امروزه دیگر بر کسی پوشیده نیست که کلید موفقیت آینده خودروسازی چیزی جز مفهوم «فناوری خودران» نیست. اما ممکن است ظهور وسایل نقلیه خودران صنعت بیمه اتومبیل را به خطر بیندازد. اگر شما مدیر اجرایی یک شرکت بیمه اتومبیل هستید، توجه داشته باشید که شاید در 20 سال آینده دیگر کسب‌و‌کاری نداشته باشید. می‌توانید تغییرات بنیادی در ایمنی اتومبیل‌ها1 و داده‌کاوی که ماشین‌های متصل به اینترنت و تکنولوژی‌های وسایل نقلیه خودران ایجاد خواهند کرد را مقصر قلمداد کنید. رانندگان روبات نسبت به انسان‌ها فزونی خواهند یافت و رانندگان باقی‌مانده به لطف سنسورهای جلوگیری از تصادف و تجزیه و تحلیل وسایل نقلیه، وضعیت ایمن‌تری خواهند داشت. ادعاهای حق بیمه بسیار کم خواهد شد؛ حق بیمه‌ها تنزل پیدا خواهند کرد و شرکت‌های بیمه احتمالا کنترل داده‌هایی را که مدل‌های قیمت‌گذاری آنها را ممکن می‌سازند از دست خواهند داد.
ممکن است مالکان اتومبیل دیگر مستقیما بیمه را خریداری نکنند. در عوض، ممکن است سازندگان اتومبیل بیمه را با هر خرید ماشین جدید همراه کنند؛ همان‌طور که آنها امروزه رادیوهای ماهواره‌ای و قراردادهای خدمات کنار جاده‌ای را اضافه می‌کنند. این نوع تغییرات ساختاری مدل کسب‌و‌کار، خصوصا در یک بخش کنترل‌شده مانند بیمه اتومبیل، اغلب اتفاق نمی‌افتند. گرچه این تغییر تهدیدکننده نیست؛ اما ناگزیر به نظر می‌رسد. پیش از این، خودروهای بدون راننده از سرعت‌های پایین و محیط‌های آزمایشی به سمت استفاده محدود در جاده‌ها و بزرگراهها حرکت کرده‌اند. قبل از اینکه پذیرش گسترده بتواند اتفاق بیفتد، باید مسائلی مانند امنیت و تولید را حل کرد؛ اما صنعت اتومبیل و کسب‌و‌کارهایی که از آن حمایت می‌کنند، به شدت برای تغییر تحت فشار هستند.طبق گزارش یک شرکت بیمه سوئیسی، بیمه جهانی اتومبیل یک بازار 700 میلیارد دلاری را در اختیار دارد. این بازار یک بازار به شدت رقابتی است و تا سال 2030 به مراتب رقابتی‌تر نیز خواهد شد.
تحقیق انجام شده از سوی پلت‌فرم مشاوره استراتژی DeNovo نشان می‌دهد که شرکت‌های بیمه اتومبیل درخواهند یافت که باید از بیمه متداول اتومبیل خارج شوند. آنها باید منابع جدید درآمدی بیابند: گسترش به حوزه‌های غیر صنعت اتومبیل مانند مسوولیت تجاری2 و پوشش امنیت سایبری یا شاید مشارکت با سازندگان اتومبیل و خدمات مشارکت در سفر (به معنای مشارکت در سفرهای اتومبیل به طوری که بیش از یک نفر در یک اتومبیل سفر می‌کنند؛ این کار موجب کاهش ترافیک و آلودگی هوا می‌شود).
اگر شما در این بخش هستید، ممکن است تصور کنید که زمان زیادی برای آماده شدن در اختیار دارید. داده‌های سازمان «موسسه بیمه برای امنیت بزرگراهها» نشان می‌دهد که پذیرش انبوه ویژگی‌های امنیتی خودروها (95 درصد) تقریبا سی سال طول می‌کشد. چنین ویژگی‌هایی به‌طور نمونه در وسایل نقلیه لوکس معرفی شده‌اند و سپس وقتی هزینه‌ها کاهش یافت، در کل این گروه گسترش می‌یابد. اما بیمهگران پیش از تعدیل نرخ‌ها، معمولا منتظر پذیرش کامل نمی‌مانند. به‌عنوان مثال، کیسه‌های هوا در اتومبیل که در سال 1984 معرفی شده بود، از سال 1998 در همه وسایل نقلیه مسافرتی جدید در ایالات‌متحده اجباری شدند و تنها در سال 2016 در 95 درصد وسایل نقلیه نصب شده بودند. گرچه کاهش حق بیمه اتومبیل از 25 تا 40 درصد برای ماشین‌هایی با کیسه‌های هوا در بلندمدت به صورت مرحله به مرحله انجام شد.
