میلیون‌ها نفر از مردم در دنیاهای مجازی زندگي دومي دارند و در این فضاها یا بازی می‌کنند یا به کسب‌وکار می‌پردازند اما گرگ لستووکا (Greg Lastowka) فکر می‌کند که مرزهای بی‌قانون این فضاها نیاز به نظم و آرامش دارد.
وی به تازگی کتابی با عنوان “عدالت مجازی: قوانین جدید دنیاهای مجازی” نوشته که در آن چگونگی وضع قوانین مربوط به نوآوری، مساله کپی‌رایت و مالکیت معنوی را شرح داده و مرزهایی را برای فضای بی‌در و پیکر دنیاهای مجازی قایل شده است.
در ادامه مصاحبه‌ای را که سایت NewScientist با وی ترتیب داده، می‌خوانید:
چه شد که کتاب “عدالت مجازی” را نوشتی؟
همیشه علاقه وافری به قوانین فناوری و مسایل مربوط به دنیاهای مجازی داشته و دارم و معتقدم که این فضاها همانند یک معدن زغال سنگ‌اند. جامعه امروزی علاقه بسیاری به اینترنت دارد و فضای مجازی اولین گزینه آن برای ورود به شبکه جهانی است؛ همین امر سبب می‌شود که دنیاهای مجازی مملو از کاربر باشند.
به نظر شما ما نیاز به قوانینی داریم که تجارت الکترونیکی، آزادی بیان و مسايل شخصي‌مان را در دنیای مجازی پوشش دهد؟
بله، دقیقا. قوانین مجازی بسیار جالبند، زیرا این فضاها در عین اینکه تخیلی‌اند، بسیار واقعی‌اند. افراد در دنیاهای مجازی سرمایه‌گذاری می‌کنند و زمان واقعی‌شان را صرف این فضا کرده و روابط انسانی واقعی برای خود می‌سازند و سوالی که در این راستا مطرح می‌شود، این است: تا چه حد مسایلی که در فضاهای مجازی اتفاق مي‌افتد باید در فضای فیزیکی یا انجمن‌های آنلاین، ایمیل یا وبلاگ‌ها نمود داشته باشد.
به نظر شما ما بیشتر نیازمند چه نوع قوانینی هستیم؟
باید بیشتر توجه‌مان را معطوف به این مساله کنیم که قوانین کپی‌رایت تا چه حد در نیاهای مجازی که همه چیز به وسیله نرم‌افزار به هم مرتبط می‌شود، صدق می‌کند. در سطحی خاص، قوانین کپی‌رایت نقش حاکمیت حفاظتی را دارد. زمانی که شخصی دنیای مجازی می‌سازد و یا کاربری وارد این دنیا می‌شود با قوانین کپی‌رایت سروکار دارد. کاربران دنیاهایی مجازی همانند سکندلایف معمولا علاوه بر تعامل با دیگر کاربران، محتوا خلق کرده و آن را به فروش می‌گذارند. در واقع نوآوری این افراد با قوانین کپی‌رایت عجین شده است. مساله بعد دارایی‌های مجازی است. دنیاهای مجازی بسیاری وجود دارند که پول رایج خود را داشته و محتوا و اشیای مجازی در درون آنها با پول واقعی ردوبدل می‌شود و حجم این تجارت مجازی روز به روز در حال افزایش است. اگر دقیق‌تر بخواهم بگویم، در حال حاضر میلیاردها دلار پول در جریان این معاملات مجازی مبادله می‌شود، در صورتی که هنوز سیستم قانونی برای این معاملات تعریف نشده است. راهکارهای مربوط به این مسایل، مواردی چون قوانین مالیاتی، دادرسی جزایی سرقت و انتقال دارایی را شامل خواهد شد.
آیا تاکنون با مواردی که در آن کاربران به دلیل انجام معاملاتی در دنیای مجازی مورد سرقت قرار گرفته باشند، سروکار داشتید؟
بله. یکی از این موارد که در کتابم نیز آن را قید کرده‌ام، یک بازیکن حرفه‌ای چینی با نام کیو چگوی (Qiu Chegwei) است. یکی از دوستان کیو، شمشیر اژدهای مجازی او را در بازی آنلاین Legend of Mir 3 دزدید و آن را فروخت. پول آن را در دنیای واقعی به پول واقعی تبدیل کرد و آن را برای خود برداشت. از آنجا که دارایی فروخته شده، هویت غیر عینی داشت و تنها در دنیای مجازی کاربرد داشت، پلیس نتوانست وی را متهم به سرقت کند. این مساله آنقدر کیو را عصبانی کرده بود که دوستش را به قتل رساند و تا آخر عمرش در گوشه زندان افتاد. تا زمانی که هیچ قانونی برای دادوستد مجازی وضع نشود، باز هم شاهد این اتفاقات خواهیم بود. در این صورت دارایی‌ها دست به دست می‌شوند، انتظارات اجتماعی نادیده گرفته می‌شوند و افراد به راحتی می‌توانند کدای مخرب بسازند تا رمزهای عبور دیگران را بدزدند و دارایی‌های مجازی شهروندان مجازی دیگر را سرقت کنند.
تمامی این جرایم و فعالیت‌های شبه بزهکاری می‌توانند در دنیاهای مجازی روی دهند و این واقعیت را نشان دهند که این تجارت مجازی کاملا واقعی است؛ حتی اگر هیچ کدام از این امور در دنیای واقعی وجهه قانونی نداشته باشند.
مطمئنا فناوری روی قوانین تاثیر می‌گذارد. آیا امروزه این اوضاع دچار دگرگونی شده است؟
بله، فکر می‌کنم که همین طور است. در شرایط توسعه فناوری قوانین را تغییر می‌دهد. سازنده یک دنیای مجازی می‌تواند قانون یا فناوری را به عنوان ابزاری برای پیشبرد منافعش به کار بگیرد. این در حالی است که سازندگان دنیای مجازی عموما فناوری را در ابتدا انتخاب می‌کنند. در سال 1999، لورنس لسیگ از عبارت “ضابطه قانون است” استفاده کرد. این عبارت امروزه در مورد دنیاهای مجازی صدق می‌کند. اگر طبیعت و اساس شبیه‌سازی را -مانند اینکه جاذبه چگونه باشد، افراد چگونه راه بروند، کجا بروند و چه بتوانند بگویند- کنترل کنید، این قدرت را دارید که بر محیط تسلط پیدا کنید؛ به طوری که هیچ قدرتی در فضای واقعی با آن برابری نخواهد کرد.
به این ترتیب آیا قوانین مجازی ممکن است قوی از کار درآیند؟
دولت می‌تواند اقدامات بسیاری را در هر زمینه انجام دهد، ولی هیچ گاه نمی‌تواند قانون جاذبه را برعکس کند. سازندگان دنیاهای مجازی می‌توانند با حفظ نظارت بر این فضاهای مجازی و تعاملات بین فردی اقدامات سازنده‌ای در این مسیر انجام دهند.
به طور مثال، سازندگان جامعه آنلاین LambdaMoo، سیستمی را برای تنبیه مجرمان آنلاین ابداع کرده‌اند. اگر کاربری در این دنیا عمل اشتباهی انجام دهد، آواتار یا شخصیت مجازی آن به شکل یک وزغ درمی‌آید. در واقع، فناوری یک گام جلوتر از قانون گام برداشته است.
منبع : فناوران
