نام نویسنده: امیرحسین نامور
بزرگراه فناوری – آرتور از اول هفته پیداش نبود و از اول هفته هم اینترنت مرتب قطع و وصل می‌شد. ما که نفهمیدیم تقصیر ISP بود، تقصیر مخابرات بود، کابل‌برگردان بود یا لنگر زده بود به فیبر.
حتی همین الان که دارم این‌ها را می‌نویسم اینترنت را داریم با بدبختی از سیم میکشیم بیرون، انگاری برگشتیم به دوران ماقبل اینترنت با همان کیبردها و کیس‌های عهد قجر و مانیتورهای دوران مزوزویید. جلسه شورای تیتر با سرعت یک کیلوبیت بر ثانیه آغاز شد:
زرگنده: این سرعت اینترنت هم شده دردسر. یک بار کمش می‌کنن یک بار زیادش می‌کنن. یک بار می‌گن باید کاربران پهنای باند بیشتری داشته باشن، یک بار می‌گن یک میلیون کافیه. ما نفهمیدیم این‌جا چی خوبه؟
تجریشی: سرعت مثل فرزند می‌مونه، هرچه کمتر بهتر.
باغستان: اگر به قوانین راهنمایی و رانندگی هم رجوع کنیم می‌بینیم که همیشه سرعت پایین توصیه شده. اگر آروم بری خیلی بهتر از اینه که مثل من وسط اتوبا ماشینت را بفرستن پارکینگ.
زرگنده: پس چرا یک‌دفعه پا رو گذاشته بودن روی گاز و می‌خواستن پهنای باند رو برسونن به فضا؟
تجریشی: سیاستگذاری یعنی همین، یعنی یک روز باید اینترنت بره بالای دو مگابیت، یک روز بیاد زیر 128، اینه معنی و مفهوم رگولاتوری دیگه.
باغستان: این کاربرها هم دیگر شورش را درآورده‌اند. اصلا چه معنی داره همه اینترنت پرسرعت داشته باشن، این DIAL UP عالی کار می‌کنه هیچ مشکل غیر اخلاقی هم نداره.
زرگنده: من اتفاقا می‌خواستم از این اینترنت بی‌سیم‌ها بگیرم، پشیمون شدم.
باغستان: از موقعی که با این اینترنت سروکار داریم، جز قطع، وصل، کاهش، کترل و… چیز دیگری نمی‌شنویم. این دندان لق را بکنیم بندازیم دور راحت شیم.
تجریشی: اعتیادآوره، آخر و عاقبت هم نداره.
باغستان: مشکل اینترنت و پورت پرسرعت نیست، مشکل این برنامه چهارمه که باید یک میلیون و نیم کاربر اینترنت پرسرعت داشته باشیم.
زرگنده: برنامه کدومه؟ کاربر کجاست؟ SLA چیه؟
تجریشی: فعلا خود سازمان برنامه‌اش هم روی هواست، کی پی‌گیری می‌کنه، الان چند تا کاربر داریم، شما می‌دانستید واحد سنجش سرعت اینترنت کیلوست. خب همینه که کیلویی شده اینترنت ما.
باغستان: بسیار خوب، به آرتور بگید همه این کامپیوترها را خاموش کنه همه بروند خانه. بروید استراحت کنید. بروید.
