حتی اگر چندان به تکنولوژی و حوزه‌های مربوط به آن چندان علاقه‌مند نباشید، دیگر در دو سال اخیر عبارت «اینترنت اشیا» را شنیده‌اید. با این حال اما شاید هنوز بسیاری از ما معنی اینترنت اشیا را ندانیم. با این اوصاف بهتر است بدانید که اینترنت اشیا به‌طور خلاصه و کوتاه شبکه‌ای از اشیای متصل به اینترنت است که می‌تواند اطلاعات را جمع‌آوری و مبادله کند.
چنین شبکه‌ای کمک می‌کند تا کنترل بهتر و دقیق‌تری بر خودرو خودتان داشته باشید، ابزارهای یک خانه هوشمند امکان کنترل ترموستات و حتی لامپ‌ها را تنها با یک فرمان صوتی فراهم می‌آورند و حتی یک دستگاه پیگیری تناسب اندام امکان به اشتراک گذاشتن فرآیند ورزشی شما را با دوستان‌تان فراهم می‌آورد. در واقع اینترنت اشیا قرار است شیوه زندگی، کار و تعامل ما با دیگران را در سال‌های آینده تغییر دهد و متحول کند. ممکن است پیچیده به نظر برسد؛ اما اینترنت اشیا با اکوسیستم نسبتا ساده‌ای کار می‌کند. شخصی با استفاده از یک ابزار کنترل از راه دور مانند موبایل هوشمند یا تبلت فرمان یا درخواست اطلاعاتی را از طریق یک شبکه به یک ابزار اینترنت اشیا می‌دهد. این ابزار فرمان را اجرا کرده و سپس آن را از طریق همان شبکه دوباره برای کاربر می‌فرستد. فرمان یا اطلاعات در نهایت روی ابزار کنترل از راه دور نمایش داده می‌شود. این اطلاعات می‌توانند در فضای ابری، روی دیتابیس بومی، روی دستگاه عمل‌کننده به‌عنوان کنترل از راه دور و حتی خود ابزار اینترنت اشیا ذخیره شود.
پتانسیل اینترنت اشیا بسیار بزرگ است و با این اوصاف است که کارشناسان آینده خوب و روشنی را برای این پدیده جدید متصور هستند. جدیدترین بررسی‌های موسسه تحقیقاتی Business Insider Intelligence در این زمینه نشان می‌دهد که تخمین زده می‌شود تا سال 2020 یعنی حدود چهار سال آینده، 24 میلیارد ابزار اینترنت اشیا در سراسر دنیا نصب شده و به‌کار گرفته شوند. این بررسی‌های همچنین تایید می‌کنند که تا پنج سال آینده 6 تریلیون دلار در زمینه توسعه راهکارهای اینترنت اشیا سرمایه‌گذاری خواهد شد. این روند رشد ناشی از عوامل مختلفی شامل گسترش اتصال اینترنت در سراسر جهان، افزایش استفاده از ابزارهای موبایل و حسگرهای هوشمند ارزان قیمت و در نهایت سرمایه‌گذاری بیشتر در حوزه اینترنت اشیا خواهد بود. چنین رشد انفجاری برای اینترنت اشیا حتمی و قریب الوقوع است، اما این انقلاب در حال حاضر با ورود خودروها و خانه‌های هوشمند شروع به تاثیرگذاری و نفوذ روی زندگی روزمره افراد کرده است. انقلاب اینترنت اشیا به سرعت رشد می‌کند و وقتی اتفاق بیفتد، شیوه زندگی، کار، سفر، سرگرمی و لذت بردن ما را تغییر می‌دهد و متحول می‌کند. از خانه‌ها و خودروهای هوشمند گرفته تا ساختمان‌ها و حمل و نقل هوشمند، هر بخشی از زندگی ما تحت تاثیر افزایش توانایی مصرف‌کنندگان، کسب‌و‌کارها و دولت‌ها برای ارتباط و کنترل همه چیز از طریق اینترنت اشیا قرار خواهد گرفت. آینه‌های هوشمند را تصور کنید که به شما این امکان را می‌دهند تا به‌صورت دیجیتال و مجازی لباس‌ها را پرو کنید. حسگرهای خط تولید که می‌توانند حتی کوچک‌ترین افت کیفیت را شناسایی کرده و تعیین کنند که چه زمانی لازم است تجهیزات مهم تعمیر یا جایگزین شوند. تجهیزات کشاورزی مبتنی بر GPS که می‌توانند گیاهان را بکارند، کود بدهند و در نهایت محصول را برداشت کنند. ابزارهای پیگیری تناسب اندام که به کاربران امکان انتقال اطلاعاتشان به پزشک را می‌دهند. این یک داستان علمی نیست، انقلاب صنعتی آینده در حال وقوع است. این انقلاب و تحول آنقدر بزرگ است که می‌تواند به معنای جریان درآمدزای جدید برای شرکت شما و فرصت‌های تازه پیش روی شما باشد. تنها پرسشی که مطرح می‌شود این است که آیا شما می‌توانید همزمان با سرعت رشد اینترنت اشیا پیش بروید یا خیر؟
