نام نویسنده: شهرام شريف
ابرار اقتصادى – هشتمين نمايشگاه الكامپ (الكترونيك، كامپيوتر و تجارت الكترونيك) روز گذشته به كار خود پايان داد و اكنون پس از پايان پنج روز برگزارى اين نمايشگاه راه براى يك قضاوت همه جانبه آماده شده است.
از نخستين روز برگزارى نمايشگاه آنچه بيشتر جلب توجه ميكرد، تقسيم‌بندى شركت‌هاى شركت كننده در نمايشگاه به دو گروه عضوانجمن و غيرعضوانجمن بود، قطعاً هيچ كارشناس و آگاهى در اين زمينه نمى‌توانست دليل اين اقدام برگزاركنندگان را درك كند، چرا كه چنين تقسيم‌بندى براى نمايشگاهى كه عنوان بين‌المللى را بردوش خود دارد، معنا نمى‌يافت.
آيا متوليان با چنين كارى خواستار ايجاد تمايز و تفاوت بين شركت‌هاى حاضر در نمايشگاه هستند؟ آيا چنين وضعيتى نشان‌دهنده توجه انجمن شركت‌هاى انفورماتيك با تمايلات و نزديكى به دولت و به شركت‌هاى دولتى خواسته است به نوعى منافع شركت‌هاى دولتى را تأمين كند؟ قطعاً پاسخ به اين پرسشها را مسئولان انجمن بايد بيان كنند.
اگر از اين موضوع صرفنظر كنيم، پرسشى كه براى بيشتر بازديدكنندگان علاقه‌مند به كامپيوتر و دنياى ارتباطات پيش مى‌آمد، اين موضوع ود كه هدف از برگزارى چنين نمايشگاه‌هايى چيست؟ در گذر از وضعيت بسيارى از نمايشگاه‌هاى معتبر در مى‌يابيم تجارت و تبليغ براى فروش كالا نخستين هدف برگزارى چنين نمايشگاه‌هايى است، اما در كنار اين اهداف كلان‌ترى هم مدنظر است، بالا بردن توان اقتصادى و تشويق به سرمايه‌گذارى خارجى و داخلى و همچنين ارتقاى سطح دانش عموم از آن جمله است.
اما در مقايسه نمونه ايرانى فقط به بخش درآمدزايى از كنار ايجاد غرفه‌ها توجه مى‌كند، چنان كه مسئول يك غرفه در گفت‌وگو با نشريه روزانه نمايشگاه مى‌گويد: تعرفه‌هاى متراژ در نمايشگاه بالاست و هزينه‌هاى آن براى شركت‌هاى جوان‌تر و كم‌بنيه‌تر سنگين است.
وى مى‌گويد: يكى ديگر از مشكلات شركت‌ها فرصت كوتاه آنها براى آماده‌سازى و تجهيز متناسب با نمايشگاه بود كه باعث شده تا برخى شركت‌ها به رغم هزينه سنگينى كه براى اجاره فضا پرداخته‌اند و برنامه‌اى كه براى معرفى خود در نمايشگاه داشتند، نتوانند به موقع آماده پذيرايى از بازديدكنندگان شوند. (به نقل از ويژه‌نامه شماره 3 نمايشگاه) در همين حال تعداد غرفه‌ها، نحوه تنظيم قرارداد و ميزان اجاره نيز از موضوعاتى بود كه سخت مورد مناقشه بوده است. در مراجعه به هر غرفه‌دار دريافتيم قيمت پايه هر غرفه با غرفه ديگر تفاوت مى‌كند و اين ميزان براى شركت‌هايى كه عضو هيئت مديره انجمن شركت‌هاى انفورماتيك هستند، بسيار پايين است. در حقيقت چنين تفاوتى نشان‌دهنده تبعيض آشكارى بود كه ميان شركت‌كنندگان قائل شده بود.
