بی بی سی – اهمیت دنیای مجازی در زندگی روزمره ما چنان است که دست کم گرفتن آن به سادگی ممکن نیست.
تهیه کنندگان برنامه “برادر بزرگ” (Big Brother) تلویزیون واقع نما(Reality TV)، می گویند که قصد دارند تا سری ویژه ای از این برنامه با شرکت پرسوناژهای مجازی بسازند.
شرکت کنندگان یا کسانی که این پرسوناژها را که شبیه آدمک های کارتونی هستند، روی اینترنت خلق می کنند، در خانه ای با دیوارهای شیشه ای ساکن خواهند شد، برنده این برنامه صاحب همه جزیره “زندگی دوم” می شوند.
فضای اجتماعی
بازنمایی “برادر بزرگ” در فضای مجازی موضوعی بحث برانگیز است. شاید جورج اورول در این باره چنین می نوشت: “اگر می خواهید تصوری از آینده داشته باشید، یک مدیر ریشوی سیستم را در نظر بیاورید که همیشه سرور را کنترل می کند.”
اگر چه ممکن است”زندگی دوم” هم نوع دیگری از سرگرمی آن لاین به شمار برود اما در واقع نمایانگر واقعی کاربرد فضای آن لاین است.
در حال حاضر بیش از یک میلیون نفر از این بازی سه بعدی آن لاین استقبال کرده اند.
شرکت کنندگان در این بازی می توانند لباس های متفاوت بر تن شخصيتهايی که خلق می کنند بپوشانند و یا در دنیای مجازی پرواز کردن با هواپیما را تجربه کنند.
بسیاری از شرکت کنندگان وقت بسیاری را برای بازی سپری می کنند و از ابزارهای موجود در این بازی برای خلق فضای مجازی که دیگران را نیز به مشارکت در آن ترغیب می کند، استفاده می کنند.
ارتباط اجتماعی مجازی
ایده جالبی است که به مردم بگویید به یک خانه مجازی سه بعدی بر روی اینترنت بروند که تصاویر مورد علاقه شما بر روی دیوارها نصب شده است، آخرین نوشته هایتان در وبلاگ خودتان را روی میز بخوانند و تقویم و برنامه کاری تان را روی در یخچال ببینند.
ولی”زندگی دوم” چیزی بیشتر از این هاست. جایی است که فن آوری و ارتباط اجتماعی در فضای مجازی مجالی برای آزمون می یابد.
شاید ما هنوز در مراحل نخست پدیداری فضای آن لاین قابل استفاده باشیم، بنابراین چاره ای نداریم جز آن که با بازی در آن، کودکی دومی را به جای زندگی دوم اینترنتی، تجربه کنیم.
