بى بى سى – تنها ذکر اصطلاح “ام پى 3” که ميليون نفر از جوانان جهان اکنون به خوبى با آن آشنا هستند، مو به تن مديران صنايع توليد محصولات موسيقى راست مى کند.
اين فرمت، يا نحوه آرايش داده ها، که در واقع مسبب انقلابى فنى در عالم موسيقى است به مصرف کننده امکان مى دهد داده هاى صوتى را به فايل هاى فشرده که حجم آنها تنها کسرى از اندازه اصلى است تبديل کند.
اما بسيارى از مردم با نام کارلهاينز براندنبرگ، محقق آلمانى که از مخترعان ام پى 3 است، آشنايى ندارند.
او ابتدا حدود 20 سال قبل تحقيق به روى راه هاى ايجاد فايل هاى کوچک صوتى را به عنوان بخشى از رساله دکتراى خود آغاز کرد.
وى به بى بى سى گفت: “ما از همان ابتدا يک رويا را دنبال مى کرديم.”
البته وى مى افزايد هرگز انتظار نداشته است محصول کار او به چنين محبوبيت گسترده اى دست يابد يا نزد برخى چنين بدنام شود.
او گفت: “در سال 1988 کسى از من پرسيد اين پروژه بالاخره به کجا مى انجامد و من گفتم ممکن است مثل خيلى ديگر از رساله هاى دوره دکترا در کتابخانه ها خاک بخورد، اما ممکن است به چيزى بدل شود که ميليون ها نفر از آنها استفاده مى کنند. اين روياى من بود.”
دکتر براندنبرگ تز خود را در سال 1989 تکميل کرد. اما اين تنها آغاز ماجرا بود.
او به موسسه فرانهوفر، يکى از معتبرترين مراکز تحقيقاى آلمان پيوست و کمک هاى شايانى به توسعه ام پى 3 در شکل امروزى آن کرد.
با وجود توسعه ساير فنون رقيب، ام پى 3 جاى خود را به عنوان فرمت اصلى براى تبادل فايل هاى موسيقى در اينترنت باز کرده است.
کيفيت صدا
يکى از چالش هاى اصلى در نخستين روزهاى توليد ام پى 3، اطمينان از اين نکته بود که کيفيت صدا پس از آنکه فشرده شد افت نکند.
پژوهشگران در پى ايجاد يک فايلى صوتى با فرمت ام پى 3 بودند که کيفيت آن براى گوش هاى حساس از کيفيت صوتى آهنگ اصلى قابل تميز نباشد.
دکتر براندنبرگ گفت: “آزمايش هاى زيادى انجام شد… برخى از آهنگ ها را بايد هزار بار گوش کرده باشم.”
يکى از مشکلات اين بود که هر سبک موسيقى، از پاپ گرفته تا کلاسيک، واکنش مختلفى به فشرده شدن با فرمت ام پى 3 داشت و به راحتى قابل پيش بينى نبود چه مقدار از کيفيت صوتى آن افت مى کند.
فرصت هاى تازه
به هر تقدير در نهايت ظهور ام پى 3 جهان موسيقى را منقلب کرد. فرمتى به بازار آمده بود که امکان انتقال موسيقى با کيفيت عالى از طريق اينترنت و مستقيما به داخل رايانه هاى شخصى افراد را فراهم مى کرد.
با ورود خدماتى که به کاربران امکان مى داد فايل هاى خود را شريک شوند، ميليون ها نفر به پياده کردن موسيقى پرداختند درحالى که اغلب پولى براى آن نمى پرداختند.
با اين حال دکتر براندنبرگ تصور نى کند که با ايجاد ام پى 3 او به ضعف صنعت موسيقى دامن زده است.
وى مى گويد: “دسترسى مردم به موسيقى بايد آسان تر از اين باشد. آنها بايد بتوانند هرکجا که هستند به محصولات دسترسى پيدا کنند و البته هزينه اش را هم بپردازند.”
“من هميشه با هنرمندان و حتى شرکت هاى توليد رکورد همدردى مى کنم. آنها بايد دستمزد کارشان را دريافت کنند. اين انديشه را که همه محصولات موسيقى بايد براى همه رايگان باشد قبول ندارم.”
دکتر براندنبرگ گفت که صنعت موسيقى بايد به جاى مبارزه با فن آورى ام پى 3 به کشف راه هاى مفيد براى استفاده از آن بپردازد.
