میزان تولید آلایندگی ارتش آمریکا بسیار فراتر از آن چیزی است که تاکنون تصور می‌شد. این نهاد نیز همانند بسیاری از سازمان‌ها دارای مجموعه عظیمی‌از کشتی‌ها، هواپیماهای باری، کامیون‌ها و کانتینترهاست که از آن‌ها برای عملیات‌های خود استفاده می‌کند و انرژی مورد نیاز این تجهیزات نیز از طریق سوخت‌های فسیلی تامین می‌شود.
طبق تحقیقاتی که اخیرا در زمینه انتشاردهنده‌های گازهای گلخانه‌ای صورت گرفته، مشخص شد که نیروهای نظامی آمریکا یکی از بزرگ‌ترین انتشاردهندگان گازهای گلخانه‌ای و آلودگی در جو به شمار می‌روند و سال‌هاست که با مصرف حجم زیادی از سوخت‌های فسیلی، آلایندگی به مراتب بیشتری نسبت به بسیاری از کشورهای جهان تولید می‌کنند.
اگر نیروهای نظامی آمریکا را به عنوان یک کشور در نظر بگیریم، این کشور به در رده چهل‌وهفتمین کشور آلوده‌کننده جو زمین و بین کشورهای پرو و پرتغال جای می‌گیرد. در سال 2017، نیروهای نظامی آمریکا چیزی حدود 269 هزار و 230 بشکه نفت را در روز مصرف می‌کردند که این مقدار معادل 25 هزار کیلوتن کربن دی‌اکسید را روانه جو می‌کند.
نیروی هوایی آمریکا بالغ بر 4.9 میلیارد دلار را خرج سوخت تجهیزات خود کرد. نیروی دریایی و نیروی زمینی آمریکا نیز به ترتیب 2.8 میلیارد دلار و 947 میلیون دلار در این زمینه هزینه کردند. این میزان برای نیروی دریایی آمریکا برابر با 36 میلیون دلار عنوان شده است.
البته دریافت چنین اطلاعاتی از پنتاگون یا دیگر دستگاه‌های دولتی آمریکا، کار بسیار سخت و پیچیده‌ایست. حتی آمریکا برخلاف آن‌چه در پیمان 1997 کیوتو مبنی بر کاهش صدور گازهای گلخانه‌ای آمده، خواستار معافیت ارتش این کشور از ارائه گزارش در این رابطه شد. جدیدترین مورد در این رابطه خروج دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا از توافق پاریس است که برای کاستن انتشار گازهای گلخانه‌ای به امضای بیش از 190 کشور جهان رسید.
این مساله برای نیرهای نظامی آمریکا مثل روز روشن است که اگر روند انتشار آلاینده‌ها به جو به همین منوال ادامه یاد، بی‌تردید عواقب آن که همان تغییرات آب‌وهوایی خواهد بود، گریبان آن‌ها را نیز خواهد گرفت. جالب اینجاست که برخی از پایگاه‌های نظامی آمریکا از هم‌اکنون خود را برای مواجهه با مواردی همچون بالا آمدن سطح آب دریاها آماده کرده‌اند.
البته نیروهای نظامی آمریکا در این زمینه اقداماتی را نیز انجام داده‌اند و تلاش کرده‌اند تا استفاده از سوخت‌های پاک را جایگزین سوخت‌های فسیلی در پایگاه‌های نظامی خود کنند، اما این تلاش‌ها در برابر حجم سوخت‌های تجدیدناپذیر که در روز مصرف و آلودگی‌های آن وارد جو می‌شود، بسیار ناچیز است.
