نام نویسنده: شبنم کهن‌چی
آی تی ایران – سال‌ها پیش، اینترنت و امکانی که به کاربران برای دستیابی به اطلاعات می‌داد، تهدید بزرگی برای دولت‌ها شمرده می‌شد که آنها را به وحشت انداخته بود. آنها به راه‌کارهای مختلفی متوسل می‌شدند تا کاربران را از فضای مجازی دور نگاه دارند. یکی از اصلی‌ترین ابزار برای این‌کار، ابزار فرهنگی بود. دولت‌ها سعی داشتند با تاثیرگذاری در ذهن مردم سعی در تهدیدآمیز جلوه دادن اینترنت داشتند.
این هراس و وحشت و تلاش‌ها متعلق به زمانی بود که دولتمردان هنوز از مزیت‌های اینترنت که ناشی از استفاده صحیح می‌شد اطلاع نداشتند. کمی بعد بیشتر دولت‌ها از اینترنت و گسترش آن استقبال کردند اما فراموش نکردند که استفاده نادرست از آن می‌تواند به جامعه و کشورشان آسیب وارد کند. بنابراین به تدوین قوانین و فرهنگ‌سازی و اطلاع رسانی روی آوردند و برای اطمینان خاطر راه‌کاری به نام فیلترینگ را در دستور کار خود قرار دادند.
ایران نیز از این قاعده مستثنی نماند.
امروز می‌بینیم که فیلتر کردن و نظارت و کنترل بر سایت‌های اینترنتی از سوی چندین سازمان و نهاد دولتی اعمال می‌شود. و دولت نشان داده در زمینه فیلترینگ جدیت و سخت‌گیری به خرج می‌دهد. اما در این راه تنها به فیلتر کردن سایت‌ها اکتفا نشده. مسوولان طرح‌های مختلفی ارایه دادند تا بتواند سیل اطلاعاتی را که به سوی کاربران سرازیر می‌شود را غربال کنند. پایگاه ملی فیلترینگ یکی از این طرح‌ها بود که روزها ابتدای مطرح شدنش، کاربران و گردانندگان سایت‌ها را به وحشت انداخت. بودجه‌ای به آن تخصیص یافت و برنامه زمانبندی شده‌ای نیز تدوین شد. اما هنوز خبری از پیشرفت و راه‌اندازی پیشرفت این پایگاه نیست. بعد از آن هیاهوی اینترنت ملی به راه افتاد که انتقادات زیادی را برانگیخت. مبلغ سنگینی به اجرای این طرح که از نظر کاربران صافی محسوب می‌شد، اختصاص یافت. اما هنوز از این طرح هم خبری نیست.
حالا میان این همه بی خبری و بلاتکلیفی و نیمه‌کاره ماندن، خبر جدیدی ا می‌شنویم: اجرای طرح متما (مركز توسعه و مديريت اينترنت) ! گویا مسوولان برای کنترل دقیق و غربال کردن اطلاعات مصمم هستند اما هیچ کدام از طرح‌های تعریف شده به سرانجام نمی‌رسد و باز هم اصرار دارند هزینه گزاف‌تر از قبلی بپردازند. هر بار نامی مطرح و برنامه‌ای تدوین می‌شود و بودجه‌ای اختصاص می‌یابد و تمام. شاید کمی از این اصرار در کنترل اینترنت اگر در همت اجرای طرح‌ها، مسوولان زودتر به نتیجه می‌رسیدند. گویا تمام کاری که باید انجام شود همین است.حالا باید منتظر ماند تا با تاخیر در اجرای متما روبرو شویم و با ارایه آماری از هزینه‌های انجام شده، یادداشت و گزارش و مصاحبه ای منتشر کنیم و…برویم سراغ طرح بعدی.
