در سال 1942 و در جریان جنگ جهانی دوم بزرگترین مشکل متفقین این بود که هر کشتی که از سوی آمریکا با تجهیزات جنگی به سمت اروپا حرکت می‌کرد با حمله کشتی‌های آلمانی بین می‌رفت. متحدین نیازمند راهی مطمئن و ا من برای انتقال ابزار و ادوات جنگی بودند. در این زمان بود که هنری کایزر صنعتگر آمریکایی این ایده به ذهن‌اش رسید که یک هواپیمای کارگو ( حمل بار ) با اندازه فوق‌العاده بزرگ درست کنند و برای عملی شدن این ایده به یک میلیاردر و هوانورد مشهور آن زمان یعنی هاوارد هاگز روی آورد تا این هواپیما رو بسازد.
این هواپیما باید می‌توانست 150 هزارپوند تجهیزات و ادوات شامل 750 نفر و دو تانک سی تنی شرمن را حمل می‌کرد.
این هواپیما که باید می‌توانست قابلیت پرواز و فرود روی دریا را هم داشته باشد آنقدر بزرگ و حجیم و سنگین بود که عملا به بزرگترین هواپیمای زمان خود تبدیل شد. به دلیل محدودیت‌های ناشی از جنگ این هواپیما به جای ساخته شدن با آلومینیوم با چوب صنوبر ساخته شد. ساخته شدن این هواپیما اما به دلیل حساسیت‌های بالای هاگز بسیار طول کشید به طوری که جنگ تمام شد. بعد از اینکه کایزر کلا خود را از این پروژه کنار کشید هاگز نام این هواپیما را اچ – فور هرکولس گذاشت.
علی‌رغم اینکه دیگر جنگ تمام شده بود و نیازی به این هواپیمای غول‌پیکر نبود و با وجود اینکه سنای آمریکا هاگز را به خاطر استفاده از بودجه عمومی در ساخت این هواپیما به شدت زیر فشار قرار می‌داد او سرانجام این پروژه را در 1947 به پایان رساند. در دوم نوامبر 1947 هاگز هرکولس را به اقیانوس انداخت تا قابلیت‌های آن را به نمایش بگذارد. هر چند در آن زمان شایعات زیادی درباره این پروژه مطرح شده بود و از جمله اینکه این هواپیما به علت وزن و بزرگی اساسا قادر به پرواز نیست او ریسک بزرگی کرد تا آن را به پرواز درآورد.
هواپیما سرانجام توسط خود هاگز به پرواز درآمد و با طی مسافت دو کیلومتری تا 20 متری سطح دریا ئرواز کرد و سپس هاگز دوباره آن را روی آب فرود آورد. هرکولس دیگر هیچ وقت به پرواز درنیامد اما هاگز ثابت کرد که این غول می‌تواند پرواز کند.
این هواپیما هم اکنون در موزه هوایی در مک‌مین‌ویل ایالت اوریگان قرار دارد.
منبع : آی تی ایران
6 دیدگاه ها