«استیو وب» وزیر امور بازنشستگی در بریتانیا به کمک همکارانش سیستم هوشمندی تعریف کرده است تا با بررسی عادات غذایی، استعمال دخانیات، و زمینه‌های اجتماعی–اقتصادی میزان امید به‌زندگی در هر شخص را مشخص کند و به صورت تقریبی زمان فوت هر فرد را نشان دهد تا او بهتر بتواند برای آینده، پس‌انداز یا سرمایه‌گذاری‌های خود تصمیم بگیرد و به عبارت دیگر، دنیای دیجیتالی و هوشمند سرنوشت او را بهتر رقم بزند.
البته این سیستم مشکلاتی را هم به همراه دارد و به عنوان مثال، شخصی که می‌داند مدت زیادی از عمرش باقی مانده است و درآمد کافی برای گذران زندگی ندارد، دچار نگرانی می‌شود. یا اینکه فردی که متوجه شده است مدت زیادی تا پایان عمرش باقی نمانده، می‌تواند وام بزرگی را دریافت کند و نگران پرداخت اقساط آن نباشد. به هر حال، «استیو وب» معتقد است که این فناوری جدید از نظر روانشناختی آسایش زیادی برای عموم جامعه به همراه می‌آورد و البته به صورت همزمان برای شرکت‌های بیمه، بانک‌ها و … یک دستیار دیجیتالی کارآمد محسوب می‌شود.
در حالی سازمان ملل متحد میانگین امید به زندگی در مردم جهان را 70.7 سال پیش‌بینی کرده است، تاکنون فکر کرده‌اید که اگر بدانید چند روز از عمرتان باقی مانده است چه کاری برای تحقق آرزوهای خود انجام می‌دهید و چقدر فکر می‌کنید که دیگران توانسته‌اند در عمر کوتاه‌شان آرزوهای خود را محقق کنند؟
آرشیو دیجیتالی آرزوها
دولت بریتانیا آرشیو بزرگی را به صورت آنلاین منتشر کرده است که 41 میلیون آرزوی مکتوب مربوط به مردم این منطقه را از سال 1858 به بعد شامل می‌شود و در آن دست‌نوشته‌هایی از اشخاص بزرگی چون «چارلز دیکنز» نویسنده مشهور، «وینستون چرچیل» سیاستمدار، «آلان تورینگ» پدر علوم رایانه و … وجود دارد و در بخشی از این آرشیو آرزوی محققان و دانشمندان بزرگی که طی قرون 19 و 20 میلادی قصد داشتند با اقدامات خود بزرگترین تاثیر را در جامعه بشری برجا بگذارند، آورده شده است.
برای این اتفاق دادگاه عالی بریتانیا(HMCTS) نظر مثبت خود را اعلام کرد و مرکز Iron Mountain متولی مدیریت اطلاعات و اسناد این کشور سامانه‌ای ارایه نمود که به موجب آن همه مردم جهان می‌توانند به صورت آنلاین آرزوهای 150 ساله یک ملت را مشاهده کنند. این مرکز معتقد است که اجرای این پروژه به مردم امکان می‌دهد خود را به تاریخ متصل کنند و دریابند که در زندگی شخصی افراد بزرگ و صاحب‌نام چه می‌گذشته است.
در توضیحات این سایت آمده است که آرزوهای عموم مردم در تاریخ بریتانیا به صورت رایگان ارایه شده است و البته اگر قرار باشد کاربران اسکن دست‌نوشته‌های بزرگان تاریخ را بارگذاری کنند تا در جریان آرزوی آنها قرار بگیرند، به‌ازای هر کدام از آنها باید 10 پوند معادل 15.5 دلار بپردازند. این سایت یک جست‌وجوگر ویژه را نیز در خود جا داده است که در آن می‌توانید با وارد کردن نام شخص یا سال وفات، آرزوهای او را پیدا کنید و البته در برخی موارد ممکن است که پس از ثبت درخواست 10 روز طول بکشد تا مرکز مربوطه آرزوی شخص مورد نظر را بیابد. این سامانه بخش دیگری را هم شامل می‌شود که در آن می‌توانید آرزوهای خود را در آرشیو دیجیتالی ثبت کنید و آن را برای آیندگان به یادگار بگذارید.
