نام نویسنده: رضا دانش*
بدون شک هر سازمان یا نهادی برای توسعه و تحقق اهداف خود نیازمند داشتن یک استراتژی مشخص و برنامه‌های مدون و دقیق است و در پی آن چگونگی پیشبرد امور اجرایی در مسیر برنامه‌ها و انحراف گیری از اهداف و تلاش برای انجام اقدامات اصلاحی موثر از ضروریات اجرایی کار است. در این میان وقتی سازمان‌های مردم نهاد را به طور خاص مدنظر قرار می‌دهیم ضرورت نقد عملکرد از سوی اعضای آن سازمان‌ها بسیار ضروری و موثر مي‌شود چرا که اساسا چنین نهادهایی می‌بایست برای کلیه اعضای خود به نسبت مساوی شرایط مناسبی را فراهم آورند و همواره نسبت به ایشان پاسخگو باشند.
اینکه گروهی از بدنه صنف در قالب هیات مدیره از سوی اعضای صنف انتخاب می‌شوند به این معناست که نسبت به سایر آحاد صنف مسوولیت بیشتری متوجه ایشان بوده و بدیهی است که این جایگاه نه ملک شخصی کسی است و نه دایمی. بنابراین می‌بایست روحیه انتقاد پذیری بالایی در میان اعضای هیات رییسه و هیات مدیره سازمان‌های این‌چنینی موجود باشد.
انتقادپذیری به این معنا که تا کسی لب به انتقاد گشود به جای شنیدن دقیق حرف‌های وی دنبال آماده کردن جواب آن هم از نوع دندان‌شکن به وی نباشیم و سعی کنیم انتقاد را مثبت بدانیم و خودخواه نباشیم، دنبال افراد و جریان‌های مجیزگو و پاچه‌خوار نباشیم و این خلأ بزرگی در جامعه است و جای بسی تاسف است گفتن این مطلب که ما ایرانی‌ها حتی در سازمان‌های مردم نهادمان دنبال این هستیم که بشنویم فلانی خیلی ممنون، منت گذاشتید خیلی زحمت کشیدید، یک صنف مدیون شما بوده و هست و خواهد بود، بعد هم باد می‌کنیم و ژست می‌گیريم که آری علی‌آباد هم شهری است. فکر می‌کنیم در همه زمینه‌ها صاحبنظریم و فقط ما می‌فهمیم و دیگران نمی‌دانند و نمی‌فهمند.
اگر واقعا دنبال خدمت هستیم پس باید آماده انتقاد شنیدن باشیم و اگر مدبریم درست‌تر این است که به افرادی که از ما سوال خواهند کرد مکررا از مراجع و محل‌های مناسب اطلاع رسانی دایمی و شفاف کنیم تا سوالات‌شان باد نکد و از مرز انتقاد خارج شده و وارد جو پرخاشگرانه شود. من خود همواره نقد را شفاف مطرح می‌کنم و احساسم این است که محافظه کاری و موج سواری آفت جامعه ایرانی بوده و هست از این باب نیز کم ضرر نکرده‌ايم و از این و آن اعم از کس و ناکس کم بارمان نکرده‌اند. ولی عده زیادی هستند که با وصل شدن به یک جریان توانمند مالی یا رانتی جز مجیز نمی‌گویند که برای ایشان باید بسیار متاسف بود. جالب اینجاست که اینها نقاد منتقدان هستند و به منتقدان روی ترش می‌کنند.
برای آنها خطاب معروف بزرگمرد تاریخ حسین ابن علی را یادآوری می‌کنم که لااقل آزاده باشید، ولی افسوس که این سخنان ارزشمند را فقط تکرار می‌کنیم و در عمل از آن برائت می‌جوییم. امید است روزی برسد که در مجامع اصناف از منتقدان استقبال کنیم و سعی کنیم با منطق و بدون ابرو در هم کشیدن و روی ترش کردن پاسخگو باشیم تا اعمال‌مان را باطل نکنیم.
*عضو هیات مدیره سازمان نظام صنفی رایانه‌ای استان تهران
منبع : فناوران
