توليد محتوا براى اينترنت

نام نویسنده: مهدى كيان پور

شرق – اينترنت در مقايسه با رسانه هاى ديگر داراى يك ويژگى منحصر به فرد است. اينترنت، فضاى آزادى است كه هر فردى با كمترين هزينه، مى تواند افكار و انديشه هايش را با استفاده از آن، در معرض ديد مخاطبان زيادى قرار دهد.

از جنبه تجارى نيز، شركت ها و موسسات بسيارى اطلاعات مربوط به خود را در اينترنت قرار داده اند. به اين ترتيب، اكنون با حجم انبوهى اطلاعات در اينترنت روبه رو هستيم. بديهى است كه سهم كشورهاى پيشرفته از اين اطلاعات بيشتر است. گذشته از آنكه سهم عمده اى از اطلاعات تجارى به دليل پشتوانه قوى اقتصادى جوامع توسعه يافته، به آنان تعلق دارد؛ اطلاعات شخصى بيشترى نيز از سوى مردم اين كشورها در اينترنت قرار مى گيرد.

اكنون، كشورهاى بسيارى براى به دست آوردن اعتبار بيشتر، مردم خود را تشويق مى كنند تا به توليد اطلاعات در اينترنت بپردازند. در تحقيقى كه توسط آماندا لنهارت و جان هاريگان در فوريه سال ۲۰۰۴ انجام شده است، وضعيت توليد اطلاعات در اينترنت توسط مردم آمريكا مورد بررسى قرار گرفته است. نگاهى به اين تحقيق، مى تواند براى ما آموزنده باشد. طبق اين تحقيق، ۴۴ درصد كاربران اينترنت در آمريكا (يعنى ۵۳ميليون نفر) به گونه اى در توليد اطلاعات براى اينترنت مشاركت داشته اند.

منظور از مشاركت در توليد اطلاعات عبارت است از: ايجاد يك وب سايت، ارسال اطلاعات براى وب سايتى ديگر، نوشتن مطلب براى وبلاگ، ارسال عكس يا اثر هنرى و مشاركت در گروه هاى خبرى (newsgroup) است.

از ۵۳ ميليون نفرى كه در توليد اطلاعات مشاركت داشته اند، ۱۳ درصدشان صاحب وب سايت شخصى هستند. اگرچه بيشتر آنان، اطلاعات وب سايت خود را به طور مرتب به روز نمى كنند. تنها ۱۰ درصد دارندگان وب سايت، به صورت روزانه اطلاعاتى در وب سايت خود قرار مى دهند ولى بقيه، يك بار در هفته يا كمتر، وب سايت خود را به روز مى كنند.

همچنين درصد كمترى از توليدكنندگان اطلاعات، براى وب سايت هاى ديگر اين كار را انجام داده اند. ۴ درصد براى يك وب سايت خانوادگى محتوا تهيه كرده اند، ۸ درصد اطلاعاتى در اختيار وب سايت هاى تجارى قرار داده اند و ۷ درصد براى وب سايت تشكلى كه به آن وابستگى دارند (مثل يك كلوپ يا كليسا) اطلاعات فراهم كرده اند. ۷ درصد توليدكنندگان اطلاعات در اينترنت، با استفاده از webcam اين كار را انجام داده اند اما ظاهراً وبلاگ در جامعه آمريكا، طرفداران زيادى نداشته است. تا اوايل سال ،۲۰۰۴ تنها ۷ درصد از جامعه اينترنتى آمريكا، صاحب يك وبلاگ بوده اند. در اين گروه كوچك، تنها ۱۰ درصد به صورت روزانه، اطلاعاتى به وبلاگ خود اضافه مى كنند. بقيه يك بار در هفته يا كمتر، وبلاگ خود را تغيير مى دهند.

عده بيشترى از كاربران آمريكايى از وبلاگ ديگران بازديد مى كنند. ۱۱ درصد آنان، وبلاگ آشنايان يا ديگران را مورد بازديد قرار مى دهند. همچنين، ۲۰ درصد كاربران اينترنتى آمريكا، عكس هايى را براى استفاده در اينترنت ارسال كرده اند و ۱۷ درصد نيز نوشته هايى را ارسال كرده اند. ديگر اينكه ۲۰ درصد از كاربران، عضو گروه هاى خبرى بوده اند كه بيش از نيمى از آنان، مطالبى براى استفاده ديگران در گروه هاى خبرى ارسال كرده اند.

اما توليدكنندگان محتوا (content creators) در اينترنت چه ويژگى هايى دارند؟ در حالى كه ۲۶ درصد كاربران داراى تحصيلات دانشگاهى هستند، ۴۶ درصد توليدكنندگان محتوا براى اينترنت، تحصيلات دانشگاهى دارند. همچنين، ۲۵ درصد اين افراد دانش آموز هستند. ب نظر مى رسد، فراهم كردن پهناى باند بالا توسط مدارس و نيز اين موضوع كه دانش آموزان بايد به عنوان بخشى از تكاليفشان، محتوايى براى اينترنت توليد كنند در بالا بودن درصد دانش آموزان نسبت به كل توليدكنندگان محتوا بى تاثير نباشد. در اختيار داشتن پهناى باند بالا نيز از عوامل موثر در توليد اطلاعات براى اينترنت است، به طورى كه ۵۷ درصد توليدكنندگان محتوا، از سرويس broadband استفاده مى كنند كه در مقايسه با كل كاربران رقم نسبتاً بالايى است.

از ديدگاهى ديگر، در ميان كاربران اينترنتى دو گروه با ويژگى هاى متمايز را مى توان تشخيص داد. نخست، توليدكنندگان فعال (Power creators) هستند. اين گروه، افرادى هستند كه علاقه زيادى به فعاليت هايى دارند كه به توليد محتوا مربوط مى شود. اين گروه، از نظر سنى بسيار جوان تر از ديگران هستند و ميانگين سنى آنان ۲۵ سال است. پيام رسان هاى فورى (Instant Messangers) در ميان اين گروه بسيار محبوب است و آنان دوست دارند ديگران را از فعاليت هاى خود آگاه كنند. اين گروه، همچنين توجه بيشترى به وبلاگ نشان مى دهند.

۱۵ درصد از افراد اين گروه داراى وبلاگ هستند و ۳۰ درصد آنها از وبلاگ ها ديدن مى كنند.گروه ديگر را مى توان مصرف كنندگان ناميد. اين گروه، اغلب به اينترنت وصل هستند، بيشتر از ديگران از پست الكترونيكى استفاده مى كنند و اخبار را از طريق اينترنت دنبال مى كنند. تفاوت آنها با گروه قبل آن است كه به پديده هاى جديد چندان روى خوش نشان نمى دهند.

بسيارى از آنان تاكنون از web cam استفاده نكرده اند (تنها ۱۳ درصد) و تنها ۳ درصد از افراد اين گروه، داراى وبلاگ هستند. مجموعه اين ويژگى ها سبب شده است كه آنها كمتر به توليد محتوا براى اينترنت بپردازند. ساير كاربران اينترنتى، در ميان اين دو گروه مجزا قرار مى گيرند. از آنجا كه بسيارى از تحولات به وجود آمده در اينترنت، ابتدا در آمريكا رخ داده است، بررسى چنين مطالعاتى مى تواند به ما در يافتن روش هايى براى تسهيل توليد محتوا با ويژگى هاى بومى كمك كند.