تکنولوژی

شبكه هاي اختصاصي مجازي (VPN)

نام نویسنده: وحيده ابوالحسن پور – Vahan_ab@yahoo.com

مرکز اطلاعات و مدارک علمی – شبكه جهاني اينترنت بخش حياتي و غيرقابل تفكيك جامعه جهاني است. در واقع شبكه اينترنت ستون فقرات ارتباطات كامپيوتري جهاني در دهه 1990 است زيرا اساسا به تدريج بيشتر شبكه ها را به هم متصل كرده است.در حال حاضر رفته رفته تفكرات منطقه اي و محلي حاكم بر فعاليت هاي تجاري جاي خود را به تفكرات جهاني و سراسري داده اند. امروزه با سازمانهاي زيادي برخورد مي نمائيم كه در سطح يك كشور داراي دفاتر فعال و حتي در سطح دنيا داراي دفاتر متفاوتي مي باشند .

تمام سازمانهاي فوق قبل از هر چيز بدنبال يك اصل بسيار مهم مي باشند : يك روش سريع ، ايمن و قابل اعتماد بمنظور برقراري ارتباط با دفاتر و نمايندگي در اقصي نقاط يك كشور و يا در سطح دنيا بدين منظوربايستي يك شبكه‏‏‌ي گسترده‏ي خصوصي بين شعب اين شركت ايجاد گردد. شبكه‏‌هاي اينترنت كه فقط محدود به يك سازمان يا يك شركت مي‏باشند، به دليل محدوديت‌هاي گسترشي نمي‏توانند چندين سازمان يا شركت را تحت پوشش قرار دهند. شبكه‏‌هاي گسترده نيز كه با خطوط استيجاري راه‌‏اندازي مي‏شوند، در واقع شبكه‏‌هاي گسترده‏ي امني هستند كه بين مراكز سازمان‌ها ايجاد مي‏شوند. پياده‌‏سازي اين شبكه‏‌ها نياز به هزينه‌ زيادي دارد راه‌ حل غلبه بر اين مشكلات، راه‌اندازي يك VPN است.

مقدمه
VPN در يك تعريف كوتاه شبكه‌اي از مدارهاي مجازي براي انتقال ترافيك شخصي است. در واقع پياده‌‏سازي شبكه‌ي خصوصي يك شركت يا سازمان را روي يك شبكه عمومي، VPN گويند.
شبكه‏‌هاي رايانه‏اي به شكل گسترده‏اي در سازمان‏ها و شركت‏هاي اداري و تجاري مورد استفاده قرار مي‏گيرند. اگر يك شركت از نظر جغرافيايي در يك نقط متمركز باشد، ارتباطات بين بخش‏هاي مختلف آن‌را مي‌توان با يك شبكه‏‏‌ي محلي برقرار كرد. اما براي يك شركت بزرگ كه داراي شعب مختلف در نقاط مختلف يك كشور و يا در نقاط مختلف دنيا است و اين شعب نياز دارند كه با هم ارتباطاتِ اطلاعاتيِ امن داشته‏ باشند، بايستي يك شبكه‏‏‌ي گسترده‏ي خصوصي بين شعب اين شركت ايجاد گردد. شبكه‏‌هاي اينترانت كه فقط محدود به يك سازمان يا يك شركت مي‏باشند، به دليل محدوديت‌هاي گسترشي نمي‏توانند چندين سازمان يا شركت را تحت پوشش قرار دهند. شبكه‏‌هاي گسترده نيز كه با خطوط استيجاري راه‌‏اندازي مي‏شوند، در واقع شبكه‏‌هاي گسترده‏ي امني هستند كه بين مراكز سازمان‌ها ايجاد مي‏شوند. پياده‌‏سازي اين شبكه‏‌ها علي‏رغم درصد پايين بهره‌وري، نياز به هزينه‌ زيادي دارد. زيرا، اين‏ شبكه‏‌ها به دليل عدم اشتراك منابع با ديگران، هزينه‏ مواقع عدم استفاده از منابع را نيز بايستي پرداخت كنند. راه‌حل غلبه بر اين مشكلات، راه‌اندازي يك VPN است.

فرستادن حجم زيادي از داده از يك كامپيوتر به كامپيوتر ديگر مثلا” در به هنگام رساني بانك اطلاعاتي يك مشكل شناخته شده و قديمي است . انجام اين كار از طريق Email به دليل محدوديت گنجايش سرويس دهنده Mail نشدني است .استفاده از FTP هم به سرويس دهنده مربوطه و همچنين ذخيره سازي موقت روي فضاي اينترنت نياز دارد كه اصلا” قابل اطمينان نيست .

يكي از راه حل هاي اتصال مستقيم به كامپيوتر مقصد به كمك مودم است كه در اينجا هم علاوه بر مودم ، پيكر بندي كامپيوتر به عنوان سرويس دهنده RAS لازم خواهد بود . از اين گذشته ، هزينه ارتباط تلفني راه دور براي مودم هم قابل تامل است . اما اگر دو كامپيوتر در دو جاي مختلف به اينترنت متصل باشند مي توان از طريق سرويس به اشتراك گذاري فايل در ويندوز بسادگي فايل ها را رد و بدل كرد . در اين حالت ، كاربران مي توانند به سخت ديسك كامپيوترهاي ديگر همچون سخت ديسك كامپيوتر خود دسترسي داشته باشند . به اين ترتيب بسياري از راه هاي رابكاري براي نفوذ كنندگان بسته مي شود .

شبكه هاي شخصي مجازي يا( VPN ( Virtual private Networkها اينگونه مشكلات را حل ميكند . VPN به كمك رمز گذاري روي داده ها ، درون يك شبكه كوچك مي سازد و تنها كسي كه آدرس هاي لازم و رمز عبور را در اختيار داشته باشد مي تواند به اين شبكه وارد شود . مديران شبكه اي كه بيش از اندازه وسواس داشته و محتاط هستند مي توانند VPN را حتي روي شبكه محلي هم پياده كنند . اگر چه نفوذ كنندگان مي توانند به كمك برنامه هاي Packet snifter جريان داده ها را دنبال كنند اما بدون داشتن كليد رمز نمي توانند آنها را بخوانند.

متن کامل مقاله

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

دکمه بازگشت به بالا