نام نویسنده: رضا هاشمی
”راه اندازی اینترنت ملی، آمریکا را غافل گیر می کند “
این تیتر خبری در سایت دولت است.
انشالا که مبارک باشد و موجب بهره وری بیشتر و ایجاد اشتغال و کسب و کار و افزایش امنیت وحریم خصوصی خانوار ها وهمچنین همه مواردی بشود که در آن مطلب ذکر شده است.
وجود شبکه اینترانت داخلی از نظر من بدون شک بسیار مفید است.
آنچه که نگران کننده است این است که جوانب سیاسی و امنیتی و ابهامات و هیجانات بر نسبت اینترنت و شبکه اینترانت داخلی سایه انداخته است.
متاسفانه از دیدگاه من فاصله کارشناسی از نظام بالادستی آنقدر زیاد شده است که فضای نقد کارشناسانه فراهم نمی‌شود و نمیتوان حدس زد که کارشناسان موثر در روند این تحولات چگونه فکر میکنند.
آیا اینترانت ملی منافع ملی را هدف قرار داده و یک افق طولانی دارد و یا یک تاکتیک جنگی است و غافلگیری سیاسی و جنگ نرم و سایبری را هدف گذاری کرده است؟
کم کردن پهنای باند اینترنت به چه معنا است آیا با حذف تدریجی اینترنت مواجهیم؟
جواب قابل اتکا و روشن و کارشناسانه ای در دسترس نیست.
به عنوان کارشناس چگونه میتوانیم خطای ذهنهای سیاسی را در عرصه های فرهنگی و رسانه ای و کلان اینترنت به صورت موثر و خیر خواهانه گوشزد کنیم؟
آیا با تغییر روش و تحول در مدیریت فضای مجازی روبرو هستیم یا اینکه ارزشها و معیار ها ثابتند و همان است که بود و نابسامانیها ناشی از عدم انظباط سازمانی و مدیریتی است و نیازمند نقد کارشناسانه؟
آیا ما الگو دهنده هستیم و ابتکار عمل مبتنی بر منافع ملی داریم و یا برآیند فشار های بیرونی و پیروی کننده در خلاف جهت جریانات ناشی از جنگ روانی و نرم خارحی هستیم؟
شاید بگویند جواب هر دو است. هم این است و هم آنست. مگر شما خبر ندارید چنین است و چنان است؟
اما از کجا معلوم که خبر نداریم و نمی دانیم ؟ از کجا معلوم شما درست تر فکر می کنید؟
سیاستهای حاکم بر اینترنت و فناوریهای ارتباطات از ده سال پیش به این سمت بر زندگی روزمره من و بسیاری کاربران حرفه ای اینترنت و کارشناسان و مدیران و کار آفرینان این عرصه تاثیر گذاشته است.
این دوران فقدان تعریف و این بی سرانجامی به کجا میرسد؟
با احترام
رضا هاشمي
مبع : وبلاگ itiran.net
