جریان‌های اصلی فناوری در صنعت مد

با شتاب گرفتن نوآوری‌های تکنولوژیک، شرکت‌های مد این فرصت را دارند که به مشتریان خدمات بهتری ارائه دهند و در عین حال کسب‌وکاری کارآمدتر و مسئولیت‌پذیرتری ایجاد کنند. بنا به گزارش منتشر شده از سوی  شرکت مشاوره مک‌کنزی (McKinsey) در سال 2021، شرکت‌های مد بین 6/1 تا 8/1 درصد از درآمد خود را در فناوری سرمایه‌گذاری کردند و پیش‌بینی می‌شود که این رقم تا سال 2030 به 3 تا 5/3 درصد افزایش یابد. ایده پشت این افزایش پیش‌بینی‌شده، آن است که فناوری می‌تواند در فعالیت‌های رویارویی با مشتری، جایی که شرکت‌ها تا به امروز بیشترین تمرکز خود را گذاشتنه‌اند، مزیت رقابتی ایجاد کند. از سوی دیگر، در طول همه‌گیری کووید-19، تعاملات دیجیتالی مصرف‌کنندگان مانند صرف ساعت‌های بیشتر در فضای آنلاین، عادات خرید جدید، افزایش علاقه به بازی و دنیای مجازی به شدت افزایش یافته است. این بیماری همه‌گیر همچنین روابط برندهای دیجیتالی را تقویت کرده است؛ به طوری که 72 درصد از مشتریان گزارش داده‌اند که در سال 2021 با برندها به صورت آنلاین تعامل داشتند. بنابراین انتظار می‌رود که در سال آینده و با رفع محدودیت‌ها، تعاملات دیجیتال و تأثیر فناوری بر زندگی مردم بیشتر شود. از سوی دیگر، تجزیه و تحلیل مک‌کنزی نشان می‌دهد که تا سال 2024، گفتار تولیدشده توسط هوش مصنوعی می‌تواند بیش از نیمی ‌از تعاملات انسان با رایانه‌ها را تقویت کند و بیش از 75 درصد از داده‌های تولید شده توسط شرکت‌ها با استفاده از محاسبات ابری پردازش شوند. همچنین پیش‌بینی می‌شود تا سال 2030 بیش از 80 درصد از جمعیت جهان به شبکه‌های 5G متصل شده و در دستگاه‌های اینترنت اشیا، امکان دسترسی سریع‌تر به انتقال داده‌ها داشته باشند.

با سرعت روزافزون پیشرفت تکنولوژی، پتانسیل عملیاتی فناوری روز به‌روز آشکارتر می‌شود. تجزیه و تحلیل مک‌کنزی نشان می‌دهد که شرکت‌های مد که اکنون هوش مصنوعی را در مدل‌های کسب‌وکار خود تعبیه کرده‌اند، می‌توانند تا سال 2030 شاهد افزایش 118 درصدی در جریان نقدینگی خودشان باشند. در مقابل، آن‌هایی که در جریان سرمایه‌گذاری در فناوری دیجیتال کندتر هستند، عقب خواهند ماند و ممکن است شاهد کاهش نسبی 23 درصدی باشند؛ چرا که طی سه سال آینده حوزه‌های دیجیتالی شاهد تفاوت واقعی در عملکرد خود خواهند بود.

پنج فرآیند کلیدی در فناوری مد

از آنجایی که مدیران صنعت مد در نظر دارند که میزان منابع فناوری خود را به حداکثر برسانند، مک‌کینزی موضوعات کلیدی در کسب‌وکارهای مد را شناسایی کرده است‌ که می‌تواند به کمک این صنعت بیاید تا برخی از چالش‌های خود را برطرف و فرصت‌های بالقوه را گسترده‌تر کند.

بررسی واقعیت متاورس: امروزه اگرچه ممکن است ارزش بازاریابی مد دیجیتال و توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) واضح باشد، اما برندها باید فرصت‌های عینی را از فرصت‌های تبلیغاتی جدا کنند تا به جریان‌های درآمدی پایداری برسند که از طریق تعامل رو به رشد مصرف‌کننده با متاورس ارائه می‌شوند.

فراشخصی‌سازی: برندها به مجموعه رو به رشدی از ابزارها و فناوری‌های شخصی‌سازی شده دسترسی دارند تا نحوه سفارشی‌سازی و روابط با مشتری خود را ارتقا دهند. اکنون فرصتی که برای مدیران وجود دارد این است که از بزرگ‌داده‌ها و هوش مصنوعی برای ارائه تجربیات فردی استفاده کنند که وفاداری طولانی مدت ایجاد می‌کند.

فروشگاه‌های متصل: افزایش بی‌وقفه تجارت الکترونیک، بازیگران مد را وادار کرده است تا در مورد نقش فروشگاه‌های فیزیکی تجدیدنظر کنند. مدیران صنعت مد می‌توانند با استفاده از برنامه‌های تلفن همراه درون فروشگاهی و فناوری‌Micro-Fulfillment  به مشکلات مصرف‌کننده بپردازند.

