بررسى علل كنديِ آهنگ توسعة اطلاعاتى در آسياى غربى اشى از برداشت نخبگانِ سياسى از قدرت

محمد حسينى مقدم – غلامعلى منتظر – مهرداد حاجى ميرعرب
ايران و جامعه اطلاعاتى – توسعة اطلاعاتى شيوة نوين توسعه است كه به تناسب اهميت‌يافتن فشردگى زمان ومكان وتغيير الگوها وپارادايم‌هاى حاكم برعرصة دانش طرح گرديده است.
اين شيوة نوينِ توسعه درپاره‌اى از نقاط جهان داراى رشد وآهنگ مطلوبى است و درپاره‌اى ديگر خير. آسياى غربى ومنطقة خاورميانه، به‌استثناى برخى كشورها، درزمرة دستة دوم يعنى كشورهايى قرارمى‌گيرند كه آهنگ توسعة اطلاعاتى درآنها بسيار كُند است. اين كُند بودن خود متأثر ازعوامل متعددى است. متغير اصلى شناسايى شده دراين نوشتار رويكرد نخبگان حاكم به قدرت است.
اين رويكرد با ذات وبافت توسعة اطلاعاتى همخوانى وهماهنگى ندارد. لذا توسعة اطلاعاتى همواره كُند است يا كه صحبتى ازآن به ميان نيست. دراين مقاله با بررسى مفهوم قدرت وپارادايم توسعة اطلاعاتى‌، به‌بررسى شاخصهاى چهاركشور مهم آسياى غربى (شامل: عربستان سعودى، سوريه، اردن وامارات متحدة عربى) درعرصة رويكرد نخبگان سياسى به‌قدرت وتأثير آن برآهنگ توسعة اطلاعاتى دراين كشورها پرداخته شده است.