نام نویسنده: مرجان ربانی
بزرگراه فناوری – پس از گذشت چهارده سال مطالعه و تلاش، اوایل سال گذشته از نماد دستیابی متخصصان داخلی کشور به تکنولوژی و دانش فنی فضایی پرده‌برداری شد و ماهواره مصباح ماه‌های پایانی دوران ریاست‌جمهوری خاتمی با حضور وزیر IT سابق و معاونان وی آماده پرتاب به فضا شد.
اما علی‌رغم ضرورت‌های ارسال این ماهواره به فضا به‌دلایلی نامعلوم هنوز این ماهواره روی زمین مانده است.
ماهواره اختصاصی ایران با نام عربی مصباح (چراغ) قرار بود با موافقت روسی در سال گذشته به فضا برود که طبق گفته مسؤولان این ماهواره از آذر‌ماه 84 در نوبت پرتاب قرار گرفته است.
در حالی که پیش‌بینی می‌شد دسترسی به تکنولوژی ماهواره برای ایران ساده‌تر از دستیابی به تکنولوژی‌های انحصاری دیگر نباشد، گویا برخی از اتفاقات و مناسبات مانع از پرتاب ماهواره کوچک مخابراتی ایران به فضاست.
مصباح به‌دلیل گران بودن هزینه پرتاب مستقل آن به فضا طبق نظر مسؤولان پروژه قرار است به همراه ماهواره دیگری توسط یک موشک روسی از روسیه به فضا ارسال شود، اما به‌نظر می‌رسد ضوابط و شرایط لازم برای تحقق برنامه‌های ایران به‌منظور دستیابی به امکانات و تکنولوژی‌های فضایی فراهم نیست.
تاکنون نیز هیچ‌گونه اطلاع‌رسانی شفافی از سوی مسؤولان این پروژه به‌منظور پاسخ‌دهی به پرسش‌ها و ابهامات موجود صورت نگرفته و دلایل تاخیر طولانی پیش آمده هنوز مشخص نشده است.
علی‌رغم صرف هزینه‌ای بالغ بر یازده میلیارد تومان برای ساخت این ماهواره، مسؤولان مربوطه موضوع را رها کرده و به فراموشی سپرده‌اند و معلوم نیست چه کسی پاسخ‌گوی هزینه‌های هنگفت صرف شده برای ساخت ماهواره و نیز اختصاص مدار به ایران در فضاست و نتیجه تلاش‌های متخصصان داخلی چه می‌شود؟
سکوت و بی‌تفاوتی مقامات مسؤول در این زمینه با سروصدا و تبلیغاتی ه پیش از این و در سال‌های گذشته درباره آن انجام می‌شد، بسیار عجیب و قابل پرسش است. بسیاری روزهایی را به‌خاطر می‌آورند که رسانه‌ها مرتب در مورد مزایای داشتن یک ماهواره مستقل در فضا و دانش بالای متخصصان در دستیابی به فناوری فضایی سخن می‌گفتند و مسؤولان نیز به‌طور مرتب مصاحبه می‌کردند و زمان‌بندی پروژه را اعلام می‌کردند.
حال ولی دیگر کسی به سراغ رسانه‌ها نمی‌آید و مقامات مسؤول حتی در برابر انتقادهای رسانه‌ای در این باره نیز سکوت پیشه می‌کنند. به هر حال شکی نیست که پاسخ‌گویی در مورد وضعیت پروژه‌ها یک امر ضروری به‌شمار می‌رود و هیچ بخش دولتی را نمی‌توان از پاسخ‌گویی در برابر رسانه‌ها مستثنی کرد، لذا انتظار می‌رود مسؤولان وزارت ارتباطات در زمینه وادار کردن مسؤولان پروژه به پاسخ‌گویی در این زمینه اقدام کنند.
