با اینکه هدست‌های Oculus Rift و HTC Vive تا به‌امروز خیلی فروش گسترده‌ای نداشته‌اند، اما در کل واقعیت مجازی (Virtual Reality) یک تکنولوژی پرطرفدار محسوب می‌شود و اکثر تحلیلگران معتقدند به زودی واقعیت مجازی دنیای دیجیتال را فرا خواهد گرفت. حتی اگر این پیش‌‌بینی‌ها به واقعیت تبدیل نشوند، باز هم نمی‌توان شگفت‌انگیز بودن این تکنولوژی را انکار کرد.
اما واقعیت مجازی در این بخش تنها نیست و به همراه این تکنولوژی، هدست‌های واقعیت‌افزوده (Augmented Reality) که بسیار هم هیجان انگیز هستند، به دنیای تکنولوژی معرفی شده اند. البته نباید تکنولوژی واقعیت ترکیبی (Mixed Reality) را هم نادیده گرفت. این دو تکنووژی تقریبا امکانات و نتایج مشابهی ارائه می‌کنند و هردو تکنولوژی از اهمیت بالایی برخوردارند اما از چند لحاظ با یکدیگر هم تفاوت دارند. حال بهتر است به‌طور دقیق به بررسی این تکنووژی‌ها بپردازیم تا تفاوت‌های شاخص آنها را متوجه شویم.
افزوده یا مجازی؟
واقعیت افزوده و مجازی دو تکنووژی هستند که امروزه به‌طور گسترده استفاده می‌شوند. ساده‌ترین تفاوتی که می‌توان بین این دو تکنولوژی تشخیص داد، این است که هدست‌ها واقعیت مجازی شما را به درون یک دنیای کاملا مجازی می‌برند در حالی که واقعیت افزوده تنها برخی اشیاء و عناصر مجازی را با دنیای واقعی اطراف شما ترکیب می‌کند.
هدت‌های واقعیت مجازی اصولا از 2 صفحه که در مقابل صورت شما قرار گرفته‌اند و توسط لنزهای هدست قابل دیدن هستند، تشکیل شده‌اند. سپس با استفاده از سنسورهای مختلف سر و بدن شخص هنگامی که به‌اطراف حرکت می‌کنند را تشخیص داده و دنبال می‌کنند. با استفاده از اطلاعات به‌دست آمده از این سنسورها، هدست تصاویر مناسب را با توجه به موقعیت سر و بدن کاربر به او نمایش می‌دهد و از این طریق شخص احساس می‌کند در دنیایی کاملا متفاوت قرار گرفته است.
در هنگام استفاده از هدست HTC Vive، کاربر نه‌تنها می‌تواند به دنیای اطراف نگاه کند، بکه این اجازه را دارد که آزادانه به‌اطراف هم قدم بزند. البته هدست Oculus هم از این سنسور ردیاب موقعیتی بهره می‌برد و می‌تواند تا حدودی این کار را مانند HTC Vive انجام دهد.
در طرف دیگر درون هدست‌های واقعیت افزوده از شیشه و یا نوعی دوربین‌های به‌خصوص استفاده شده که کاربران از طریق انها می‌توانند دنیای واقعی را به‌راحتی مشاهده کنند. سپس عناصر دیجیتالی بر روی این شیشه‌های جلوی چشم کاربر نمایان می‌شوند به‌طوری که کاربر احساساس می‌کند این عناصر در دنیای واقعی در حال حرکت هستند. شباهت‌های بسیاری بین واقعیت مجازی و واقعیت افزوده وجود دارد برای مثال هردوی آنها از هدست و از سنسورهای تشخیص حرکت بهره می‌گیرند. با این حال، واقعیت افزوده نسبت به واقعیت مجازی، به قدرت پردازشی کمتری نیاز دارد و در طرف دیگر واقعیت مجازی نیازی به تحلیل کامل محیط اطراف کاربر ندارد.
