نام نویسنده: شهرام شريف
ابراراقتصادی – کارگروه حاکمیت بر اینترنت سازمان ملل متحد که به دستور دبيرکل اين سازمان و در فاصله دو اجلاس جامعه اطلاعاتى تشکيل شده به نوعى چالش برانگيزترين موضوع حاضر در جهان مجازى به حساب مى آيد. على رغم برخى توافقاتى که در جريان مذاکرات اجلاس نخست جامعه اطلاعاتى در ژنو موضوع مديريت اينترنت به عنوان يک بحث اصولى مورد اختلاف کشورها قرار گرفت .
واقعيت جز اين نيست که اينترت که امروزه بخشى از زندگى شهروندان را به خود اختصاص داده در زمانى توسط گروهى و کشورى توسعه داده شده و پرورش يافته است. اما امروز با به هم زدن مرزها و فروريختن ديوارها اين شبکه جهانى تا زندگى شخصى تک تک افراد کشورهاى مختلف پيش رفته و ديگر نمى توان مالکيت آن را تنها از جانب يک گروه يا کشور خاص پذيرفت.
در جريان مذاکرت اجلاس WSIS نمايندگان دولت هاى شرکت کننده بر اين موضوع تاکيد کردند که اينترنت امروز کاملا مفهوم و بيانى بين المللى پيدا کرده و از همين رو بايد مديريت آن نيز به نوعى بين المللى باشد. بسيارى از کشورهاى در حال توسعه و حتى کشورهاى اروپايى هم با موافقت ضمنى خود عملا کشور ايالات متحده را تحت فشار قرار دادند که شرايط را براى تفويض وظايف و مديريت منابع اينترنتى که هم اکنون منحصرا در اختيار دارد را فراهم کرده و يا به مشارکت جهانى در اين عرصه پاسخ دهد.
واقعيت جز اين نيست که آمريکايى ها همواره در پاسخ به بين المللى سازى مديريت اينترنت بر اين نکته تاکيد کرده اند که اينترنت را خود به وجود آورده و حالا هم حق بهره بردارى از آن را براى خود محفوظ مى دارند اما در واقع پافشارى آنها در انحصار نگاه داشتن مديريت اينترنتى دقيقا مخالف آن چيزى است که در زمينه جهانى سازى و مديريت و نظم يکپارچه جهانى عنوان مى کنند. از اين رو پس ازمخالفت اى اوليه آنها نيز در اجلاس نخست WSIS قبول کردند که ضمن تاکيد بر حضور بين المللى مديريت اينترنت موضوع از دستور کار اجلاس اول خارج شده و با تشکيل يک گروه کارى در زمان باقى مانده به اجلاس دوم موضوع پيگيرى شده و به صورت گزارشى از سوى دبيرکل سازمان ملل به اجلاس سران در اجلاس تونس تحويل داده شود.
به هر حال با توجه به شرايط ايجاد شده و موضوعات مطرح شده نمى توان چندان اميدوار بود که حتى اگر گروه کارى مديريت اينترنت بر بين المللى سازى منابع اينترنتى تاکيد کند اين قدرت و اختيار را خواهد داشت که قدرت اينترنتى فعلى را از نهادها و سازمان هاى آمريکايى بگيرد اما حداقل طرح اي موضوع نيزخود فرصت مغتنمى است تا موضوعاتى که پيش از اين کسى درباره آن تصورى هم نداشت به موضوعى بين المللى تبديل شده و يا حداقل فشار جامعه بين الملل،آمريکايى ها را به دادن امتيازاتى به جامعه بين الملل و يا مشارکت دادن آنها در اين راهبرى جهانى وادار کند.
حضور ايران در ميان 40 عضو فعال اين گروه کارى اين فرصت را براى کشور ما ايجاد مى کند که مسايل و مشکلات مطرح شده در راه توسعه آى تى که به نوعى به مديريت اينترنت مربوط مى شده شناسايى و از طريق بيان آنها در اين گروه کارى و يا همفکرى با کشورهاى داراى اشتراک نظر به اجلاس جامعه اطلاعات تونس ارايه شود.
به همان نسبتى که به سرعت در حال پيشرفت به سوى جامعه اطلاعاتى و استفاده از ابزارهاى نوين اينترنتى هستيم به امنيت وثبات در اين عرصه محتاجيم. بسيارى از سرويس هاى دولتى ما امروزه در حال انتقال به روى اينترنت است و بخش عمده کارها از اين طريق انجام مى گيرد بنابراين ثبات در اين عرصه يک ضرورت و نفع ملى است.
متاسفانه در زمينه حضور درمجامع بين المللى مديريتى اينترنت طى سالهاى گذشته کار موثرى صورت نگرفته در حالى که برخى کشورهاى کوچک عربى با ايجاد لينک ها و ارتباطهاى قوى در اين زمينه جايگاه هاى مناسبى را در اين عرصه کسب کرده اند.
حضور در گروه حاکميت بر اينترنت درحقيقت حضور در بخشى از تصميم گيرى جهانى است. حضورى ناگزير و فرصتى تاريخ.