ارتقا یکپارچه: اگرچه ابزارهای دیجیتالی و تجزیه و تحلیل بخش‌های کلیدی، ارزش صنعت مد را تغییر داده‌اند اما این بهینه‌سازی‌ها اغلب در سازمان‌ها حذف می‌شوند و پتانسیل پیشرفت‌های متقابل عملکردی را محدود می‌کنند. در نتیجه، برندها باید ادغام زنجیره ارزش سراسری را برای ایجاد راه‌های کارآمدتر و سودآورتر آغاز کنند.

قابلیت ردیابی: سیستم‌های ردیابی که توسط نرم‌افزار قابلیت ردیابی و بزرگ‌داده‌ها طراحی می‌شوند، به برندهای مد کمک می‌کنند تا به زنجیره‌های تامین خود، دسترسی بهتری داشته باشند و چرخه عمر محصولات خودشان را بهتر درک کنند.

بدیهی است که از میان تمام تحولات مبتنی بر فناوری که بر صنعت مد تأثیر می‌گذارند، متاورس از جذابیت‌ خاصی برخوردار است. در سال 2021، مجموع هزینه‌های جهانی صرف شده تنها برای کالاهای مجازی به بیش از 100 میلیارد دلار رسید که این رقم نسبت به سال 2015 بیش از دو برابر افزایش یافته است. برای بسیاری از برندهای مد، تجربیات مشتری و خدمات شخصی‌سازی شده، سنگ بنای کسب‌وکار دیجیتالی آنهاست. البته که مشتریان آنها نیز توقع کمی ندارند، اما پیشرفت در هوش مصنوعی، تجزیه و تحلیل و محاسبات ابری به این معنی است که کسب‌وکارها ابزارهایی برای کار با انواع داده‌های خود دارند. این اقدام می‌تواند از جنبش فراشخصی‌سازی حمایت کند که در آن فناوری به کمک تجارت الکترونیک مبتنی بر جستجو می‌آید تا در راستای کشف سلیقه فردی محصولات و سبک‌های مورد نظر مشتریان خود استفاده بهینه کنند. این چشم‌انداز ممکن است مشتریان را قادر سازد تا به طور مرتب به وب‌سایت‌ها و بازارهای مدیریت شده دسترسی داشته باشند. برای تحقق این مسیر، ممکن است تصمیم‌گیرندگان نیاز به بهینه‌سازی داده‌ها و قابلیت‌های تجزیه و تحلیل خود داشته باشند و آن‌ها را در مقیاس گسترده ارائه دهند. همچنین به موازات شخصی‌سازی، پیش‌بینی می‌شود که در سال آینده بسیاری از برندها روی عملکرد و تجربیات درون فروشگاهی سرمایه‌گذاری کنند و با استفاده از فناوری‌های مستقل مانند آینه‌های جادویی، آویزهای متصل و هولوگرام‌های تعاملی، شکاف بین کانال‌های آنلاین و آفلاین را پر ‌کنند. علاوه بر این برنامه‌های تلفن همراه، می‌توان راهی بدون اصطکاک را برای همکاران فروشگاه ارائه کرد تا به مشتریان خدمات بهتری را ارائه دهند. فراتر از آن، بهره‌گیری از علم روباتیک و نرم‌افزار بهینه‌سازی سهام در ادغام فروشگاه‌های فیزیکی، می‌تواند به کاهش هزینه‌ برندها و خرده‌فروشان تا ۹۰ درصد کمک کند.

از سوی دیگر، بیش از 60 درصد از مدیران مد بر این باورند که ایجاد فرآیند دیجیتال یکپارچه در سراسر سازمان‌شان از اهداف اصلی دیجیتالی آنها در سال 2025 خواهد بود. همچنین بیش از 50 درصد از تصمیم‌گیرندگان مد بر این باورند که با ایجاد قابلیت ردیابی، می‌توان از انتشار گازهای گلخانه‌ای در زنجیره تامین جلوگیری کرد. روشن است که برندها تمرکز خود را روی قابلیت ردیابی از طریق زنجیره تامین خود افزایش می‌دهند و از آنجایی که برندها قصد دارند انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند تا به اهداف زیست‌محیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG) برسند، می‌توانند از یک زبان داده مشترک برای مقایسه و همچنین استفاده از استانداردهای برچسب‌گذاری جدید و نرم‌افزارهای ردیابی بهره بگیرند. یکی از معدود موارد قطعی در صنعت مد این است که هیچ چیز ثابت نمی‌ماند و فرصت‌های ارائه شده توسط فناوری همچنان در حال تکامل هستند، زیرا برخی از بازارها به دنبال عبور از چالش‌های ناشی از همه‌گیری کووید-19 و کشف دنیای بعد از آن هستند. بنابراین وظیفه تصمیم‌گیرندگان صنعت مد این است که در نظر بگیرند چگونه فناوری می‌تواند در تسهیل فرآیندهای عملیاتی بکار گرفته شود و ارزشی را ایجاد کنند تا در سال‌های آینده پایدار بماند.