«چارلز دیکنز» نویسنده کتاب‌های مشهوری چون «اولیور توئیست»، «دیوید کاپرفیلد» و «خانه متروک» در آرزوهای خود نوشته که متاسفانه هیچ اثر قابل ملاحظه‌ای برجا نگذاشته است و تلاش می‌کند آثاری به چاپ برساند که مردم جهان همواره یاد کشور او را گرامی بدارند. البته این آرزوی دیکنز در زمان حیاتش محقق شد و سال 1870 که او در سن 58 سالگی از دنیا رفت، با فروش کتاب‌های خود 80 هزار پوند سرمایه داشت که این رقم معادل 7 میلیون پوند کنونی ارزش دارد. او در بخش دیگری از آرزوهای خود نوشته بود: «از شما می‌خواهم که پس از مرگم مرا در مقبره معمولی، به دور از خودنمایی و با حداقل هزینه دفن کنید. دوست ندارم عزادارانی که در مراسم تدفین من حاضر می‌شوند روسری، کت و لباس‌های بلند به تن کنند».
چرچیل که در زمان جنگ جهانی دوم نخست‌وزیری بریتانیا را در اختیار داشت، در یکی از آرزوهایش نوشته بود که می‌خواهد 304 هزار پوند به خانواده خود بدهد که این رقم معادل 5.1 میلیون پوند امروزی می‌ارزد. «جرج اوروِل» از نویسندگان بزرگ جهان که در سال 1950 از دنیا رفت در یکی از دست‌نوشته‌های خود آرزو کرده بود پس از مرگش آرشیو نوشته‌هایش محفوظ بماند و از آنها نگهداری کنند. این در حالی بود که «جان مینارد کینز» یکی از بزرگترین اقتصاددانان جهان که چهار سال زودتر از اوروِل از دنیا رفت در آرزوهای خود گفته بود که پس از مرگش تمام کاغذهای باقیمانده از او را نابود کنند.
آرزوهای جنگ جهانی اول
بخشی از این آرشیو دیجیتالی مربوط به آرزوهایی می‌شود که بیش از 230 هزار سرباز در آخرین لحظات زندگی خود برجا گذاشتند و تمامی آنها در خط مقدم جنگ جهانی اول جان خود را از دست دادند. آخرین دست‌نوشته‌های این سربازان در جیب یا دفترچه مربوط به خدمت وظیفه آنها پیدا شد و سپس مرکز Iron Mountain آنها را بایگانی کرد. این نامه‌ها هم‌اکنون در 1300 جعبه مخصوص در دمای کنترل شده نگهداری می‌شوند و نسخه دیجیتالی آنها به صورت عمومی عرضه شده است.
«هری لوئیس-لینکولن» از افسران جنگ جهانی اول در 5 می 1915 در نزدیکی مرز بلژیک جان خود را از دست داد. زمانی که سربازان جنازه او را پیدا کردند، در جیبش نامه‌ای یافتند که در آن نوشته شده بود: «جمعه صبح به سمت مرزهای بلژیک حرکت می‌کنیم. قرار نبود این مسئله را به کسی بگویم. اما این را برای تو می‌نویسم و آرزو می‌کنم که بار دیگر بتوانم خانواده‌ام را از نزدیک ببینم. اگر دیگر به خانه برنگشتم، مسؤولیت پسرم را به تو واگذار می‌کنم و اطمینان دارم که تو به بهترین شکل از او مراقبت می‌کنی». این روزها می‌گویند که این آرزوی ساده که در رده اسناد محرمانه طبقه‌بندی می‌شود، اگر به دست سربازان آلمانی افتاده بود یک فاجعه بزرگ رخ می‌داد و باعث شکست یک ارتش می‌شد.