موضوع تقسيم غرفه‌ها و ايجاد فروشگاه (Shopper) در محوطه نمايشگاه نيز نشان‌دهنده اين بود كه شركت‌ها در پروسه حضور در نمايشگاه به نوعى سليقه‌اى تقسيم‌بندى شده‌اند. اين موضوع از طرفى هم مورد اعتراض متولى نمايشگاه‌هاى بين‌المللى قرار گرفت و به تعطيلى يك روزه Shopper توسط حراست نمايشگاه انجاميد. (به نقل از ويژه‌نامه شماره 4 انجمن) فقدان اطلاع رسانى (چه اينترنتى و چه حضورى) ضعف هميشگى نمايشگاه‌هايى از اين دست اس، ولى در اين نمايشگاه واقعاً نبود يك سايت اينترنتى يا محلى براى انتشار اخبار و نداشتن هماهنگى با مطبوعات واقعاً لطمات زيادى به نمايشگاه زد.
زمانى كه از پخش ويژه‌نامه كامپيوتر ابرار اقتصادى در داخل سالن‌ها جلوگيرى مى‌شود، آيا اين شائبه به وجود نمى‌آيد كه متوليان نمايشگاه حاضر به تحمل چند خط انتقاد هم به خود نيستند؟ از طرفى اين ضعف اطلاع‌رسانى به شكلى مردم را هم درمى‌گرفت، بازديدكنندگان با تنها برگه راهنمايى كه بايد آن را به زحمت و مشقت تمام تهيه مى‌كردند، قادر به پيدا كردن غرفه يك شركت خاص نبودند و مجبور مى‌شدند چند ساعت هم غرفه‌ها را جست‌وجو كنند تا گر به طور اتفاقى به غرفه مورد نظر دست پيدا كنند.
با اين همه امسال حضور بخش خصوصى با وجود چنين مشكلاتى و چنين هزينه‌هايى نشان‌دهنده درك بالاى مديران شركت‌هاى خصوصى از نمايشگاه‌هايى از اين دست بود.
در حقيقت شركت‌هاى خصوصى با تزيين ابتكارى غرفه‌هاى خود و توسل به روش‌هاى رقابت‌جويانه، در اين ميان بخشى از اين روش‌ها شامل موارد آموزشى و ايجاد سخنرانى‌ها و سمينارهايى بود كه به ارتقاى دانش و علم بازديدكنندگان مى‌انجاميد، اما در مقايسه يك شركت دولتى با دعوت از جريان تلويزيونى و برنامه‌هاى طنز عملاً نمايشگاه را با جشن عروسى و پايكوبى اشتباه گرفته‌بود.
مثلاً تصور كنيد در ميان انبوهى از كامپيوترها و مانيتورها و سخت‌افزارهاى كامپيوترى مجرى برنامه خانواده راديو و تلويزيون آقاى ه.ش از طريق اكوهاى پرقدرتى كه سالن را به لرزه مى‌انداختند خطاب به مردم مى‌گويند: «هركس عكس مادرزنش را دارد بيايد و جايزه بگيرد.» آيا اين راه ارتقاى فرهنگ انفورماتيكى است؟ آيا نمايشگاه كامپيوتر هم بايد به سطح عامه‌پسندى از برنامه‌هاى ديدارى و شنيدارى و سرگرم‌كننده تنزل پيداكند؟ تعجب اينجاست كه دوستانى چون نصرالله‌جهانگرد و برخى از كارشناسان ديگر كه حداقل نمونه‌هاى متعددى از چنين نمايشگاه‌هايى را در خارج از كشور ديده‌اند نيز متعرض آن نمى‌شوند و در بازديد از نمايشگاه آن را موفق‌تر از گذشته مى‌دانند.
به‌نظر مى‌رسد در شرايط فعلى لزوم ايجاد استاندارد براى چگونگى برگزارى نمايشگاه‌هايى از اين دست از به دست آوردن مبلغى از قبال اجاره غرفه‌ها مهم‌تر باشد.
نمايشگاه هشتم الكامپ نه تنها ظرفيت‌هاى انفورماتيكى و ارتباطى ما را به نمايش نمى‌گذاشت، بلكه تصور نامناسبى را نيز از اين عرصه به همه نشان داد.