تحقیقات و بررسی‌های اخیر Business Insider Intelligence در این مورد نشان می‌دهد که تا بیست سال آینده اینترنت اشیا بیش از شانزده بخش و زیرمجموعه از اقتصاد جهانی را تحت تاثیر قرار داده و کاملا متحول خواهد کرد. این گزارش در واقع چشم اندازی از آینده اینترنت اشیا را ترسیم می‌کند. بررسی‌های انجام شده در این زمینه تایید می‌کند که تا سال 2020 تعداد ابزارهای مبتنی بر اینترنت اشیا متصل به اینترنت به بیش از سه برابر می‌رسد. در واقع انتظار می‌رود در سال 2020 تعداد ابزارهای مبتنی بر اینترنت اشیا به 24 میلیارد دستگاه برسد، در حالی که تعداد ابزارهای دیجیتال قدیمی مانند موبایل‌های هوشمند، تبلت‌ها و ساعت‌های هوشمند برابر 10میلیارد دستگاه خواهد بود. کارشناسان و تحلیلگران پیش‌بینی کرده‌اند که تا پنج سال آینده نزدیک به 6 تریلیون دلار در زمینه اینترنت اشیا سرمایه‌گذاری خواهد شد. انتظار می‌رود کسب‌و‌کارها و بنگاه‌های تجاری مهم‌ترین مخاطبان و استفاده‌کنندگان از راهکارهای توسعه اینترنت اشیا باشند؛ چون آنها از اینترنت اشیا برای کاهش هزینه‌های جاری، افزایش بهره‌وری، گسترش بازارهای جدید و توسعه محصولات و تولیدات تازه استفاده می‌کنند. دولت‌ها دومین استفاده‌کنندگان مهم اینترنت اشیا هستند و جالب اینکه مصرف‌کنندگان عادی آخرین گروهی هستند که تحت تاثیر و نفوذ اینترنت اشیا قرار خواهند گرفت. با این همه اما شاید هنوز یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی صنعت اینترنت اشیا نگرانی‌های امنیتی و حریم خصوصی باشد.
راهکارهایی برای تولید هوشمند
اینترنت اشیا مدل‌های تجاری را تغییر می‌دهد، تولید و بازدهی را افزایش می‌دهد و همچنین فرآیند تولید را در بسیاری از صنایع خودکار و هوشمند می‌کند. با این حال اما هیچ بخش صنعتی دیگری به اندازه تولید تحت تاثیر این انقلاب تکنولوژیک قرار نمی‌‌گیرد. تولیدکنندگان در حوزه‌های مختلف مانند خودرو، لوازم الکترونیک و کالاهای بادوام سرمایه‌گذاری هنگفتی در ابزارهای اینترنت اشیا کرده‌اند و از همین حالا در حال سود بردن هستند. بر اساس بررسی‌های موسسه تحقیقاتی TATA Consultancy Survey، میزان استفاده از راهکارهای اینترنت اشیا در میان تولیدکنندگان در سال 2014 با متوسط رشد 5/ 28 درصدی افزایش پیدا کرده است.در همین راستا موسسه تحقیقاتی Business Insider Intelligence هم بررسی‌هایی در زمینه تاثیر اینترنت اشیا بر آینده صنعت تولید، میزان سرمایه‌گذاری تولیدکنندگان در این حوزه و روند بازگشت سرمایه و سودآوری آن، انجام داده است. یافته‌های این بررسی نشان می‌دهد که سرمایه‌گذاری تولیدکنندگان در اینترنت اشیا به هزینه‌های میلیاردی خواهد رسید، تا جایی که تخمین زده می‌شود که تا سال 2020 تولیدکنندگان جهانی 70 میلیارد دلار در زمینه توسعه راهکارهای اینترنت اشیا سرمایه‌گذاری کنند. این در حالی است که این میزان در سال 2015 برابر 29 میلیارد دلار بوده است. در حال حاضر تولیدکنندگان از راهکارهای اینترنت اشیا برای پیگیری اموال در کارخانه‌هایشان، تجمیع اتاق‌های کنترل و افزایش قابلیت تجزیه و تحلیل برای تعمیرات قابل پیش‌بینی، استفاده می‌کنند. بسیاری از راهکارهای اینترنت اشیا هنوز ابتدایی است؛ اما کارشناسان انتظار دارند که تولیدکنندگان در نهایت از تکنولوژی‌های پیچیده‌تری مانند روبات‌های مستقل و خودگردان و ابزارهای واقعیت افزوده استفاده کنند. به‌طور کلی اما چهار مانع اصلی بر سر راه تولیدکنندگان برای همراهی با اینترنت اشیا وجود دارد که شامل افزایش تهدید حملات سایبری، سختی تخمین میزان بازگشت سرمایه، مشکلات فنی برای ادغام اینترنت اشیا با روند جاری در یک کارخانه و تمایل اندک کارگران به استفاده از راهکارهای خودکار به دلیل از دست دادن شغل هستند.
منبع : دنیای اقتصاد