درحالی که بسیاری از حاضران در جنگ جهانی اول در آخرین روزهای زندگی دوری از عزیزان را بزرگترین مشکل خود می‌دیدند و با مرور خاطرات گذشته این لحظات را سپری می‌کردند، «جوزف دیچبورن» سرباز پیاده‌نظام 24 ساله در آخرین روزهای زندگی بسیار نگران مسایل دنیوی بود. او در آخرین نامه خود نوشت: «دوچرخه من یکی از بهترین ماشین‌های شهر بود که برای خرید آن پول زیادی پرداخت کردم. من تمام هزینه‌های مربوط به تعمیر آن را پرداخت کردم و از شما می‌خواهم پیش از برگشتن من اگر هزینه دیگری دارد بپردازید. لباس‌هایم را تمیز نگه دارید و هر زمان که برگردم همه آنها را استفاده می‌کنم». فرماندهان می‌گویند که این سرباز شوخ‌طبع همیشه اطرافیان خود را خوشحال می‌کرد. اما صبح روز 13 اکتبر 1914 در مرز فرانسه و بلژیک تیر خورد و پس از آنکه به بیمارستان منتقل شد، به دلیل خونریزی شدید جان خود را از دست داد.
ارثیه دیجیتالی
دولت بریتانیا با پشت سر گذاشتن مراحل قانونی آرزوهای 150 ساله مردم خود را به صورت آنلاین عرضه کرده است. اما باید توجه داشت که به‌جز آرزوها و دست‌نوشته‌ها، هر فرد چیزهای دیگری را از خود به ارث می‌گذارند و به‌خصوص آنهایی که در عصر حاضر زندگی می‌‌کنند ارثیه دیجیتالی هم برای بازماندگان به یادگار گذاشته‌اند. رمز عبور، آرشیو گفت‌وگوهای اینترنتی، نوشته‌ها، عکس‌ها، تصاویر ویدیویی و … از جمله سرمایه‌های غیرمادی محسوب می‌شوند که در طول زندگی به مرور زمان جمع‌آوری می‌شوند. بررسی‌ها نشان داده است که هر شخص به طور میانگین 26 حساب کاربری در سرویس‌های مختلف اینترنتی دارد که از جمله آنها می‌توان به پست الکترونیکی، حساب بانکی، سیستم خریدهای آنلاین، شبکه‌های اجتماعی، ابزارهای ارتباطی، Skype، PayPal و … اشاره کرد.
بریتانیا این روزها سیستمی با نام «آرزوهای دیجیتال» راه‌اندازی کرده است که به موجب آن تمامی رمزهای عبور کاربر در یک فضای کاملا ایمن نگهداری می‌شود و البته مشترک این سرویس با پرداخت هزینه ماهانه می‌تواند پس از تغییر رمز عبور، اطلاعات این صندوق ایمن را به‌روز کند. زمانی که فرد از دنیا می‌رود وصی او به این صندوق دسترسی دارد و از روی یک سرور امن می‌تواند تمامی اطلاعات را پاک کند و حساب‌های کاربری فرد را ببندد.
«پائول گلدینگ» که این سرویس را راه‌اندازی کرده است اعتراف می‌کند که بخش اعظم زندگی‌اش در دنیای آنلاین و مجازی سپری می‌شود و به همین خاطر می‌بایست از هم‌اکنون برای سرمایه‌های غیرمادی خود برنامه‌ریزی کند.
البته بررسی‌های دانشگاه آکسفورد نشان داده است که فقط یک‌دهم مردم نگران اموال دیجیتالی خود بعد از مرگ هستند و بسیاری از سایت‌ها از جمله فیس‌بوک هنوز هیچ سرویسی ارایه نکرده‌اند که به کمک آن بتوان این دارایی‌های غیرمادی را مدیریت کرد.
منبع : ایران