انچه که در هدست‌های واقعیت افزوده به آن نیاز است، بینایی کامپیوتر است. این تکنولوژی که بخشی از علم کامپیوتر محسوب می‌شود، به دستگاه‌ها این امکان را می‌دهد که دنیای اطراف را به‌درستی درک کنند تا از این طریق عناصر دیجیتالی را به‌درستی با دنیای واقعی ترکیب کنند. این تکنولوژی در آینده نزدیک این امکان را به هدست‌های واقعیت افزوده می‌دهد که بدون نمایش محیط اطراف به کاربر، از اطلاعات آن محیط با دقت بالایی استفاده کند.
البته این نوع معمول استفاده از واقعیت افزوده بود. در حقیقت برای استفاده از تکنولوژی واقعیت افزوده لازم نیست که حتما از هدست استفاده کنید و حتی کاربران با استفاده از اپلیکیشن‌های ساده نیز می‌توانند از این تکنولوژی استفاده کنند. برای مثال بازی محبوب “پوکیمون گو” (pokemon Go) بهترین مثال از بهکارگیری این تکنولوژی در تلفن‌های همراه بدون نیاز به هدست است. فیلترهای مختف اپلیکیشن اسنپ‌چت و اپلیکیشن Wikitude هم از دیگر نمونه‌های استفاده از واقعیت مجای در تلفن‌های همراه هستند.
واقعیت ترکیبی
واقعیت ترکیبی شباهت زیادی به واقعیت افزوده دارد. در واقعیت ترکیبی، کاربر ترکیبی از دنیای واقعی و عناصر گرافیکی را مشاهده می‌کند. متاسفانه تفاوت این دو تکنولوژی خیلی واضح نیست. اما درکل واقعیت ترکیبی برای ترکیب دنیای واقعی با عناصر ساخته شده کامپیوتری و گرافیکی استفاده می‌شود. برای مثال با استفاده از این تکنولوژی دیوار اتاق شما تبدیل به یک صفحه نمایش بزرگ شده که می‌توانید مکالمات تصویری اسکایپ خود را روی آن مشاهده کنید و یا اشیاء گرافیکی و کارتونی مختلفی را درون منزل خود ببینید. برای مثال هدست هوولنز شرکت مایکروسافت و یا هدست Magic Leap، از نمونه‌های شناخته شده‌ی واقعیت ترکیبی به‌شمار می‌آیند. اما در کل واقعیت افزوده عموما برای اضافه کردن عناصر ساده‌تر (مانند استیکرها) به تصاویر و ویدیوهای از پیش ضبط شده استفاده می‌شوند و صرفا نیازی به هدست ندارد. در این تصویر می‌توانید نمونه‌ای از بهکارگیری تکنولوژی واقعیت ترکیبی را مشاهده کنید.
در ضمن هدست‌های واقعیت ترکیبی در مقایسه با هدست‌های واقعیت افزوده، به قدرت پردازش بالاتری نیاز دارند چرا که در واقعیت مجازی کاربر تنها چند استیکر و یا متن کوتاه را به تصاویر و یا ویدیوها اضافه می‌کند در حالی که در هدست‌های واقعیت ترکیبی بیش از یک سوم محیط اطراف از عناصر گرافیکی و غیرواقعی تولید شده توسط کامپیوتر تشکیل شده است.
در کل، هنوز هم بیشتر افراد در تشخیص تفاوت بین واقعیت مجازی، واقعیت افزوده و واقعیت ترکیبی دچار سردرگمی می‌شوند. حتی برخی معتقدند که ویدیوهای 360 درجه هم نوعی واقعیت مجازی محسوب می‌شوند. به هر حال در این گزارش سعی کردیم تفاوت‌های اصلی بین این تکنولوژی‌های تقریبا مشابه را برایتان شرح دهیم. فراموش نکنید که واقعیت مجازی و واقعیت افزوده نه‌تنها رقبای یکدیگر نیستند، بلکه در حقیقت مکمل همدیگر هستند.
منبع : آی‌تی‌ایران
