ايرنا – دانشمندان انگليسى در يك مطالعه جديد بيشترين سرعتى كه «هارد ديسك» (ديسك سخت) رايانه‌ها مى‌تواند با فناورى‌هاى فعلى به آن دست پيدا كند را تعيين كردند.
به گزارش سايت اينترنتى «نيوساينتيست»، محققان دانشگاه «استنفورد» در انگليس براى بررسى اين مطلب در يك آزمايش الكترون‌ها را با سرعتى نزديك به سرعت نور به سطحى مشابه سطح هارد ديسك شليك كردند.
نتيجه مطالعه نشان داد چنانچه پالس‌هاى ميدان مغناطيسى كه در نوشتن اطلاعات روى هارد ديسك مورد استفاده قرار مى‌گيرند از حد مشخصى كوتاهتر شوند، نمى‌توانند خاصيت مواد سطح ديسك سخت را به ادازه كافى تغيير داده و اطلاعات را روى آن ثبت كنند.
در فناورى فعلى، با استفاده از القاى ميدان مغناطيسى در زمانى كوتاه، نقاطى خاص از سطح ديسك سخت داراى ويژگى مغناطيسى مى‌شود كه اين نقاط بسته به نحوه مغناطيسى شدن، معناى صفر و يا يك خواهند داشت و اطلاعات به صورت «باينرى» (صفر و يك) روى ديسك سخت ذخيره مى‌شود.
دانشمندان متوجه شدند چنانچه پالس‌هاى ميدان مغناطيسى مورد استفاده در ديسك سخت رايانه به اندازه 3/2 پيكوثانيه يا كوتاهتر از آن باشند، نمى‌توانند اطلاعات را به درستى روى ديسك سخت ذخيره كنند.
هر پيكوثانيه برابر يك ميليونيوم يك ميلينيوم ثانيه است.
اين دان معناست كه كه با فناورى‌هاى فعلى، بيشترين سرعت ممكن براى ضبط اطلاعات روى يك ديسك سخت، 435 هزار ميليون «بيت» در هر ثانيه است.
البته اين سرعت بسيار بيشتر از سرعت بهترين هارد ديسك‌هاى امروزى است اما براى دستيابى به سرعت‌هاى از اين بالاتر؛ احتمالا شركت‌هاى توليدكننده هارد ديسك‌ها در آينده مجبور خواهند بود به استفاده از مواد و يا فناورى‌هاى جديدتر روى بياورند.
