محققان زمینه دارویی و اعتیاد، موسسات خیریه و والدین بریتانیایی نگران مدت زمانی هستند که کودکان صرف بازیهای آنلاین می‌کنند. آمارها نشان میدهند که امسال در بریتانیا کودکان مبلغی حدود 3 میلیارد پوند صرف بازی‌هایی از جمله “League of Legends“، “World of Warcraft” و “Grand Theft Auto” کرده‌اند.
دکتر “آریک سیگمان” استاد دانشگاه در زمینه سلامت کوکان، گفته که از بسیاری از پزشکان شنیده است که والدین برای کوکان خود درخواست قرص خواب می‌کنند. او می‌گوید: “چه اسمش را اعتیاد بنامیم یا نه، تهدیدی بزرگ و در حال رشد به حساب می‌آید.”
موسسات خیریه در زمینه کودکان می‌گویند که والدین زمان بازی کردن کودکان با کامپیوتر و وسایل الکترونیکی و نحوه کنترل آنها را به عنوان بزرگترین چالش در تربیت فرزندان تلقی می‌کنند، و این مسئله را جدی‌تر از انجام تکالیف مدرسه و حتی خوردن غذاهای سالم می‌دانند. دکتر ” کارول هیدن” مدیر ارشد این موسسه می‌گوید: “وقتی که این مسئله به عنوان جدی‌ترین موضوع مطرح شد بسیار حیرت زده شدیم. فکر نمی‌کردیم که چنین مسئله‌ی بزرگی باشد. این بازی‌ها به کوکان کمک می‌کنند که به درجه‌ی بالایی از رضایت و تقویت مثبت ذهنی برسند اما این امر باعث اعتیاد اعتیاد کودکان به بازی‌ها می‌شود.
یکی از گیمر‌های معروف به نام “بن جونز”، که با ماسک “Onibobo” در اینترنت شناخته شده، به عنوان بخشی از فرهنگ فرعی نوجوانان پسر که ساعتها وقتشان را پای بازیهای اینترنتی صرف می‌کنند، به حساب می‌آید. او می‌گوید: “من تا اواخر شب به بازی کردن ادامه می‌دهم.” هر نوبت بازی کردن او حدودا 9 ساعت طول می‌کشد و معمولا تا شب ادامه پیدا می‌کند. با 27 سال سن یکی از قدیمی ترین بازیکنان است که از سن 15 سالگی بازی کردن را شروع کرده و این مسئله عواقبی را نیز به دنبال داشته. در زمان تحصیل در کالج، بیشتر اوقات را صرف بازی می‌کرد و حالا پس از اتمام کالج به این نتیجه رسیده که قبول کردن شغل و مسئولیت واقعا برایش سخت شده است. او می‌گوید: “می‌دانم به جای ساعتها بازی کردن می‌توانم کار مثبت‌تری برای زندگیم انجام دهم اما وقتی بازی می‌کنم حس عجیبی از به انجام رساندن کار به من دست می‌دهد، انگار که دارم چیزی را واقعا به دست می‌آورم”. “جونز” از اعتیاد خود نگران است. بازی کردن مداوم او منجر به جدائیش از نامزدش شد اما باور دارد که اگر می‌خواست، می‌توانست دست از بازی کردن بردارد. او می‌گوید: “چیزی مثل سیگار کشیدنه، عادت خیلی بدیه.”
صنعت بازی سازی منکر هرگونه مسئولیت اجتماعی در این زمینه است، با این حال با توجه به نیازهای روز افزون، برندهای فعال در این زمینه سود‌های کلانی را به دست می‌آورند. شرکت تحقیقاتی اطلاعاتی در زمینه بازار(Euromonitor) تخمین می‌زند که بریتانیا امسال مبلغی حدود 3 میلیارد پوند صرف بازیهای آنلاین خواهد کرد، این مبلغ 10 برابر مقدار پولیست که خانواده‌ها صرف بازیهای سنتی از جمله “Monopoly” و “Scrabble” می‌کنند.
“پیتر اسمیت” مدیر مرکز درمان اعتیاد (Broadway) می‌گوید: “بازی‌ها طوری طراحی شده‌اند که شما همواره آنها را دنبال کنید و ادامه بدهید” موسسه “Broadway” از سال 1974 افراد مختلف را در زمینه مشکلات ترک الکل یاری کرده و از سه سال پیش، درهای موسسسه‌ی خود را به روی افراد دارای مشکل اعتیاد به بازیهای کامپیوتری گشوده است. اسمیت می‌گوید که والدین مکان خاصی را برای مراجعه در زمینه مشکلات بازی کودکانشان ندارند. هیچ گروه تلفن مشاوره‌ای و مدرسه خاصی در این زمینه وجود ندارد. با وجود افزایش سطح آگاهی‌ها در مورد این مسئله نبود این امکانات موجب محدودیت متخصصین در مواجهه با این مسئله شده است. او می‌گوید: “اگر فرزندی 15 ساله داشته یاشید که بی‌نهایت بازی می‌کند، شب‌ها دیر می‌خوابد، به خوبی غذا نمی‌خورد و از مدرسه جا می‌ماند، به کجا مراجعه می‌کنید؟ قطعا محل خاصی برای مراجعه وجود ندارد.”
اکثر محققان بر این باورند که انزوا گرایی و جنبه‌های اجتماعی سازی در بازیهای آنلاین، بخش مهم ماجرا هستند. در بازی “League of Legends“، سیستمی وجود دارد که می‌توانید افراد را به لیست دوستانتان دعوت کنید و به صورت گروهی به دشمنان حمله کنید. اما این سیستم لزوما به منزله وجود فضای دوستانه نیست. “جونز” می‌گوید: ” ممکنه چهار نفر از هم‌تییمی‌ها به طور همزمان سر شما فریاد بکشند که در این شرایط آرزو می‌کنید که ای کاش سرطان گرفته بودم یا ای کاش پدر و مادرم می‌مردند ولی این اتفاق نمی‌افتاد. بازیکن‌ها این بازی‌ها را خیلی جدی می‌گیرند و ارتباطشان را با دنیای اطراف قطع می‌کنند”.
مهمترین نگرانی والدین قطع شدن ارتباط فرزندان با دنیای واقعیست. اما اعتیاد به بازی برعکس اعتیاد به قمار بوده و هنوز راه حل تشخیص و درمان رسمی برای آن پیدا نشده و منابع محدودی برای تحقیق در این زمینه وجود دارد. اسمیت می‌گوید: “ما کاملا از این موضوع آگاهیم و از این رو مشکلات بالقوه را تا حد توان به حداقل می‌رسانیم”.
جونز گفت که حس بدی داشته وقتی که متوجه شد والدینش نگران مدت زمانی هستند که او در اتاقش پای کامپیوتر و بازی کردن هدر می‌دهد. او ادامه داد: ” شما ممکن است پول زیادی را از دست بدهید، چه برسد به زمان.” و در پایان گفت: ” مهارت بازی کردن واقعا قابل انتقال نیست، دنیای بازی وقعا دنیای عجیبیست.”
منبع : آی‌تی‌ایران
