شرکت گوگل، یکی از بزرگترین جستجوگران اینترنت، از دولت ها و شرکت های تجاری خواسته است بر سر قوانین جهانی یکسان برای حفظ حریم شخصی در اینترنت توافق کنند.
گوگل گفته است که بدون وجود چنین استانداردهایی، سلامت اینترنت در خطر خواهد بود.
شرکت هایی چون گوگل حجم زیادی از اطلاعات شخصی کاربران اینترنت را در دست دارند. گروه های مدافع حفظ حريم خصوصی مردم می گویند، در مورد چگونگی استفاده از این اطلاعات، نظارت چندانی روی این شرکت ها وجود ندارد.
گوگل می گوید رشد اینترنت به این معنی است که حجم عظیمی از اطلاعات شخصی به طور مداوم به اقصی نقاط جهان ارسال می شود و این اطلاعات اغلب از کشورهایی می گذرد که برای حفظ آنها یا اساسا قانونی وجود ندارد و یا قوانین ناکافی هستند.
به گفته این شرکت، اطلاعات معمولی چون خریدهایی که توسط کارت های اعتباری صورت می گیرند، می تواند از مرزهای شش یا هفت کشور، با قوانین متفاوتی در مورد حفظ حریم شخصی عبور کند.
سه چهارم کشورها هیچ قانونی برای حفظ حریم خصوصی ندارند و کشورهایی که چنین قوانینی دارند اغلب، آنها را قبل از ظهور اینترنت تدوین کرده اند.
به عنوان مثال قوانین حفظ حریم شخصی در اروپا، سال ۱۹۹۵ یعنی پیش از استفاده تجاری از اینترنت تدوین شده اند.
در مقابل، ایالات متحده آمریکا قوانین فراگیری در این زمینه ندارد و دست هر ایالت یا حتی هر صنعت، برای تدوین چنین قوانینی باز گذاشته شده است.
گذشته تاریک
با این حال دی جی کالینز یکی از سخنگویان گوگل می گوید کاربران نباید زیاد نگران شوند: “با رشد سریع اینترنت و توسعه خیلی سریع فن آوری، ما فقط فکر می کنیم بهت است در این مورد الان بحث کنیم تا بتوانیم در آینده از حریم خصوصی کاربران حفاظت کنیم.”
هرچند گوگل امروز پرچمدار طرح این مسئله در جهان شده، نباید فراموش کرد که خود این شرکت بارها در مورد قوانین و سیاست هایش در این حوزه مورد انتقاد قرار گرفته است.
نحوه نگهداری عادات کاربران در جستجوهای اینترنتی و استفاده از خدمات ایمیل برای عرضه تبلیغات مناسب هر کاربر، از جمله مواردی بوده که پیش از این، گوگل را هدف حملات شدید گروه های مدافع حریم خصوصی قرار داده است.
در همین حال ایده استانداردهای جهانی در مورد حفظ حریم شخصی کاربران به باور برخی از کارشناسان فقط در حرف آسان است. منتقدان بر این باورند که تعابیر متفاوتی از حریم شخصی، در میان مردم، حتی در یک کشور واحد وجود دارد، که رسیدن به آن را تقریبا غیر ممکن می کند.
نکته ای که با اشاره به استانداردهای بین المللی در زمینه تجارت یا هوانوردی به چالش کشیده شده است.
