در تلاش به‌‌منظور رسیدن به راهکاری که دسترسی به پلاستیک‌های عاری از مشتقات نفتی با قابلیت بازیافت و زیست تخریب‌پذیری بالا را ممکن می‌سازد، شیمی‌دانان موفق به تولید پلیمری شده‌اند که می‌تواند از مواد سازگار با محیط زیست تشکیل شده و نهایتا به بلوک‌های سازنده اصلی خود تجزیه و مجددا مورد استفاده قرار گیرد.
اگرچه برخی از مواد پلاستیکی مورد استفاده، نهایتا به تجهیزات و کارخانه‌های بازیافت می‌رسند تا در قالب آیتم های مفید و راهکارهای جدید، مجددا مورد استفاده قرار گیرند اما قسمت اعظمی از پلاستیک‌های مورد استفاده ما یا در محیط باقی می‌مانند و یا به دریاها وارد می‌شوند. پلاستیک‌هایی که می‌توانند در محیط‌هایی خاص مانند اسید پلی‌لاکتیک تجزیه شوند نیز اگرچه به عنوان جایگزین‌هایی سازگارتر با محیط زیست مطرح شده‌اند اما این پلاستیک‌ها نیز اثرات منفی خاص خود را دارند و در قالب فرایند بازیافت آن‌ها، محصولات زاید جانبی نیز تولید می‌شوند.
در جدیدترین تحقیقات محققان در دانشگاه ایالت کلورادو، به بررسی یک مولکول مشتق شده از ترکیب زیست‌توده‌ای (که از سوی سازمان انرژی آمریکا از آن به عنوان یکی از 12 جایگزین مناسب برای پتروشیمی یاد شده) پرداخته شد. این مولکول که از آن با عنوان GBL یاد میشود، پیش از این نیز در مطالعات محققان به عنوان گزینه مناسب برای ساخت پلاستیک‌های پیشرفته، مطرح شده بود اما ظاهرا به دلیل عدم امکان پیاده‌سازی پلیمریزاسیون (با توجه به ناپایداری حرارتی)، استفاده از آن منتفی شده بود.
این در حالی است که در تحقیقات جدید نه‌تنها ایجاد پلیمر با استفاده از GBL امکان‌پذیر شده بلکه امکان رسیدن به شکل‌های مختلف از خطی تا دایره‌‌ای نیز میسر شده است. این امر با استفاده از کاتالیزورهایی برپایه فلز و همچنین بدون فلز، امکان‌پذیر شده است تا نهایتا پلی‌استری که پلی GBL نام‌گذاری شده، تولید شود.
این تیم معتقد است پلی GBL از نظر شیمیایی، معادل پلاستیک‌های تجاری سازگار با محیط زیست به نام P4HB است اما از آن‌جایی که P4HB از باکتری‌ها مشتق شده، فرایند تولید آن گران‌تر و پیچیده‌تر از اکثر پلاستیک‌های حال حاضر بازار است.
منبع : آی تی ایران
