بى بى سى – چين شديدا تلاش مى کند با گسترش اينترنت مردم اين کشور را به سوى آينده اى پيشرفته راهبر شود، اما اين کار بدون شک با آزادى هايى که در اينترنت سرشته است همراه خواهد بود. ديويد جيميسون در شانگهاى چگونگى مقابله چين با اين مساله را بررسى مى کند.
حدود 16 ميليون چينى در شانگهاى، شهرى در حال گسترش و مرطوب، زندگى مى کنند. ارقام و داده ها براى اهالى اين شهر تازگى ندارد، اما نحوه استفاده از اين ارقام مساله اى تازه است.
در چين 46 ميليون نفر به اينترنت دسترسى داند و تعداد زيادى از اين گروه ساکن شانگهاى هستند.
46 ميليون چينى به اينترنت دسترسى دارند آنها علاوه بر مرور اينترنت و استفاده از خدمات “پيام رسانى فورى” (Instant messaging) با بازى هايى مثل “ضدحمله” (Counter Strike) سرگرم مى شوند.
دست اندرکاران صنعتى، چين را بازار عظيمى مى دانند که به طور بالقوه از يک ميليارد و سيصد ميليون مصرف کننده برخوردار است.
“باب هيوارد” تحليلگر شرکت “گارتنر” گفت: “چين با پيشى گرفتن از ژاپن در اواخر سال جارى يا اوايل سال آينده به دومين بازار بزرگ رايانه هاى شخصى تبديل خواهد شد.”
وى افزود: “رشد رايانه بسيار بالاست اما تنها بخش کوچکى از جامعه در آ سهيم است. به طور معمول شما بايد مدير پردرآمد يک شرکت باشيد تا بتوانيد در خانه صاحب رايانه باشيد و چيزى نيست که در خانواده هاى متوسط چينى ديده شود.”
اما وى معتقد است که عوامل فرهنگى و سياسى، مانند سياست تک فرزندى چين و ارزش هاى آموزشى در آن، مى تواند به گسترش استفاده از رايانه کمک کند.
آقاى هيوارد گفت: “والدين چينى اگر احساس کنند رايانه براى آموزش فرزندانشان مهم است، براى فراهم کردن آن خيلى چيزها را فدا مى کنند.”
کنترل اينترنت
براى دانش آموزان دبيرستانى در شانگهاى، دسترسى به اينترنت مى تواند به سادگى گرفتن شماره تلفنى باشد که کاربر را از طريق شرکت خدمات رسانى “چاينا تله کام” به اينترنت وصل مى کند.
سرعت تماس بسيار کم و 28 کيلوبايت بر ثانيه است. و البته شبکه اى که آنها بدان دسترسى دارند از قبل سانسور شده است.
اگر بخواهيد سايت هايى مانند روزنامه نيويورک تايمز يا “بى بى سى نيوز” را باز کنيد، اکثر اوقات متوجه مى شود که دسترسى شما به آنها منع مى شود.
فراهم کنندگان خدمات اينترنتى بايد با نصب نرم افزارهاى مسدودکننده که دسترسى به برخى سايت ها را منع مى کند، موافقت کنند.
اما مشخص شده است که ديوار امنيتى چين به دور اينترنت، قابل نفوذ است. همچنين اتصال به اينترنت از طريق يک فراهم کننده خدمات اينترنتى (آى اس پى) ر هنگ کنگ نيز که دسترسى به اينترنت در آن به اندازه داخل چين کنترل شده نيست، آسان است.
شانگهاى، با آسمان خراش ها و بولوارهاى پهنش، شهرى متعلق به قرن بيست و يکم است. اما ظاهر شهر بيننده را به راحتى گمراه مى کند.
براى اين که چين واقعى را ببينيد بايد در يکى از خيابان هاى فرعى قدم بزنيد.
اگر اين کار را بکنيد، به تدريج به برخى از چالش هايى که اين سرزمين وسيع براى پيوستن به عصر اينترنت و شبکه جهانى با آن روبه رو است، آشنا خواهيد شد.
براى بخش اعظم مردم چين که در مناطق دورافتاده روستايى زندگى مى کنند، قيمت يک رايانه شخصى برابر با درآمد سالانه است.
حتى اگر براى رتباط روستاها با جهان خارج سيم کشى تلفن وجود داشته باشد، به قدرى کهنه است که براى اينترنت قابل استفاده نيست.
آقاى هيوارد هشدار مى دهد: “اين خطر وجود دارد که انتظاراتى غيرواقعى از چين وجود داشته باشد.”
“واقعيت اين است که انجام کسب و کار در چين دشوار و نيازمند صبر و حوصله است. بايد مراقب کارهايتان باشيد، برخى از فرصت ها آنقدرها هم که مردم فکر مى کنند عظيم نيست.”
وى افزود: “بايد درباره چين واقع بين و عملگرا بود.”
اين اخطارى تند به شرکت هاى خارجى است که سراب عظيمى در بازار يک ميليارد نفرى چين مى بينند.
