر اصلی ارتباطی خود برگزیده‌اند.
امروزه بخش عمده تفکر مدیران ارتباطی کشور صرف طراحی و اجرای ایده‌های مختلفی درباره سرویس‌های اینترنتی متعدد، اعم از دولت الکترونیکی، تجارت الکترونیکی، پول الکترونیکی و… شده است اما به‌راستی با چنین اینترنت بی‌ثباتی چگونه می‌خواهیم سرویس‌های نه حتی حیاتی بلکه عادی را به مشترکان ارایه دهیم؟ آیا دو بار قطع اینترنت در طی شش مه یک نقطه هشدار درباره نوع سیاست‌گذاری و اجرای ما در بخش زیرساخت و ارتباطات بین‌المللی ما نیست؟ آیا در ایران توان ارایه اینترنت باثبات و پایدار و پیش‌بینی اتفاقات غیرمنتظره و یا منتظره وجود دارد؟
حوادثی از این دست ما را با این واقعیت مواجه می‌کند که باید سیاست‌ها و نوع اجرای توسعه زیرساخت‌های اینترنتی و خصوصا ارتباطات بین‌الملل مجددا مورد بازبینی قرار گیرد.
