نام نویسنده: بهمن برزگر
هفته نامه بزرگراه فناوری – همواره در فرایند تغییر کابینه‌ها و مسؤولیت‌ها، مدیران جدید از آینده می‌گویند. هیچ‌گاه کسی نمی‌گوید که ما چه کردیم و چه می‌خواستیم و چه شد.
در این میان هیچ معیار مشخص کمی نیز به‌کار نمی‌رد. نمونه عینی آن‌را می‌توان در ارایه گزارش کیفیت خدمات موبایل، گزارش فعالیت خصوصی‌سازی و آزادسازی، و هم‌چنین اینترنت ملی نام برد.
اداره یک کشور براساس قوانین دائمی مصوب مجلس شورای اسلامی و قوانین بودجه سالیانه در هر حوزه مشخص مانند حوزه IT ، انجام می‌گیرد. بودجه قاعدتا باید در چارچوب قوانین میان مدت مصوب دولت- که در ایران پنج‌ساله تعریف می‌شوند- جای بگیرد. باتوجه به اهداف پیش‌بینی شده در ماده 57 قانون برنامه چهارم که به‌طور دقیق اهداف کمی بخش را تعیین می‌کند و هم‌چنین سند توسعه بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات که راهبردهای کلان، اهداف کمی، سیاست‌های اجرایی ضعف‌ها و قوت‌ها را بیان می‌کند، باید راهی یافت تا عملکرد دولت را براین مبنا ارزیابی کرد. باتوجه به مصاحبه‌های مکرر وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات و دبیر شورای عالی فناوری اطلاعات، اینترنت ملی را به‌عنوان مثال برای این موضوع انتخاب می‌کنیم.
1- تعریف اینترنت ملی چیست؟
2- آیا اینترنت ملی شاخص اندازه‌گیری و ارزیابی دارد؟
3- آیا اصلا اینترنت ملی می‌تواند دارای شاخص باشد؟
4- اگرنه چگونه باید موضوع را به‌عنوان یک کارشناس یا روزنامه‌نگار به نقد بکشیم و ارزیابی کنیم؟
5- اگرآری، این شاخص چیست و چه کسی این شاخص را اندازه‌گیری می‌کند؟
6- اعتبار اندازه‌گیری شاخص چقدر است؟ بدین معنی که چه مقدار می‌توان به تصحیح ورقه یک مجموعه توسط خود آن مجموعه اعتماد کرد؟
7- آیا اصولا مدل مشخصی برای اندازه‌گیری و تحلیل ارایه شده است؟
8- در نهایت اگر همه این‌ها مشخص و موجود است چرا این‌همه مانور روی یک مفهوم غیر قابل اندازه‌گیری و تحلیل انجام می‌گیرد؟
به‌نظر می‌رسد که حتما باید مسوولان امر برای اقناع مردم و کارشناسان، از شاخص‌ها و مفاهیمی استفاده کنند تابتوان پس از گذشت یک دوره کاری معین، عملکرد را نقد و ارزیابی کرد. زیرا مردم حق دارند نحوه هزینه کردن اعتبارات و صرف زمان نمایندگان منتخب خود را بدانند و برن نظارت کنند.
