نام نویسنده: علي اصلان شهلا
فناوران – فعالان بازار ICT ایران، 12 تیرماه 1384 را به سختی از یاد می برند. روزی که سازمان نظام صنفی رایانه‌ای کشور برای حمایت از بخش خصوصی فعال حوزه IT فعاليت خود را آغاز کرد. درست دو سال پیش فعالان بازار دست به دست هم دادند تا با اتحاد بتوانند هم حق خود را از بازار ایران بگیرند و هم خود حلال مشکلات خود باشند و کاری کنند كه به شکایات صنفی در صنف رسیدگی شود.
البته تشکیل این سازمان جدید بی دردسر هم نبود. دودستگی از همان روزهاي اول آغاز شد. برخی انجمن‌ها مانند انجمن شرکت های انفورماتیک به جای موازی کاری به اتحاد روی آوردند و تصمیم به ادغام در سازمان گرفتند. برخی انجمن‌ها نیز به مخالفت با تشکیل این سازمان پرداختند و به این ترتیب مجمع تشكل‌هاي صنفي موازی با سازمان نظام صنفی به فعالیت خود ادامه داد.
اینکه چرا اتحاد بزرگ به وجود نیامد سوالی است که پاسخ دادن به آن کار مشکلی است. اما شاید پاسخ به این سوال که امروز این دو دستگی و گاهی چند دستگی بهتر است و یا اتحاد، آسان‌تر باشد. نظام صنفی نهادی با اختیارات قانونی است که انتخابات آن دموکراتیک برگزار می شود و هر عضوی شانس برابر برای حضور در هیات مدیره استان‌ها و یا شورای مرکزی را دارد.
این سازمان مورد حمایت قانون است. همان طور که قانون نام صنفی رایانه‌ای این حمايت را چنین تعریف می کند: “قواعد و مقرراتي است كه در جهت ساماندهي، ايجاد تشكيلات، تعيين وظایف و نظم بخشي به فعاليت تجاري رايانه‌اي مجاز و حمايت از حقوق پديدآورندگان نرم افزار وضع و تحت نظارت شوراي عالي انفورماتيك كشور تنظيم و تنسيق مي گردد و از اين پس “نظام صنفي رايانه‌اي” خوانده مي شود.”
با توجه به این تعریف، قدرت نظام صنفی برای نظم بخشی به بازار و برخورد با متخلفان از سوی قانون به رسمیت شناخته شده است. پس چه بهتر كه در كنار وجود انجمن‌هاي تخصصي، انرژي و امكانات فعالين حوزه بيش و پيش از هر جايي، در اختيار سازمان قرار گيرد. چه آن که اختیارات انجمن‌ها به مراتب کمتر از سازمان است و اتحاد، باید برای به دست آوردن قدرت بیش‌تر بخش خصوصي شکل بگیرد.
از سوی دیگر آغاز به فعالیت سازمان نظام صنفی در 13 استان و عضویت بیش از 3 هزار واحد صنفی گرچه از توسعه کند این سازمان حکایت می‌کند، اما لاک‌پشتی حرکت کردن بهتر از ایستادن و توقف است.
کاش سال دیگر و در سال‌روز تولد نظام صنفی رایانه ای، سازمان همه استان های کشور تشکیل شده باشد، تمام واحدهای صنفی از حق خود برای عضویت در سازمان استفاده کرده باشند و انجمن‌ها اختلافات خود با سازمان را کنار گذاشته باشند تا اتحاد و اتفاق بخش خصوصی حوزه IT، بازاری قوی و پر رونق با کم ترین دخالت غیر صنفی ها را به وجود آورد. اگر بلند مدت بیندیشیم، باید باور کنیم که این به نفع همه است.
