تاکنون با خود فکر کرده‌اید که بالاخره چه زمانی شاهد این خواهیم بود که روبات‌های هوشمند شروع به تمیزکردن خودکار خانه‌های ما خواهند کرد و یا اینکه استفاده از راکت‌های تنیس هوشمند باعث می‌شود استعداد ما بیش از پیش در این رشته شکوفا شود؟ شاید جواب دقیقی برای این پرسش‌ها نداشته باشیم اما آنچه مسلم است در سال 2030 زندگی ما توسط تکنولوژی احاطه خواهد شد. تکنولوژی که به چهار سبک و سیاق یعنی حضور رایانه‌ها در محیط اطراف ما و نتیجتا محاسبات محیطی، دستگاه‌های هوشمند، امنیت سایبری و اخلاق و نهایتا اطلاعات و تحلیل داده‌ها، زندگی ما را تحت تاثیر قرار خواهد داد و نهایتا مورد قضاوت قرار خواهد گرفت.
در سال 2030 واژه‌ای به‌نام “اشیا یا چیزها” به واسطه افزایش استفاده از دستگاه‌های مرتبط با هم و یا حتی تکنولوژی اینترنت اشیا (طبق تخمین‌های ارائه شده، در سال 2020 چیزی در حدود 26 میلیارد دستگاه در ارتباط باهم خواهیم داشت) بر مفاهیم تکنولوژیک غلبه خواهد کرد و همانند دیگر محصولات، سرویس‌ها و فرایندهای مختلف نیز دیجیتالی خواهند شد تا محصول “ابری” ارزشمندتر از محصول فیزیکی شود.
رقبا به رقابت در صنایع مختلف ادامه خواهن داد و مدل‌های کسب و کار نظیر Airbnb و Uber خود را به بازار تحمیل خواهند کرد. مدیر ارشد گارتنر در این خصوص می‌گوید:
” به صنایع مربوطه که توانایی‌های شما در بازار، مکمل آن‌ها هستند نگاه کنید و این پرسش را مطرح کنید که دیجیتال چگونه می‌تواند بر صنایع شما و آن‌ها تاثیر داشته باشد. با خود سوال کنید که اگر گوگل قصد ورود به صنعت شما را داشت چگونه این کار را انجام می‌داد؟”
در ادامه به شش جابجایی اشاره خواهیم کرد که چشم‌انداز آینده را در حوزه کسب و کار و دنیای دیجیتال، شکل خواهد داد.
از مقیاسی جهانی تا دسترسی شخصی
تکنولوژی‌های دیجیتال باعث کوچک‌تر شدن جهان پیرامون ما شده‌اند تا بتوانیم به کلیه اطلاعات مورد نیاز در مورد وقایعی که در هر نقطه از کره زمین به وقوع می‌پیوندند دسترسی داشته باشیم. با استفاده از دنیای دیجیتال، شرکت‌های کوچک می‌توانند تصویری جهانی از خود برجای بگذارند. از سوی دیگر، مشتریان هم با بهره‌گیری از قابلیت‌های جدیدی مانند پرینت سه بعدی می‌توانند به یک تولیدکننده مبدل شوند. روبات‌ها که اکنون به عنوان ماشین‌هایی در فعالیت‌های گسترده و عظیم مورد استفاده قرار می‌گیرند با تغییر ابعاد، کوچک‌تر شده و با کارایی گسترده‌تری در دسترس قرارخواهندگرفت. حتی امکان بهره‌گیری از روبات‌های اینچنینی در کشاورزی و برداشت محصول، آن‌هم به روشی ساده‌تر نیز امکان‌پذیر خواهدبود.
از سلسله مراتب تا شبکه
ظهور ارتباطات همتا به همتا یا همان Peer to Peer به معنای آن است که از روابط سفت و سخت به سمت بازارهای روان و سیال خواهیم رفت. دسترسی به سازمان‌ها و اطلاعات، ساده‌تر شده و انتخاب‌های بیشتری پیش روی کاربران قرارخواهد گرفت.
از دارایی‌های ثابت تا دارایی‌های قابل داد و ستد و جایگزینی
در آینده شاهد این خواهیم بود که مردم، توجه کم‌تری به یک سرویس و یا محصول خاص (تاکسی یا یک خودروی جدید) خواهند داشت زیرا گزینه‌های بیشتری در قالب مواردی مانند استفاده از سرویس‌های رانندگی اشتراکی، وجود خواهند داشت. در چنین محیطی، اعتماد و اعتبار می‌تواند با مهارت‌های اجتماعی جایگزین شود.
از دستگاه‌ها تا افراد مرتبط باهم
امروز در دنیایی مملو از دستگاه‌های مختلف زندگی می‌کنیم. با این وجود در آینده به قابلیت‌های ارتباطی در هر شکلی و حتی انواع به‌کار گرفته‌شده در برقراری ارتباط میان انسان‌های مختلف، متکی خواهیم بود. قسمت اعظمی از انسان‌ها نیز نگاهی جدی‌تر به دستیارهای شخصی دیجیتالی خواهند داشتند که می‌توانند درک بهتری از ما داشته باشند و اطلاعاتی دقیق‌تر را در اختیار ما قراردهند.
از بزرگ‌داده‌ها تا کسب و کارهای الگورتیمیک
با توجه به استفاده از میلیاردها دستگاه مرتبط با هم در کنار مواردی مانند اینترنت اشیا، تحلیل حجم بالای اطلاعات، اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد و نهایتا سازمان‌ها و افراد در خصوص اینکه چه کسانی به اطلاعات دسترسی دارند و چگونه از آن‌ها استفاده می‌کنند سوال خواهند کرد. این امر به‌ویژه با توجه به حرکت ما به سمت شبکه‌های سنسوری و تحلیل‌های پیشرفته، اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد.
از منابع به مواد هوشمند
در آینده با استفاده از پارچه‌های هوشمند، مواد حافظه‌دار، گرافن، پلیمرها و مواد مرکب نانو، ماده‌های جدیدی تولید خواهیم کرد. با این تفاسیر مطمئنا علم مواد به مراتب اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد.
کار هوشمند در سال 2030
در سال 2030، موفق‌ترین سازمان‌ها و شرکت‌ها از بهینه‌ترین ترکیب ممکن از منابع، حال چه انسان و چه ماشین‌ها، بهره خواهند گرفت. به‌منظور دست‌یابی به برتری رقابتی، قسمت عمده‌ای از نیروهای کاری، روبات‌ها و ماشین‌ها خواهند بود. اگرچه ماشین‌ها در زمینه پایداری، عملکرد، قابلیت‌های پیش‌بینی شده ، بهره‌وری و ایمنی در جایگاه ممتازی قرار می‌گیرند اما نمی‌توانند با مهارت‌های انسانی در ابتکار و خلاقیت، نوآوری، هنر و احساسات، رقابت کنند.
در سال 2030 ما به منابع تقریبا نامحدودی از اطلاعات در قالب منابع مختلف دسترسی خواهیم داشت. اینجاست که اخلاق دیجیتالی، نکته کلیدی در مدیریت بحران خواهد بود. با توجه به برقراری ارتباط میان میلیاردها دستگاه هوشمند، احتمال ارتکاب اعمال خلاف، نادیده گرفتن حریم امنیتی دیگران و سرقت داده‌ها افزایش خواهد یافت.
منبع : آی تی ایران