طبق گزارش اداره ملی امنیت ترافیک بزرگراهها (NHTSA)، اکنون افزودن کیسه‌های هوا تقریبا هر ساله 2500 انسان را در آمریکا نجات می‌دهد و این امر مستقیما بر فرضیه‌های آماری بیمه عمر تاثیر گذاشته است. بهبود کلی امنیت که آغازگر آن تکنولوژی خودران بوده، پیش از اینکه وسایل نقلیه تماما خودران به جریان اصلی خودروهای بازار راه‌یابند، به‌طور مشابه بر مدل‌های ریسک بیمه تاثیر می‌گذارد و انتظار می‌رود امنیت به سرعت بهبود یابد. اولین تصادف که از سوی یک خودروی خودگردان گوگل شروع شد، پس از این اتفاق افتاد که 45/ 1 میلیون مایل سفر کرده بود؛ که تقریبا 7/ 0 تصادف در هر یک میلیون سفر است. این مقدار به‌طور قابل‌توجهی پایین‌تر از متوسط فعلی ایالات متحده (دو تصادف در هر یک میلیون مایل سفر) است. با فرض اینکه خطای انسانی مسوول 90 درصد همه تصادفات در آمریکا است؛ بیمهگران برای کاهش حق بیمه تحت فشار خواهند بود.
چگونه خودروهای خودران به سرعت پیشرفت خواهند کرد؟ باید بگوییم که بیشتر آن به مقررات بستگی دارد. با فرض اینکه چه تعداد چالش تکنیکی هنوز حل نشده‌اند، مقررات فعلی برای وسایل نقلیه خودران دوستانه‌تر هستند. به‌عنوان مثال، سیاست اخیر اعلام شده برای وسایل نقلیه بدون راننده در آمریکا شامل مقررات خاص نمی‌شود؛ اما در عوض شامل راهنمایی برای معیارهای امنیت و اینکه چگونه این وسایل نقلیه می‌توانند با قوانین ترافیکی محلی و فدرال منطبق شوند می‌شود. هدف انعطاف‌پذیری در این سیاست، اجتناب از فرآیند طویلی است که معمولا با استانداردهای در حال توسعه برای تکنولوژی‌های جدید اتومبیل مرتبط است. این حقیقت که وسایل نقلیه خودران ممکن است امکان حمل‌و‌نقل را برای میلیون‌ها آمریکایی ناتوان فراهم کنند، زمینه تصویب قانونی آن را ایجاد می‌کند. به علاوه تنظیم‌کنندگان از این موضوع آگاهند که در تعداد کمی از وقایعی که تا به امروز وسایل نقلیه خودران در آن حضور داشته‌اند، در اکثر مواقع خطای انسانی مقصر بوده است.
عامل اصلی دیگر در گسترش وسایل نقلیه خودران مساله «قیمت» است. طبق گزارشی که IHS Markit در سال 2014 انجام داد، در سال 2025 هزینه تدریجی برای مصرف‌کننده تکنولوژی رانندگی خودکار، 7 هزار دلار تا ده هزار دلار به ازای هر وسیله نقلیه خواهد بود. این گزارش می‌گوید وسایل نقلیه خودران می‌توانند دستور یک حق بیمه بالا برای آینده قابل‌پیش‌بینی را بدهند. اما تولیدکنندگان بزرگ در تلاش برای مشارکت این تکنولوژی در اتومبیل‌ها در بازار انبوه هستند. جنرال موتورز را می‌توان پیشگام این عرصه در نظر گرفت؛ این شرکت خودروی Chevy Bolt خودران خود را در اوت 2016 آزمایش کرد. شرکت فورد وعده داده است که تا سال ۲۰۲۱ هزاران اتومبیل خودران را روانه جاده‌ها کند. تویوتا یک میلیارد دلار در موسسه تحقیقاتی جدید برای گسترش یک خودروی خودران جدید سرمایه‌گذاری کرده است. پیش‌بینی می‌شود تا سال 2020، این خودرو به‌جای جایگزین شدن با رانندگان، با آنها وارد همکاری شود. با همه این فعالیت‌های تحقیق و توسعه، انتظار می‌رود که اولین سیاست‌های بیمه وسایل نقلیه خودران تا سال 2019 نوشته شود.
