نام نویسنده: امیر حسین نامور
بزرگراه فناوری –
خوانندگان عزیز! خواهران! برادران و اعضای محترم هیات‌منصفه!
این ستون بعد از حراج هفته قبل با قیمت مقطوع به فروش رسید و لذا خواهشمند است دیگر قیمت پیشنهادی برای اینجانب و سایر اعضای محترم شورای تیتر نفرستید. متاسفانه به‌دلایل امنیتی قادر به اعلام نام خریدار و قیمت خریداری شده این ستون (بدون احتساب تخفیف‌های لازم) نیستیم و قرار بر این است که در این ستون به‌طور مخفیانه تبلیغ این شرکت محترم و آن محصول محترم‌ترشان را بکنیم. اما از شما چه پنهان که اگر کسی این ستون ا تا آخر بخواند و متوجه نشود که ما این ستون را به کجا فروخته‌ایم، باید هر شب ده مرتبه از صفحه 9 و 10 این هفته‌نامه رونویسی کند و هر پنج ساعت سه بار با صدای بلند بگوید: کشتم شپش شپش‌کش شش پا را و روزی سه بار از بزرگراه‌های چمران، همت و مدرس با سرعت آرام بگذرد و فقط به اطراف نگاه کند. از قدیم گفتن تعداد سطرهای ستون فروخته شده را نمی‌شمارند.
زرگنده: از کی تا حالا تنها ستون این هفته‌نامه را هم که به مسایل داخلی اختصاص دارد می‌فروشند؟
باغستان: ببین خرابش نکن دیگه. وقتی تیتر اول هفته‌نامه را دو هفته پشت سر هم می‌فروشند، دیگر یک ستون که ارزش صحبت کردن ندارد.
جریشی: خب دوستان، حرف اضافه ممنوع! لطفا فقط در راستای صاحب این ستون صحبت بفرمایید.
زرگنده: آقا این تبلیغات زرد کنار بزرگراه‌ها را دیده‌اید؟ از کی تا حالا دو تا پسر جوان خوشگل تو تبلیغات این‌جور به هم لبخند می‌زنند؟
باغستان: از کی تا حالا سیم‌کارت را اول می‌فروشند و بعد از مکالمه هزینه آن را می‌گیرند؟
تجریشی: از کی تا حالا اول سیم‌کارت را می‌فروشند، بعد شبکه را توسعه می‌دهند؟
زرگنده: آقایان اجازه بدهید همین جا اعلام کنم 30 دقیقه‌ای میهمان ایشان هستید.
باغستان: باز خدا اجرشان بدهد حداقل این‌جوری کمی ما را با این شبکه‌شان بی‌حساب می‌کند.
تجریشی: ببین تو که دستت به دهنت می‌رسه اگر سیم‌کارت اون‌ها را نخری، الهی دستت بشکنه.
زرگنده: گوش کن ببین بهت چی می‌گم، کاسه‌کوزه‌تو جمع می‌کنی می‌ری یک سیم‌کارت می‌خری.
باغستان: خب کافیه! بلند شین کاسه‌کوزه‌تونو جمع کنید بریم یک تیتر از همین حرف‌ها دربیاریم.
