نام نویسنده: سهيل مظلوم واجارى
عصر ارتباط – آنان كه سال‌هاى آغازين انقلاب را به ياد دارند، خوب مى‌دانند كه در آستانه پيروزى شكوهمندش و در روزهاى پس از آن به ناگاه چندين حزب و گروه سياسى پا به عرصه وجود نهاده و با تبليغات فراوان و انتشار روزنامه‌ها و بولت ها و انجام اقدامات تخريبى نظير وقايع تركمن صحرا چنان تصورى را به جامعه القا مى‌كردند كه تمام بضاعت و توان انقلاب در داخل اين گروه‌ها خلاصه مى‌شود.
بخشى از اين گروه‌ها در آستانه رفراندوم دوازدهم فروردين علم مخالفت با اصل تشكيل جمهورى اسلامى را سر دادند. ميزان آراى 2/98 درصدى موافقان تشكيل آن وزن اين گروه‌ها را نشان داد. در ادامه راه تعداد ديگرى از اين گروه‌ها نيز در ساير انتخابات نظير تشكيل مجلس خبرگان قانون اساسى، اولين دوره رياست جمهورى و اولين دوره مجلس شوراى اسلامى نيز وزن خود را نشان دادند و در نهايت با خلق ماجراجويى هاى منتهى به خردادماه سال 60 دموكراسى نوپاى برآمده از انقلاب اسلامى را تحت‌الشعاع عمليات خود قرار دادند.
نقطه اشتراك همه اين گروه‌ها كه طيف وسيعى از سلطنت‌طلبان، مذهبى‌هاى منحرف و چپ‌هاى افراطى را پوشش مى‌داند، ذكر اين نكته بود كه هيچ‌كدام از آنها نه‌تنها تعداد اعضاى خود را به‌طور شفاف اعلام نمى‌كردند، حتى از معرفى اعضاى شوراى مركزى و اداره كننده خود نيز (البته به بهانه‌هاى امنيتى و نظاير آن) پرهيز داشتند.
امروز پس از گذشت بيش از ربع قرن از آن ايام در جامعه فناورى اطلاعات و ارتباطات نيز شاهد همان ماجراها هستيم. نوع اقدامات تخريبى و جنجال‌هاى تبليغاتى و شانتاژهاى روانى ايجاد شده ان تصور را به وجود مى‌آورد كه ظاهراً جوانان پرشور طرفدار آن گروه‌ها امروز صحنه گردان اين وقايع هستند.
برخى در آستانه انتخابات نظام صنفى رايانه‌اى استان تهران كه خوشبختانه پس از برگزارى انتخابات در حداقل نه استان ديگر در حال انجام بود، چنان از دستپاچگى و عجله برگزاركنندگان فرياد برمى‌آوردند كه انگار برگزارى انتخابات در يك تصميم يك شبه عملى گرديده است.
البته با اين حال متينگ انتخاباتى خود را برگزار و در روز راى‌گيرى نيز برخى از آنها با كسب اطلاع از وضعيت آراى احتمالى نامزدهاى موردنظر با تحريم پر سروصداى خود باعث شدند كه حدود 60 راى از قريب 1100 راى به درو صندوق‌هاى راى‌گيرى ريخته نشود.
پس از تشكيل سازمان و اعطاى حكم رياست آن توسط رئيس جمهور وقت، با فرصت‌طلبى از تغيير دولت همان افرادى كه تا قبل از انتخابات رياست جمهورى SMSهاى آنچنانى كه در آن روزها عليه يك كانديدا كه بعدها نيز پيروز انتخابات شد ارسال مى كردند، فرياد «وا عدالتا» سرداده و تظلم‌خواهى نمودند. اين دوستان پس از نااميدى از توسل به مراجع قانونى و نظارتى براى حذف و نابودى سازمان، اينك دست به كار نقشه جديدى شده‌اند. به بهانه‌اى به حضور يكى از مقامات مسئول مى‌رسند و پس از جلسه كليه آمال و آرزوهاى خود را مستقل از ارتباط با آن موضوع با سمت مسئول مربوطه، به عنوان نتايج و دستاوردهاى جلسه در قالب مصاحبه‌ها و … مطرح مى‌نمايند.
تبليغات
راز و رمز يک سرويس هاستينگ خوب چيه ؟
وب رمز – www.webramz.com
آنچه باعث شادى است اين است كه آحاد صنف كه در انتخابات مختلف همواره حضور هوشمندانه خود را نشان داده‌اند، اين افراد را شناخته و به نوع نگرش آنان پى برده‌اند به طورى كه از سال 77 تاكنون حتى در يك صحنه انتخاباتى درون صنفى واجد موفقيت اندكى حتى در سطح اعضاى على‌البدل نيز نبوده‌اند.
پس طبيعى مى‌نمايد كه در خوشبينانه‌ترين حالت براى ارضاى حس جاه‌طلبى و در ساير حالت‌ها براى كسب منافع ديگر دست به دامن ايجاد و توسعه شبه تشكل‌هايى زده كه كسى بدرستى از تعداد. نام و نشانى اعضاى آنها اطلاعى ندارد بطورى كه در برخى از آنها برگزارى مجمع عمومى و انتخابات اعضاى هيات مديره جديد تا يك ماه پس از با اصطلاح برگزارى آن حتى از نگاه تيزبين خبرنگاران اين حوزه نيز پوشيده نگاه داشته مى‌شود.
اما آنچه كه بايد به عنوان هشدار تلقى گردد، اين است كه مطابق مثل معروف «الغريق يتشبث بالحشيش” كسانى كه تاب تحمل شرايط جديد صنف فناورى اطلاعات و ارتباطات را ندارند، حاضرند براى بقاى خود دست به هر اقدامى بزنند كه با هرج و مرج فضا را آشفته كرده و با سوءاستفاده از آشفته بازار ايجاد شده به اميد “صيد ماهى” سعى در اقداماتى نمايند كه از بيخ و بن فاقد هرگونه وجاهت و ريشه قانونى مى‌باشد. به عنوان مثال و فقط به عنوان مثال مى‌توان گفت كه فرضاً شخصى با يكى از مقامات كه هيچ گونه ارتباطى با برگزارى نمايشگاه ندارد، جلسه‌اى مى‌گذارد و پس از جلسه اعلام مى‌نمايد كه فلانى (همان كسى كه مسئوليتش هيچ ارتباطى با نمايشگاه ندارد) با برگزارى نمايشگاه فلان موافقت نموده و لابد پس از آن هم اعلام مى‌كنند كه هر كس بخواهد در اين نمايشگاه ثبت نام كند، به فلان حساب پول بريزد و بعد هم خدا مى داند.
مسلماً اين اتفاق تاكنون به وقوع نپيوسته است ولى سابقه كسانى كه وقتى مستقيماٌ از سوى رسانه ها متهم به كلاهبردارى در روز روشن شده و هيچ واكنشى از خود بروز نمى كنند اين سوال را مطرح مى سازد كه راستى بعضى ها از قبل ايجاد جو تبليغات روانى و شانتاژ دنبال چه نمدى براى چه كلاهى هستند؟!