بازنگری در بیمه‌های اتومبیل
اگر حتی شمار کوچکی از وسایل نقلیه خودران جایگزین وسایل نقلیه‌ای شوند که انسان‌ها راننده آن هستند، درآمد حق بیمه‌ها کاهش خواهد یافت و مدل‌های کسب‌و‌کار این بخش تضعیف خواهند شد. بیمهگران اتومبیل ممکن است با تغییرات ساختاری در صنعت بیمه و مدل‌سازی ریسک، به علاوه بازبینی اجزای مختلف سیاست‌ها روبه‌رو شوند. بزرگ‌ترین ریسک برای بیمهگران از دست دادن کنترل روی داده‌هایی است که برای قیمت‌گذاری ریسک به آنها وابسته هستند. داده‌هایی مانند آمار سرعت، فاصله بین وسایل نقلیه، واکنش به شرایط هوا، نیروی ترمز و حواس‌پرتی رانندگان از سوی نرم‌افزاری که در داخل اتومبیل جاسازی شده و مختص تولیدکننده آن است جمع‌آوری خواهد شد.اتومبیل‌سازان این داده‌ها را از تعداد وسیعی از وسایل نقلیه متصل به اینترنت جمع‌آوری خواهند کرد. بنابراین آنها در درک ریسک قیمت، در موقعیت بهتری نسبت به بیمهگران قرار خواهند گرفت. این تغییر، پتانسیلی در نبرد برای مالکیت داده‌ها ایجاد می‌کند.
آیا اتومبیل‌سازان ماشین‌ها و بیمه را در یک معامله یکجا خواهند فروخت؟ باید بگوییم که این امر شدنی است. آنها پیشتر جریان‌های جدید درآمدی را توسعه داده‌اند. به عنوان مثال، General Motors Acceptance Corporation که یک شرکت هلدینگ بانک آمریکایی است و اکنون با نام Ally Financial شناخته شده است، در سال 1919 تاسیس شد تا به معامله‌گران جنرال موتورز امکان دستیابی به تامین مالی را بدهد. برای گسترش بیمه، تولیدکنندگان وسایل نقلیه باید به مجوزهای ضروری دست یابند. برخی سازندگان وسایل نقلیه خودران، علائم علاقه به طی این مسیر را نشان داده‌اند. به عنوان مثال، شرکت تسلا سرویس InsureMyTesla را معرفی کرده است؛ سرویسی در هنگ‌کنگ و استرالیا که به ترتیب با AXA General Insurance و QBE Insurance کار می‌کند تا سیاست‌های بیمه‌ای متناسب با مشتریانش را ارائه دهد. شرکت تسلا ۹۰ هزار دستگاه خودرو در خیابان‌ها و جاده‌ها دارد. در ضمن، نفوذ رو به رشد کنترل‌های نرم‌افزار، امکانات تعمیر خودرو پس از تصادف را تغییر خواهد داد. بیمهگران نیاز به بازبینی چگونگی ارزش‌گذاری هزینه‌های جایگزینی برای وسایل نقلیه آسیب‌دیده دارند. نرم‌افزار هزینه‌های توسعه بالا، اما هزینه‌های توزیع ناچیزی دارد. (مثلا از طریق به‌روزرسانی نرم‌افزار). این امر به تولیدکنندگان مزیت ماندگاری در ارزش‌گذاری هزینه جایگزینی و یک دلیل قانع‌کننده‌تر برای ورود به بازار بیمه ارائه می‌دهد؛ چرا که هزینه‌های جایگزینی و توزیع پایین احتمال اینکه افزودن بیمه سودآور خواهد بود را افزایش می‌دهد.
واکنش بیمهگران
بسیاری از مسائل نامعلوم بر مسیر فعالیت کسب‌و‌کار بیمه، تاثیر خواهد گذاشت. به عنوان مثال، بسیاری از افراد هنوز از نظر ذهنی آماده پذیرش این خودروها در هر جنبه از زندگی روزانه خود نیستند: به‌عنوان مثال، به عنوان روشی برای کودکان برای سفر بدون نیاز به یک فرد بزرگسال. به علاوه، ارزیابی امنیت وسایل نقلیه خودران هنوز در مراحل اولیه خود است. حتی اگر آمارها نشان دهد که رانندگی خودکار ایمن است، روشن نیست که این صنعت یا قانون‌گذاران در تصادفات احتمالی چگونه قبول مسوولیت خواهند کرد. به مثال توجه کنید. در گزارشی که از مرگ‌و‌میر در ماه مه 2016 منتشر شد، در آن یک خودروی تسلای خودران با کامیونی که در حال چرخش به چپ بود برخورد کرد. خودروهای این شرکت از قابلیت اتوپایلوت برخوردارند. دو اتومبیل Model S و Model X تسلا در صورت فعال بودن اتوپایلوت می‌توانند بدون کمک راننده سرعت را کنترل و مسیر حرکت در یک لاین را حفظ کنندیا لاین حرکت خود را تغییر دهند. در حادثه مذکور نیز یک راننده در ماشین وجود داشت که ظاهرا اتومبیل را در حالت اتوپایلوت (autopilot) قرار داده بود.
NHTSA اعلام کرد که این تصادف را به نقص در ماشین نسبت نمی‌دهد؛ اما اشاره کرد که ممکن است وسایل خودران آینده به جاده‌هایی محدود شوند که تنها برای آنها طراحی شده‌اند.این تصمیم می‌تواند دلالت‌های وسیعی داشته باشد؛ دلالت‌هایی برای اینکه چگونه وسایل نقلیه خودران بیمه می‌شود و چگونه بیمهگران سیاست‌های اتومبیل‌های شخصی را طراحی می‌کنند. ممکن است سیاست‌های جدید صریحا مانع فعالیت‌های معین رانندگی خودران شوند و ممکن است به یک راننده اضافی یا وسایل جانبی نیاز داشته باشند. سیاست‌های شخصی اتومبیل‌ها مشخص نمی‌کند که بیمه‌شونده هنگام رانندگی کدام ویژگی‌ها را برای خرید یا استفاده انتخاب می‌کند.
در آینده، بیمهگران ضرورتا نسبت به ویژگی‌های مختلف رانندگی خودران در وسایل نقلیه شخصی یا اینکه چگونه می‌توانند فعال شوند، آگاه نخواهند بود. بنابراین هم سیاست‌ها باید خود را با گروه‌های وسیع خصوصیات تطبیق دهند و هم باید درجه بی‌سابقه‌ای از همکاری بین بیمهگران و تولیدکنندگان وجود داشته باشد. ریسک سایبری (Cyber risk) یک نگرانی واقعی برای وسایل نقلیه خودران محسوب می‌شود و باید در سیاست‌های بیمه قیمت‌گذاری شود. در سال 2015، کرایسلر به‌طور داوطلبانه 4/ 1 میلیون وسیله نقلیه را به‌دلیل نقص نرم‌افزاری که به وسایل نقلیه اجازه دسترسی از راه دور می‌دهد، فراخواند. در سپتامبر 2016، تسلا نرم‌افزار خود را به‌روزرسانی کرد؛ این اقدام در واکنش به نقصی که اجازه دسترسی از راه دور و کنترل فعالیت‌ها از جمله سیستم ترمز را می‌دهد انجام شد. نهادهای امنیتی دولت آمریکا نیز در این زمینه هشدار داده‌اند.
با وجود این، همه چیز به نفع تکنولوژی وسایل نقلیه خودران است. طبق گزارش گروه تحقیقات و مشاوره گارتنر، تولید 4/ 12 میلیون اتومبیل متصل به اینترنت در سال 2016 پیش‌بینی می‌شود و انتظار می‌رود در سال 2020 رشد سالانه 49 درصدی را شاهد باشیم. بنابراین، مدل‌های کسب‌و‌کار سازندگان اتومبیل و شرکت‌های بیمه نیاز دارند تا هرچه سریع‌تر با این موضوع تطبیق یابند. برای بیمهگران، برنده کسی است که خیلی زود به کاهش درآمدهای حق‌بیمه‌های سنتی اتومبیل واکنش نشان دهد و فرصت‌های جدید را بشناسد (مانند پوشش امنیت سایبری در ماشین‌ها)؛ فرصت‌هایی که در جایی است که ریسک کمتری داشته و شکل‌های جدید بیمه مورد نیاز خواهد بود.
پی‌نوشت:
1. auto safety مطالعه و طراحی، ساخت، تجهیزات و مقررات برای حداقل کردن تصادف و پیامدهای برخوردهای ترافیکی است.
2. commercial liability یک سیاست بیمه‌ای استاندارد است که برای محافظت از سازمان‌های تجاری در برابر ادعاهای مطرح‌شده برای لطمات بدنی و صدمه به دارایی مطرح می‌شود.
منبع: strategy-business
منبع : دنیای اقتصاد
مقاله جالبی بود.